Fyrstu niðurstöður úr greiningu riðusýna í Miðfjarðarhólfi benda til að útbreiðsla riðuveiki sé ekki mikil. Þetta kemur fram í tilkynningu MAST en þar segir jafnframt að brýnt sé að hefta riðuveikina með fumlausum viðbrögðum og taka mögulega smitbera úr umferð.
Tilraunastöð Háskóla Íslands í meinafræði að Keldum hefur nú greint um þriðjung sýna, eða alls 234 sýni, í tengslum við niðurskurð vegna riðuveiki á Bergsstöðum og tæplega helming sýna frá Syðri-Urriðaá, eða 342 sýni.
Riðusmit hefur verið staðfest í um 6% sýna frá Bergstöðum en smitefnið hefur ekki greinst í neinu sýni frá Syðri-Urriðaá enn sem komið er, að undanskildu einu sýni frá á sem flutt hafði verið þangað frá Bergsstöðum fyrir tæpum þremur árum.
Í tilkynningunni segir að ekki sé hægt að álykta út frá framangreindu að riða hafi ekki náð að breiðast út á Syðri-Urriðaá. Þó sé fullvíst að hjörðin hafi verið útsett fyrir riðu þar sem ærin frá Bergsstöðum gekk í hjörðinni í þrjá vetur „og óhugsandi annað en að hún hafi mengað umhverfi hjarðarinnar og smitað einhverjar ær með beinum hætti“.
Niðurstöðurnar sýna einnig að kindurnar á Syðri-Urriðaá hafi fáar, ef einhverjar, verið langt komnar á meðgöngutíma sjúkdómsins. Var þróun sjúkdómsins þar komin skemmra á veg en á Bergsstöðum. Mögulegt er því að smitefnið hafi ekki verið búið að magnast upp með sama hætti.
„Meðgöngutími sjúkdómsins er oftast 1,5 til 2 ár, en getur verið mun lengri. Mestallan þann tíma leynist smitefnið í eitlum meltingarfæranna og víðar í líkamanum, magnast þar upp og er skilið út með skít, munnvatni og legvatni. Það er ekki fyrr en stuttu áður en einkenni sjúkdómsins koma fram að mögulegt er að greina smitefnið í miðtaugakerfinu með sýnatöku úr mænukylfu og litla heila. Því er varhugavert að draga of sterkar ályktanir út frá neikvæðum niðurstöðum á meðan jákvæðar niðurstöður eru mjög öruggar,“ segir á vef MAST.