This is a modal window.
Beginning of dialog window. Escape will cancel and close the window.
End of dialog window.
„Við fyÂrstu atÂhuÂgÂun myÂndi maður segja að þetta væri tiÂlvÂiljanakennt. En svo ef maður skoðar þetta í saÂmhÂengi við annað sem hefÂur gerst á landÂinu er ýmÂislegt sem bendÂir til þess að kvÂiÂkuÂviÂrÂkni undir landÂinu komi í hrinum,“ segÂir Páll Einarsson, prófÂessÂor emÂerÂitus í jarðeðlisfÂræði við HáskÂóla Íslands, í DaÂgmÂálum í dag.
Hann var spurður hvÂort það væri tiÂlvÂiljun að líf sé að kvÂikna í bæði LjósuÂfjÂallakerfinu, sem teyÂgÂir sig frá KolgÂrafarfÂirði í vestri að Norðurá í BorgÂarÂfÂirði, og eldstöðvaÂkerfinu í HofsjöÂkli. Á sama tíma hafa átta eldÂgos orðið á ReyÂkjÂanesskaga.
LíÂfsmÂarkið í þessum tveiÂmÂur eldstöðvum getÂur viÂrst tiÂlvÂiljanakennt í fyÂrstu, að sögn Páls, en sé það sett í saÂmhÂengi við annað sem í gangi er á landÂinu bendi ýmÂislegt til þess að kvÂiÂkuÂviÂrÂkni undir landÂinu komi í hrinum.
„Ísland er náttÂúrÂulega það sem við köllum heitur reitur, undir landÂinu er möttuÂlstÂróÂkur sem á uppÂtÂök djúÂpt í möttli jarðar. Þessi stróÂkur, efnið í honum er fast efni að mestu leyÂti. Það er á hægri hreyÂfingu upp á við. Það er að skila orku frá innviðum jarðarinnar og upp til yfÂiÂrÂborðs. Efnið í honum er heitt, þegar það nálgÂast yfÂiÂrÂborðið þá lækkar í því bræðslumÂarkið. Það byÂrjar að bráðna, efnið í þessum möttuÂlstÂrók, þegar það nálgÂast yfÂiÂrÂborðið. Vökvinn sem verður til, kvÂikÂan, stígÂur upp og fóðrar þessa eldÂviÂrÂkni,“ útskýrÂir Páll.
„Það virðist eins og það skiÂpÂtÂist svolítið á, lítið virk tímÂaÂbil og viÂrkari tímÂaÂbil. Það svona læðist að manni grunur um að þetta geti viÂrÂkað á svona tímÂaskaÂlanum öld eða svo.“
Viðtalið við Pál má horfa á í heild sinni í Dagmálum í dag og lesa í Morgunblaðinu.