Ég geng eftir rykugri götunni, stefnulaust, eitthvað út í bláinn. Hvert ferðinni er heitið? Veit það ekki, vonin um takmark dáin, það, sem heldur mér uppi, án þess að guggna, er geðríkur meðfæddur þráinn! Staddur í völundarhúsi, veit ekki hvar, verð á, að líta út um skjáinn, það er ekkert að sjá, og óráðin gáta, hvort endamörk eru náin,
Meira