„Hann er í varðhaldi og það er úrskurður til 11. desember,“ segir Hlynur Jónsson lögmaður við mbl.is, verjandi grunaða í Vopnafjarðarmálinu, og verður þar með við beiðni um að staðfesta að skjólstæðingur hans hafi verið úrskurðaður áfram í gæsluvarðhald og að þessu sinni í hefðbundnu fangelsi, en maðurinn hafði áður verið úrskurðaður til að sæta vistun á geðdeild vegna ótta um að hann kynni að vera háskalegur sjálfum sér.
Gæsluvarðhaldsúrskurður mannsins átti að renna út 26. nóvember en í október kærði hann til Landsréttar gæsluvarðhaldsúrskurð Héraðsdóms Austurlands sem sneri að vistun hans á sjúkrahúsi eða viðeigandi stofnun í stað gæsluvarðhalds. Staðfesti Landsréttur úrskurð héraðsdómstólsins.
Féllust báðir dómstólar á þann rökstuðning lögreglu að ætla mætti að varnaraðili, grunaði, torveldaði rannsókn málsins með því að afmá merki eftir brot, skjóta undan munum eða hafa áhrif á vitni, færi hann frjáls ferða sinna.
Lét Landsréttur þess getið að fyrir hann hefði verið lagt mat sérfræðings í geðlækningum á Landspítala þar sem fram hefði komið að varnaraðili hefði verið fluttur til mats á bráðaþjónustu geðsviðs 21. október og í kjölfarið verið lagður inn á geðdeild vegna sjálfsvígshættu. Sagði svo: „Varnaraðili sé enn í fullri þörf fyrir innlögn vegna vonleysis, sjálfsásakana og reiði í eigin garð og fari hann aftur í óminnisástand gæti hann auðveldlega reynt að taka eigið líf.“
Að sögn Kristjáns Ólafs Guðnasonar, yfirlögregluþjóns lögreglunnar á Austurlandi, er rannsókn málsins að mestu leyti lokið af hálfu lögreglu og verður það fljótlega sent héraðssaksóknara til ákærumeðferðar. Þetta tjáði Kristján mbl.is í gær.
Er sá sem vistuninni sætir grunaður um að hafa veist að brotaþola, fyrrverandi sambýliskonu sinni, að kvöldi 16. október, reynt að stinga hana í kviðinn með járnkarli og herða að öndunarvegi hennar með verkfærinu uns hún sá hvítt.
Var lögregla kölluð á vettvang ásamt sjúkraflutningamönnum og fékk þá upplýsingar um að grunaði hefði verið á vettvangi en yfirgefið hann. Kvað brotaþoli grunaða hafa ætlað að drepa hana og veist að henni með járnkarlinum í því skyni. Sagði vitni konuna hafa legið á gólfinu eftir aðfarir grunaða.
Við handtöku skömmu síðar viðurkenndi grunaði árásina og að málið væri alvarlegt en síðar kom í ljós, eftir skoðun brotaþola á sjúkrahúsi, að atlaga fyrrverandi sambýlismanns hennar hefði getað kostað hana lífið. Sagði í skýrslu þaðan að sjáanlegir áverkar væru miklir, meðal annars mar og sár á vinstri fæti, hálsi og hnakka auk mars á hægri öxl. Þá væri hægri hönd mjög bólgin og mikið sár í hægri lófa.
Hafði grunaða verið sleppt úr haldi en að meðteknu framangreindu sá lögregla sig knúna til að handtaka hann á ný og krefjast gæsluvarðhalds.
Í gögnum lögreglu kemur fram að grunaði beri við minnisleysi um margt af því sem átti sér stað að kvöldi 16. október, kveðst hann hafa farið í svokallað „black out“ og tefldi lögregla þeim rökum fram með gæsluvarðhaldsbeiðni sinni, að sú ráðstöfun væri nauðsynleg til að verja aðra fyrir árásum mannsins, ekki síst brotaþola.
Fram kom í úrskurði Héraðsdóms Austurlands að fleiri brot grunaða væru til rannsóknar hjá lögreglu, hvort tveggja brot hans gegn brotaþola í þessu tiltekna máli, en auk þess gagnvart öðrum. Er hér að lokum gripið niður í rökstuðning héraðsdóms:
„Það er því hugsanlegt að um sé að ræða ákveðna stigmögnun ofbeldis hjá varnaraðila. Þá má einnig benda á að sakborningur telur sig sjálfan þurfa að fá geðmat, skv. því sem fyrir liggur í skýrslutöku af honum. Í ljósi þessa og einnig þeirrar viðkvæmu stöðu sem brotaþoli er í sem deilir forræði drengs með kærða, og býr þar sem kærði býr einnig, en um [...] metrar eru frá húsi varnaraðila að húsi brotaþola, telur því lögreglustjóri einsýnt að uppfyllt séu skilyrði um nauðsyn gæsluvarðhalds með tilliti til almannahagsmuna, ekki síst brotaþola.“