Upplifði mig 30% flottari

Þorsteinn Guðmundsson, sálfræðingur og leikari, man vel eftir forláta skíðum sem hann fékk tólf ára gamall í jólagjöf.

Hver eru eftirminnilegustu jólin?

Ég á almennt mjög góðar minningar af jólunum. Jólaboðin hjá afa og ömmu eru minnisstæð. Þau byrjuðu með því að við fórum á jólaball í Útvarpinu á Skúlagötu, fengum nammipoka, löbbuðum svo saman í snjónum á Laufásveginn þar sem við fluttum meðal annars heimatilbúin leikrit eftir ömmu, yfirleitt um smala, lamb og álfkonu. Ein jólin steig ég á pall með Siggu frænku og Steina frænda sem Ríó tríóið og við fluttum Arídú arídúradei. Ég veit ekki hvort ég sagði þeim frá því en í huganum þá var ég Helgi Péturs, sem, án þess að móðga neinn, var svalastur.

Hver er sniðugasta jólagjöf sem þú hefur fengið?

Held að Elan-skíðin (úr slóvensku Ölpunum) sem ég fékk þegar ég var 12 ára sé jólagjöfin sem hefur glatt mig mest og hef ég þó fengið margar góðar gjafir. Þetta voru mjög flott skíði og ég einhvern veginn upplifði að ég væri svona 30% flottari að eiga þau. Ég var ekkert sérstaklega mikið á skíðum á þessum árum og braut þau á heimatilbúnu stökkbretti nokkrum dögum seinna en minningin lifir um þetta kærkomna stöðutákn.

Ítarlegra viðtal er við Þorstein í Sunnudagsblaði Morgunblaðsins um helgina þar sem hann svarar léttum jólaspurningum ásamt fleirum.