Unnur (Stefánsdóttir) Pristavec

Kveðja frá systkinunum.

Hvíl í friði,Guð geymi þig, elsku systir.

Elsku Unnur frænka, nú ertu farin frá okkur. Þú hafðir búið í útlöndum alla mína tíð og vegna þess að ég er skýrð í höfuðið á þér fannst mér ég verða að kynnast þér. Sendum við svo hvorri annari jólakort með smá fréttum frá því að ég var átján ára. Það er hlutur sem ég sé ekki eftir enda á ég öll bréfin frá þér.

Þá varð ég, Valdimar maðurinn minn, Berglind systir mín, og Unnur vinkona okkar þess aðnjótandi að gista hjá  ykkur Paul  eina nótt í Newark þegar við vorum að koma heim frá Flórída í janúar 1979. Þetta var alveg ógleymanlegt því að þú og Paul dekruðuð við okkur allan tímann. Þú sagðir okkur að ég og Berglind værum einu ættingjarnir sem komið höfðu í heimsókn þessi 32 ár sem þið höfuð búið úti, og vorum við mjög ánægðar með það. Þegar við fórum frá ykkur snemma um morguninn til að fara heim til Íslands þá smurðir handa þú okkur samlokur með nautakjöti og einhverju öðru góðgæti og ég man ennþá hvernig þær brögðuðust því að þær voru svo góðar. Þegar þú komst til Íslands á ættarmót mörgum árum seinna fannst mér yndislegt að hitta þig og þú ekkert hafa breyst, alltaf svo myndarleg.

Elsku Unnur takk fyrir allt og megir þú hvíla í Guðs friði.

Þín nafna,

Látin er í Arizona í Bandaríkjunum, móðursystir mín, Unnur (Stefánsdóttir) Pristavec.  Hún fæddist í Ólafsvík en ólst upp í Hrísum í Fróðárhrepp.  Þau voru 11 talsins systkinin og var hún 4. í röðinni.  Það voru því margir munnar að metta á stóru heimili.  Ung fór frænka mín að heiman í vist eins og ungar sveitastúlkur gerðu gjarnan á þessum tíma.  Hún var í vist bæði á Akranesi og í Reykjavík.

Á þessum tíma var höfuðborgin full af hermönnum og kynntist frænka mín mannsefninu sínu þar.  Hann hét Paul Peter Pristavec og var í bandaríska hernum.  Þau giftu sig í Bandaríkjunum 1946.  Þau bjuggu mjög víða, þar sem hann var í hernum og var fluttur á milli staða, meðal annars bjuggu þau í Tokyo í Japan og Cubi Point á Filippseyjum.  Síðustu árin bjó Unnur í Peoria í Arizona.

Unnur var falleg kona og fínleg, einstaklega glaðleg, glettin og spaugsöm.  Hún hafði góða nærveru og átti auðvelt með að sjá spaugilegu hliðina á hlutunum.

Lífið fór ekki alltaf mjúkum höndum um frænku mína.  Hún missti tvo syni sína sviplega, Wayne árið 1982 og Raymond árið 1997.  Mann sinn missti hún svo árið 1990.

Á þessum árum ferðaðist fólk ekki mikið og hún með stórt heimili svo það liðu því alltof mörg ár þangað til hún kom til landsins aftur.  Hún kom í heimsókn 1991 á ættarmót og þá fengum við systkinabörnin að njóta þess að kynnast henni.  Hún kom tvisvar aftur í heimsókn áður en yfir lauk.

Ég var þeirrar ánægju aðnjótandi að vera í bréfasambandi við hana og syni hennar í gegnum árin og er ég mjög þakklát fyrir það.

Síðasta ár var henni erfitt, hún fékk heilablóðfall og eftir það dvaldi hún á hjúkrunarheimili.  Það reyndist þessari lífsglöðu konu erfitt að geta ekki gert hlutina sjálf og vera upp á aðra komin.

Elsku frænka mín, ég þakka þér fyrir öll bréfin þín í gegnum árin og alla þína vinsemd.  Eftirlifandi sonum þínum Paul Peter Jr., David og James, tengdadóttur þinni Alice og barnabörnum þínum Carmettu, Erin, David Jr., Kristin, Katherine, Oliva og Raymond Jr. sendi ég mínar dýpstu samúðarkveðjur. Hugur minn er hjá ykkur á þessari stundu.

Blessuð sé minning þín.