Rúnar Örn Hafsteinsson fæddist í Reykjavík 25. september 1978. Hann lést á krabbameinsdeild Landspítalans við Hringbraut 8. nóvember síðastliðinn. Foreldrar hans eru Hafsteinn Sigurjónsson, f. 24. mars 1958 og Guðmunda Ingimundardóttir, f. 9. júlí 1959. Þau skildu. Maki Hafsteins er Jónína Ólöf Sighvatsdóttir, f. 20. september 1960. Maki Guðmundu er Þórarinn Björn Guðmundsson, f. 1. apríl 1959. Systir Rúnars Arnar er Rakel Ösp Hafsteinsdóttir, f. 19. janúar 1982, maki Reynir Örn Jóhannsson, f. 5. júní 1981. Sonur þeirra er Ernir Rúnar Reynisson, f. 2. október 2009. Bræður Rúnars Arnar eru Samúel Arnar Hafsteinsson, f. 7. október 2002 og Hafsteinn Ernir Hafsteinsson, f. 10. desember 2003. Hinn 31. október 2009 kvæntist Rúnar Örn Unu Björgu Einarsdóttur, f. 25. febrúar 1977. Dóttir þeirra er Arna Eir U. Rúnarsdóttir, f. 2. september 2008. Foreldrar Unu Bjargar eru Einar Ármannsson, f. 16. maí 1953 og Ásdís Garðarsdóttir, f. 28. janúar 1957. Bræður Unu Bjargar eru Ármann Einarsson, f. 5. september 1982, maki Þórhalla Sólveig Jónsdóttir, f. 20. febrúar 1980, sonur þeirra er Jón Hjaltalín Ármannsson, f. 17. janúar 2006 og Emil Karel Einarsson, f. 5. mars 1994 Rúnar Örn bjó fyrstu ár ævi sinnar á Hornafirði en flutti til Reykjavíkur árið 1992. Á unglingsárum gekk hann í Hagaskóla og lauk stúdentsprófi frá Verzlunarskóla Íslands árið 1999. Rúnar Örn hóf nám í verkfræði við Háskóla Íslands haustið 1999, starfaði meðfram námi við kennslu í Verzló og einnig hjá Íslandsflugi. Hann kláraði tvö ár við verkfræðideild Háskóla Íslands en hélt svo utan til náms í flugvéla- og eldflaugaverkfræði vorið 2001 og lauk meistaragráðu (Dipl.-Ing.) frá Technische Universität í München vorið 2005. Rúnar hóf störf við aðaláhugamálið, flug, hjá Air Atlanta sama haust og var einnig stundakennari við Verkfræðideild Háskóla Íslands. Flug var mikil ástríða Rúnars Arnar og allt sem því tengist en hann var kominn langt með að klára einkaflugmannsprófið er hann lést. Útför Rúnars Arnar fer fram frá Digraneskirkju í dag, 16. nóvember, og hefst athöfnin kl. 15. Jarðsett verður í Garðakirkjugarði.

Það var á aldamóta árinu sem ungur maður sóttist eftir að starfa fyrir flugfélag sem þá hét Íslandsflug.  Pilturinn sem hafði alla tíð haft áhuga á öllu því sem tengdist tækni og vísindum var viss um að með því að starfa fyrir flugfélag fengi hann útrás fyrir áhuga sinn og þekkingu.  Á þessum tíma var mikill uppgangur hjá Íslandsflugi og mikil þörf á víðtækri þekkingu og góðri menntun á tæknisviðinu og því var ungi maðurinn ráðinn til starfa.  Þessi ungi og öflugi maður var Rúnar Hafsteinsson og hóf hann störf í viðhaldsdeild Íslandsflugs.  Rúnar var þá nemandi í vélaverkfræði sem hann lauk samhliða vinnu fyrir flugfélagið.  Það var því mikill akkur fyrir Íslandsflug að fá í sínar raðir bráðvelgefinn ungan mann, fullan áhuga sem þyrsti eftir að fá að rannsaka og skoða þann heim sem flugreksturinn bjó yfir.

Þegar framliðu stundir og Íslandsflug var orðið sameinað undir merkjum Flugfélagsins Atlanta sinnti Rúnar verkfræðistörfum innan þess félags þar sem hann fylgdisti með að viðhaldsstörf félagsins væru rétt úr garði gerð og hvort eitthvað mætti betur fara á því sviði.   Rúnar reyndist Atlanta vel sem starfsmaður, var góður fagmaður, samviskusamur og traustur vinnufélagi.  Hann lét ekki erfiðan sjúkdóm koma í veg fyrir að hann sinnti sínu starfi af samviskusemi og kappi til lokadags.   Krabbameinið leit hann á eins og hvert annað vandamál sem þurfti að takast á við og stundum fannst manni hann vera að tala um bilaðan flugvélahreyfil þegar hann var að tala um meinið sem hann barðist við og sífellt færðist í aukana. Við samstarfsmenn kveðjum góðan félaga með söknuði um leið og við sendum fjölskyldunni okkar dýpstu samúðarkveðjur. Megi algóður guð styrkja ykkur í sorginni.

Stefán Eyjólfsson starfsmannasjóri Air Atlanta.

Pabbi! Þetta er Rúnar! sagði Kristín mín þar sem þau stóðu brosandi í anddyrinu í Keilufellinu. Þetta voru fyrstu kynnin af Rúnari, sem áttu eftir að standa um árabil.

Kristín og Rúnar fylgdust að í gegnum framhaldsskóla. Framtíðaráformin voru þá þegar ákveðin.  Rúnar hafði þá hafið baráttu við meinið sem nú hefur lagt hann að velli. Hann lagði ávallt áherslu á að þetta væri verkefni sem taka þyrfti á. Í stað þess að fara með félögunum í útskriftarferð að loknu stúdentsprófi, þar sem hann vann til verðlauna, þá var haldið á sjúkrahús í meðferð. Elja og dugnaður voru hans eiginleikar sem  hann notaði við námið, fyrst hér heima og síðar í Þýskalandi. Árið 2001 fluttu þau til Munchen og bjuggu þar í nokkur ár.

Ófáar ferðirnar fórum við Alda til þeirra, jafnt sumar sem vetur. Áttum þar einnig með þeim okkar fyrstu jól í útlöndum. Þetta voru afar dýrmætar og ógleymanlegar stundir.

Seinna skildu leiðir unga parsins og samskiptin urðu stopulli en við fylgdumst alltaf með á hliðarlínunni.

Að leiðarlokum hugsum við til þess að aldrei var talað um að leggja árar í bát. Áfram skyldi haldið.

Fjölskyldan þakkar þessi kynni af unga manninum sem ávallt horfði fram á við.

Gulli, Alda og fjölskylda.

Hvað er hægt að segja þegar manni langar ekki að þurfa að kveðja þig elsku frændi
En ég verð samt að gera það Því ég get engu breit þótt ég vildi svo sannalega geta gert það
Þetta er svo erfitt, svo óréttlátt svo sárt.
Ég get þó sagt það að þú varst hetja og ekkert annað en hetja. Búinn að berjast við þennan vágest krabbameinið í 14 ár.
Þann 8 nóvember kom mamma til okkar í heimsókn og segir mér þær sorgarfréttir að þú værir farinn. Ég var ekki alveg að meðtaka það en um leið og mamma fór náði ég í Brynju dóttur mína sem gisti hjá vikonu sinni. Um leið og við komum inn heima sagði ég henni þessar sorgafréttir þá brotnuðum við niður. Veruleikinn var þessi.
Ég hafði mig ekki í það að hringja í mömmu þína til að votta henni samúð mína. Svo niðurbrotinn var ég þótt ég vildi gera það. Ég reyndi og reyndi að safna í mig kjark til þess
ég fór ásamt konu minni til Ragnheiðar systur. Hún reyndi líka að fá mig til að hringja ég var of lítill í mér til að geta það. Svo ég beið frekar eftir að hitta hana og gerði það á minn hátt með faðmlagi
Ég, konan mín og Katrín höfðum heimsótt þig vikunni á undan þar sem þú varst á leið erlendis með konu þinni Unu og dóttir í brúðkaupsferðina Við spjölluðum og þér hlakkaði mikið til að fara ég er mikið fegin að hafa farið til þín en ég vissi bara ekki að ég mundi ekki sjá þig aftur.
Þú átt eina lifandi eftirmynd, dóttur þína,  Örnu Eir  sem við sjáum þig í svo mikið og fáum að njóta
enda gullmoli eins og þú.Þú áttir góða fjölsskyldu og var hún þinn klettur í gegnum veikindin eða verkefnið eins og þú kallaðir það.Svo þú áttir góða að.
Þú áttir svo auðvelt með að læra enda ertu það sem þú ert í dag elsku kallinn minn
Þegar þú varst lítil þá varst þú í miklu uppáhaldi og þið öll frændsyskinni mín
Ég man heima á Kársnesbraut þegar ég var að passa þig og þurfti að skifpa á þér þá voru notaðar taubleigur það gekk nú erfiðlega en mér tókst það fyrir rest var ég þá 10 ára gamall.
Áhugi þinn á flugvélum byrjaði hjá þér ungum. Þú flaugst oft á milli Hornafjarðar og Reykjavíkur  með foreldrum og það hefur þér þótt gaman.
Eins heima á Kársnesbraut sástu flugvélarnar út um eldhúsgluggan hjá ömmu og a fa þar var dýrðin og fegurðin. Það hefur eflaust átt hug þinn allan og vakið áhugan þinn að einhverju leiti.
Eins varstu snillingur í að kubba og það sem þú gast gert úr þeim var eitt snilldarverk. Áttum við margar stundirnar saman við þá iðju þegar ég var veturinn 1985 hjá ykkur fjölsskyldunni á  Hornafirði.
Eins þegar þú og Sveinn voruð litlir voru þið mikið suðandi í stóra frænda að fá að leika með dráttavéladótið mitt. Ég var nú ekki á því í fyrstu en gaf mig svo á endanum og þið frændurnir fenguð að leika með þær með þeim afleiðingum að grallarinir mínir skemmdu einhverjar vélar enda bara litlir grallarar þá.
Ég gæti skrifað endalaust um þig elsku Rúnar minn en nú ert þú kominn til pabba míns
sem dó í sama mánuði og þú fyrir ári síðan, svo pabbi passar upp á afastrákinn sinn.

Daníel Gunnar Ingimundarson .

Þetta er sárt og órettlát en verðum samt að kveðja þig

Sofðu rótt elsku frændi okkar.

Brynja Karen, Daníel Ingi, Rebekka Lind, Katrín Ýr.