Þegar seinkun breytist í sólarfrí

Eftir Fríðu Björnsdóttur

Berist fréttir af seinkunum í flugi til eða frá Íslandi fyllast menn oftast pirringi og reiðin sýður í mörgum. Það er því gaman að geta lýst því hvernig sólskinsbros getur færst yfir andlit 189 flugfarþega, kannski ekki alveg allra, þegar þeim er tilkynnt að það verði 24 tíma seinkun á fluginu þeirra, og þeir brosa þótt þeir séu komnir út á flugvöll í miðri Flórída.

Menn hafa ekki farið varhluta af vetrarveðrunum hér á Íslandi að undanförnu, og reyndar ekki heldur víða annars staðar, þar sem íslenskar flugvélar hafa viðkomu. Yfirleitt sitjum við heima í stofu og vorkennum þeim sem lenda í þessu óförum og þökkum fyrir að vera ekki strandaglópar einhvers staðar í kulda og trekk. En svo kemur röðin að manni sjálfum og hvernig er þá brugðist við?

Sólarhringsseinkun – böl eða hamingja?

Fjögurra manna fjölskylda yfirgaf St. Pete Beech á vesturströnd Flórída á laugardagsmorgni í febrúarbyrjun. Það var leiðinlegt að vera á heimleið en þó, það var nefnilega farið að rigna, aldrei þessu vant, á stað sem á met í yfir 700 samfelldum, þurrum sólskinsdögum. Geri aðrir betur.

Á Sanford-flugvelli norðan Orlando var skundað upp að innritunarborðinu og viti menn, íslensk kona tók á móti farþegunum. „Því miður, það verður ekki skráð í flugið í bili. Það er 24 tíma seinkun!“ Veðrið hafði verið brjálað á Íslandi síðasta sólarhringinn og menn ekki komist lönd né strönd. „Dásamlegt,“ hrópuðu ferðalangarnir, „þá fáum við að vera hér í sólinni áfram.“ Það rigndi nefnilega ekki í Orlando. „Og Icelandair borgar auðvitað fyrir hótelið, ekki satt?“ „Nei-ei, seinkunin er vegna veðurs en ekki bilunar“ sagði konan og kannski kom agnarlítill skelfingarsvipur á andlitið. Hún hefur áreiðanlega búist við reiðikasti farþeganna. „Við erum búin að semja við Mariott-hótelið hér nokkuð frá sem býður „distress“ verð á gistingunni, ekki nema 87 dollara fyrir herbergið í nótt.“ (Í orðabókinni segir distress – kvöl, þjáning, erfiðleikar, bágindi, neyð, böl, ógæfa, óhamingja. Ekkert okkar fann þó fyrir neinu þessu.)

Tvær konur sem stóðu við hlið okkur brostu og sögðu bara: „Þá reynir á kortin.“ Ekki veit ég hvort þær voru að hugsa um hvort þær gætu fengið töfina bætta út á greiðslukortin sín, eða hvort þær voru búnar að eyða svo miklu nú þegar að erfitt yrði að þyngja skuldabaggann.

Útlendingarnir brostu ekki

Víst voru útlendingar, fjölskyldur með börn, þarna nærri og óhætt er að fullyrða að ekki var gleðisvipur á andliti þeirra. Kannski var tengiflug í hættu, kannski þurfti fólkið að komast heim í flýti. Hver veit? Milli 50 og 100 bókuðu sig inn á Mariott-hótelið. Sumir fóru beint að borða, aðrir út að sundlaug hótelsins í sólbað og enn aðrir fóru í gönguferð um nágrennið.

Rétt er að taka fram að hefðum við opnað tölvuna okkar á Don CeSar-hótelinu, sem sumir kalla The Pink Palace, á St. Pete hefðum við séð tilkynningu frá Icelandair þar sem farþegum var tjáð að fluginu frá Sanford til Reykjavíkur þennan laugardagsmorgun í febrúar myndi seinka verulega og þá hefðu við vissulega getað frestað för út á flugvöllinn um sólarhring. Það gerðu ótal glaðbeittir íslenskir golfarar sem komu himinlifandi glaðir á sunnudaginn og tékkuðu sig inn. „Dásamlegt að fá heilan dag til viðbótar á golfvellinum,“ heyrðist sagt um alla flugstöðina.“ Svona getur það farið: Að seinkun verði að sólarfríi, ef seinkunin á sér stað í Flórída!