Búvísindamaður telur nær áreiðanlegt að verndandi gen gegn riðuveiki sem fannst í hrútnum Gimsteini á Þernunesi við Reyðarfjörð og þrettán ám hafi komið með innflutningi á kynbótafé af Border Leicester-kyni frá Skotlandi árið 1932. Hann telur að búið sé að ganga úr skugga um að ARR-genið sé ekki í öðrum skepnum, það hafi að mestu farið í niðurskurði fjár á Austurlandi á sínum tíma og kynbótum í margar kynslóðir.
Jón Viðar Jónmundsson, búvísindamaður á eftirlaunum, hefur verið að kanna hvaðan ARR-genið sem er verndandi gegn riðuveiki hafi borist í féð á Þernunesi. Hann segir að sauðfjárbændur geti verið þakklátir Karólínu Elísabetardóttur, sauðfjárbónda í Hvammshlíð, fyrir að hafa forgöngu um sýnatöku og greiningu á genum í íslenska sauðfjárstofninum með tilliti til riðuveiki. Það hafi orðið til þess að verndandi gen fannst í Þernunesi. Menn hafi ekki áttað sig á því hvernig genið hafi borist í þetta fé og Eyþór Einarsson sauðfjárræktarráðunautur hafi leitað álits hans.
„Ég taldi öruggt að leita þyrfti innan búsins enda var vitað að ekki hefði verið keypt fé þangað á seinni árum. Ég skoðaði gamlar hrútasýningaskýrslur og sá þar hrút sem ég taldi að væri skotablendingur og kom inn á búið í Þernunesi 1970. Þetta er Gestur frá Gestsstöðum í Fáskrúðsfirði,“ segir Jón Viðar.
Hann segist hafa fengið gamlar fjárbækur frá Steini Björnssyni á Þernunesi og séð af þeim að hægt væri að rekja genin til þessarar einu kindar. Hann hafi einnig fengið staðfest með samtölum við Friðrik Steinsson á Hafranesi sem man mjög vel eftir fé frá þessum árum að margt fé með einkenni blendingsfjár hafi verið á þessum slóðum. Telur Jón Viðar að með þessu sé komin fullvissa um að Gestur hafi verið skotablendingur.
Lesa má meira um málið í Morgunblaðinu á fimmtudag.