Þú hirðir, með ljúfan orðaóm,vaktir mig af djúphafssvefni. Þú, sem gjörðir tré að hirðarstað, það tré, þú festir arma að. Beinir að minni barnatrú, augnaljóma, og kærleikans eilífa skini. Þér ég veitti loforð mitt, að feta hin góðu spor, ó mildi ómur. Hlýð á hirðir, þú sem deyrð af ást, og hræðist eigi að bera mína synd, sem vinur fallinna syndara.
Meira