Um 85% ljósmæðra telja að öryggi mæðra hafi verið stofnað í hættu einhvern tímann á síðustu sex mánuðum vegna manneklu. Telja 48% að þetta sé að koma fyrir oftar en áður.
Þetta kemur fram í niðurstöðum nýrrar könnunar Bandalags háskólamanna sem var gerð fyrir Ljósmæðrafélag Íslands. Könnunin náði til 300 ljósmæðra á landsvísu og var svarhlutfallið rúmlega 70%.
Á síðustu tveimur árum hefur tæplega þriðjungur ljósmæðra íhugað að láta af störfum, m.a. vegna of mikils álags, manneklu og óánægju með styttingu vinnuvikunnar í vaktavinnu.
Stór hluti ljósmæðra segjast hafa lent í aðstæðum síðasta hálfa árið þar sem mönnun var ekki næg til að tryggja lágmarksöryggi skjólstæðinga. Hlutfallið er 72% í dagvinnu og 93% í vaktavinnu. Þá segjast 39% aðspurðra í vaktavinnu hafa oft lent í þessum aðstæðum á síðustu sex mánuðum.
Þegar spurt var hvort þessi staða kæmi upp sjaldnar, jafn oft, oftar eða mun oftar en áður er 48% sem segir oftar vegið að lágmarksöryggi sjúklinga en áður, þar af 61% aðspurðra í vaktavinnu.
Þá upplifir yfirgnæfandi meirihluti mikið eða of mikið álag í vinnu, eða um 75% þátttakenda í könnuninni. Þá segja 70% álagið hafa aukist frá því sem áður var, þar af 74% starfandi í vaktavinnu.
Sérstaka athygli vekur að 54% aðspurðra hefur íhugað að hætta í starfi á síðustu tveimur árum. Þar af eru 27-30% sem segjast hafa íhugað að hætta alfarið að starfa sem ljósmóðir.
Mikil óánægja virtist einnig vera með styttingu vinnuvikunnar meðal ljósmæðra í vaktavinnu hjá ríkinu. Telja 54% þeirra starfsaðstæður hafa versnað með tilkomu þess fyrirkomulags, en 30% telja starfsaðstæður hafa batnað.
Mikil ánægja er með betri vinnutíma meðal ljósmæðra í dagvinnu en óánægja í vaktavinnunni tengist helst svokölluðum „vaktahvata“ og neikvæðum áhrifum styttingarinnar á sveigjanleika í starfi.