Við aðalmeðferð í hryðjuverkamálinu í gær vakti nokkra athygli að fulltrúi frá Europol, sem bar vitni í málinu, hafi ekki gefið upp nafn sitt fyrir dómi af öryggisástæðum. Alla jafna þurfa vitni að gefa upp fullt nafn, kennitölu og heimilisfang þegar þau mæta fyrir dóm. Ingibjörg Þorsteinsdóttir, dómstjóri í Héraðsdómi Reykjavíkur, segir þetta þó ekki einsdæmi og að vanalega sé gengið á eftir því með öðrum hætti að fólk auðkenni sig fyrir dóminn.
Fulltrúinn sem kaus að gefa ekki upp nafn sitt í gær er deildarstjóri deildar innan Europol sem rannsakar öfga-hægrihryðjuverkastarfsemi, en hann hefur verið sérfræðingur á því sviði frá árinu 2018. Fær deildin yfir 100 mál á ári inn á sitt borð.
Í málinu liggja fyrir tvær skýrslur Europol sem íslenska lögreglan studdist við, en í þeim er farið yfir samskipti sakborninganna og hugrenningar þeirra og áætlanagerð í undirbúningi meintra hryðjuverka.
Niðurstaða skýrslna Europol er að íslenska lögreglan hafi 100% örugglega komið í veg fyrir hryðjuverk miðað við þau sönnunargögn sem Europol hafði undir höndum. Fulltrúinn sagðist standa algjörlega við þá niðurstöðu enn þann dag í dag.
Í lokaköflum skýrslnanna er getið um niðurstöður og ályktanir og sagði fulltrúinn að ályktanir væru ráð til íslensku lögreglunnar um hvað þyrfti að rannsaka frekar. Ályktanirnar sagði hann vera byggðar á viðamikilli reynslu deildarinnar.
Ingibjörg segir í samtali við mbl.is að almenna reglan sé að vitni auðkenni sig með nafni, kennitölu og heimilisfangi þegar þau mæti fyrir dóm. Hins vegar hafi af öryggisástæðum tíðkast að t.d. lögreglumenn og starfsmenn barnaverndar gefi ekki upp nöfn við þinghaldið sjálft. Bendir Ingibjörg á að lögreglumenn gefi oft upp lögreglunúmer sitt, en að með starfsmenn barnaverndar sé annað hvort þekkt hverjir þeir séu af dómstólum, eða að gengið sé eftir því með öðrum hætti að fólk auðkenni sig.
Segir hún að þó ekki sé upplýst í þinghaldi um nafn viðkomandi og þar með komi það ekki fram á upptöku málsins, þá sé nafnið skráð í svokallaða þingbók.