Þriðjungur kvenna á Íslandi hefur orðið fyrir kynferðislegri áreitni eða ofbeldi á vinnustað einhvern tíma á lífsleiðinni. Þetta er samkvæmt niðurstöðum rannsóknar á vegum vísindamanna Háskóla Íslands.
Gögnin eru fengin úr viðamiklu rannsóknarverkefni er nefnist Áfallasaga kvenna, sem vísindamenn við Miðstöð í lýðheilsuvísindum við Háskóla Íslands standa að.
Þá sýnir rannsóknin að konur á opinberum vettvangi og í ferðaþjónustu séu í mestri hættu á kynferðislegri áreitni og ofbeldi á núverandi vinnustað sínum.
Rannsóknin, sem sagt er frá í The Lancet Public Health, byggist á svörum 15.799 kvenna á vinnufærum aldri sem svöruðu ítarlegum spurningalista, meðal annars um kynferðislega áreitni og ofbeldi í vinnuumhverfi þeirra og í ólíkum geirum atvinnulífsins.
Konur sem starfa á opinberum vettvangi, t.d. í sviðslistum, tónlist, blaðamennsku og stjórnmálum, og þær sem starfa í ferðaþjónustu, innan réttarvörslukerfisins, öryggisgeiranum og framleiðslu- og viðhaldsgeirum eru mest útsettar fyrir kynferðislegri áreitni eða ofbeldi á núverandi vinnustað.
Kynferðisleg áreitni og ofbeldi gagnvart konum reyndist jafnframt algengara á vinnustöðum með vaktafyrirkomulagi og óreglulegum og löngum vinnutíma en annars staðar.
„Konur sem vinna á slíkum stöðum eru líklegri til þess að vera einar að störfum með mögulegum gerendum og því engin vitni að áreitninni eða ofbeldinu. Að þessu þarf að huga þegar öryggi á vinnustöðum er til skoðunar,“ segir Edda Björk Þórðardóttir, lektor við Háskóla Íslands og ábyrgðarhöfundur rannsóknarinnar.
Þá sýna niðurstöður að hinsegin konur eru líklegri til þess að verða fyrir áreitni á vinnustað á lífsleiðinni en gagnkynhneigðar konur.
Rannsóknin leiðir jafnframt í ljós að yngri konur séu líklegri til þess að segja frá því að hafa orðið fyrir kynferðislegri áreitni á lífsleiðinni en þær sem eldri eru þrátt fyrir að hafa verið skemur á vinnumarkaði.
Ísland hefur um langt árabil verið í efsta sæti á lista Alþjóðaefnahagsráðsins yfir þau lönd þar sem kynjajafnrétti er mest og því eru niðurstöður þessarar rannsóknar einkar umhugsunarverðar. Aðstandendur rannsóknarinnar benda á að niðurstöðurnar sýni að þörf sé á frekari stefnumótun í samfélaginu sem miðar að því að auka öryggi kvenna á vinnustað.