Í snertingu við náttúruna Yngstu synirnir, þeir Máni og Steinn Borgarssynir, eru ófeimnir að kynna sér þennan stæðilega nashyrning.
Í snertingu við náttúruna Yngstu synirnir, þeir Máni og Steinn Borgarssynir, eru ófeimnir að kynna sér þennan stæðilega nashyrning.
[ Smellið til að sjá stærri mynd ]
Frumskógar, framandi menning, hvítsendnar strendur og hásléttur með stórkostlegu dýralífi er meðal þess sem Íslendingar fá að upplifa í Kenýa-ferðum á meðan fjallamenn geta reynt við Kilimanjaro, hæsta fjall Afríku. Jóhanna Ingvarsdóttur ræddi við forsprakka Afríku-Ævintýraferða.

Leiðangrar um Afríku hafa alltaf verið sveipaðir rómantískri dulúð, framandi veröld með villtum dýrum reikandi um í stórbrotinni náttúru. Með þessa mynd í farteskinu ákvað Borgar Þorsteinsson að fylgja draumum sínum eftir og hefur undanfarin tíu ár ásamt konu sinni Elínu Örnu Þorgeirsdóttur skipulagt sérferðir til Austur-Afríku, m.a. til Kenýa og á Kilimanjaro, fyrir ævintýragjarna Íslendinga í samvinnu við íslenskar ferðaskrifstofur.

Borgar er smiður að mennt og hefur starfað við smíðar í tuttugu ár. Áhuginn á ferðabransanum kviknaði hinsvegar nokkuð duglega árið 1992 eftir að hann tók þátt í átta mánaða ævintýraferð á vegum Ferðaskrifstofu stúdenta á Overland-trukkum frá Tansaníu til London og síðan með viðkomu í Kairó og Katmandú.

"Ég var eini Íslendingurinn af fimmtán þátttakendum og í stuttu máli má segja að þetta hafi verið gífurlegt ævintýri. Fjórum árum áður hafði ég ferðast með bróður mínum um Suður-Ameríku og árið 1992 fór ég ásamt útlenskum vinum til Kóngó að skoða fjallagórillur, sem er ein magnaðasta upplifun, sem ég hef komist í tæri við. Í ferðinni fékk ég all-svakalega malaríu og var hálfdauður, en hjarnaði við með þá hugmynd að stofna safarí-fyrirtæki.

Ég kynnist konunni minni, Elínu Þorgeirsdóttur, árið 1995. Hún reyndist hafa ævintýrablóðið í sér líka og saman höfum við byggt þetta upp. Við fluttum til Danmerkur árið 1997 og stofnuðum fyrirtækið þar. Við fluttum svo heim til Íslands árið 1999 í því augnamiði að setjast hér að með okkar fyrirtæki, en vegna ótrúlegrar skriffinnsku og seinagangs í samgönguráðuneytinu, þraut mitt langlundargeð svo við ákváðum að fara til Kenýa og stofna fyrirtækið Explore Africa þar. Það tók okkur útlendingana tæpa viku að fá öll tilskilin leyfi. Samt sem áður gerum við út á íslenska ferðamenn.

Við byrjuðum á tjaldstæði í Nairobí og vorum með alla pappíra í Land Rovernum. Í fyrstu vorum við að einblína á ungt fólk í ævintýraleit sem var tilbúið að upplifa augnablikið með því til dæmis að fara á markaðinn og kaupa fiðurfé á fæti, en við höfum síðan fært okkur nær lúxus og dekri, enda er kúnnahópurinn nú yfirleitt fólk, sem er um og yfir fimmtugt og kallar orðið eftir alvöru umgjörð," segir Borgar.

Hrífunes í afrískum stíl

Þau Elín og Borgar taka sjálf þátt í ferðunum sem fararstjórar auk þess sem þau eru með fleiri íslenska fararstjóra á sínum snærum. Hver ferð er sérsniðin utan um hvern hóp, sem geta verið misstórir. Borgar segist nú að mestu vera hættur að smíða, en Elín starfar hjá Háskólanum í Reykjavík.

Þau eru nú búsett í Hafnarfirði þar sem þau hafa verið að gera upp gamalt hús í miðbænum. Þau eiga synina Þorgeir, Mána og Stein, sem eru 19, 11 og 8 ára. Þeir hafa fengið að upplifa mörg ævintýrin því foreldrarnir hafa ekkert vílað það fyrir sér að fara með strákana sína unga að árum í ferðalög til fjarlægra staða.

"Einu sinni keyrðum við til dæmis með Þorgeir 9 ára og Mána 9 mánaða frá Danmörku til Úganda á Land Rover 1974 og vorum þrjá mánuði á leiðinni. Nú orðið förum við hinsvegar orðið sjaldnast á skólatíma í ferðalög með krakkana heldur notum frekar sumar- og páskafrí til að upplifa ævintýri með börnunum." Á teikniborðinu eru svo áform um frekari uppbyggingu því þau hafa keypt land í Hrífunesi skammt fyrir austan Vík í Mýrdal þar sem þau hyggja á nýstárlega ferðaþjónustu, sem markaðssett verður fyrir útlendinga þrjá til fjóra mánuði á ári. "Eitt alrými verður á svæðinu með veitinga- og baraðstöðu auk tuttugu tveggja manna lúxustjalda, sem reist verða á staurum og timburgólfi með torfþaki. Í híbýlum þessum er gert ráð fyrir föstu rými með salernis- og sturtuaðstöðu. Fyrirmyndin er afrísk, en íslenskir arkitektar hafa verið ráðnir til verksins. Þarna er mikil náttúrufegurð með frábæru útsýni og miklu fuglalífi."

Sameinar strandlíf og safarí

Vel á annað þúsund Íslendinga hefur notið ferða Afríku-Ævintýraferða þau tíu ár sem fyrirtækið hefur verið starfandi. Að sögn Borgars er Kenýa magnað land, sem sameinar allt það sem fólk almennt tengir við Afríku, villt dýralíf, fjölbreytta menningu og ótrúlega fallegar strendur.

Auk magnaðrar upplifunar á villidýraslóðum Masai Mara-þjóðgarðsins þar sem ferðamenn þeysast um með þaulvönum ökumönnum á opnum jeppum í safarí-ferð, má upplifa margt annað í Kenýu. Í Nairobi er svo upplagt að fara á heimili Karenar Blixen sem nú er safn og á gíraffa- og fíla-verndarsvæði skammt frá. Boðið er upp á heimsókn á Nyumbani, heimili fyrir munaðarlaus HIV-smituð börn, þar sem fræðast má um starfsemina. Fallegt er að sigla út í Crescent Island, eyju á Naivashavatni, þar sem gíraffa ber við trjátoppa og antilópur hlaupa um í hjörðum, með viðkomu á heimili Joy og Georg Adamson, sem fræg hafa orðið fyrir verndun ljóna. Að aflokinni safarí-ferð í einum þekktasta þjóðgarði Kenýa, Masai Mara eða Amboseli, er flogið að Diani-ströndinni við Indlandshaf, við Mombasa, sem talin er með fegurstu ströndum heims, en þar er mannlífið blanda af afrískri, arabískri og indverskri menningu, að sögn Borgars.

Margir stefna á Kilimanjaro

Vinsældir gönguferða á Kilimanjaro fara sífellt vaxandi og er Everestfarinn Haraldur Örn Haraldsson nú á leið með hóp Íslendinga upp fjallið á vegum Afríku-Ævintýraferða. Fjallið tilheyrir Tansaníu og er hæsta fjall Afríku, 5.895 metra hátt. Fjallið er mjög fjölskrúðugt hvað gróður varðar og má segja að gengið sé um flest gróðurbelti jarðar á leiðinni upp. Oftast tekur leiðangurinn átta daga, þar af eru sex dagar á fjallinu, og svo má fá framlengingu á Afríkudvölina m.a. með því að fara í safaríferð eða dvelja við fallega strönd við Indlandshafið. Kilimanjaro er ekki tæknilega erfitt fjall og ekki þarf að notast við bönd, ísaxir eða mannbrodda. Gangan er nokkuð þægileg og þétt á fótinn, en minnkandi súrefni getur farið að segja til sín eftir þrjú þúsund metra hæð. Gildir þá að fara sér hægt og drekka nóg af vatni, en þaulvanir innfæddir leiðangursstjórar sjá um að stýra hraðanum, að sögn Borgars.