Guðrún Þórsdóttir

Þessar ljóðlínur listaskáldsins góða koma mér í hug við ótímabært fráfall nöfnu minnar, sem öðrum fremur var gædd lífsgleði og krafti sem fáum er eiginlegt að miðla. Mín fyrst minning um hana er frá foreldrafundi í Hólabrekkuskóla, þar sem hún flutti ógleymanlegt erindi um börn sem standa höllum fæti í samfélaginu. Hún var fyrsti kennarinn sem ráðin var við skólann í ómótuðu barnmörgu hverfi í hraðri uppbyggingu. Það var Guðrúnu eiginlegt að laða það besta í fari hvers einstaklings, og virkja styrkleika í hverju einu sem hugur stefndi til. Fyrir rúmum áratug lágu leiðir okkar saman í verkefni sem okkur báðum var hugleikið, að leiða kynslóðir saman til góðra verka, Reykjavík Menningarborg 2000 Kynslóðir mætast þá vann hún á Fræðslumiðstöð borgarinnar. Að þessu komu margir aðilar úr ólíkum áttum, unnu verkefni saman, gagnkvæmar heimsóknir eldri borgara í grunnskóla, og börnin komu, þar sem öldrunarþjónusta var veitt. Í upphafi var ákveðið að efna til uppskeruhátíðar í Miðbæjarskólanum, þar sem kynnt voru fjölmargar hugmyndir, og allir starfsstaðir áttu fulltrúa í þeirri dagskrá. Mér er sérstaklega minnisstætt þegar kom að undirbúningi, hve gott skipulag og yfirsýn Guðrún hafði í stóru sem smáu. Við áttum það sameiginlegt að hafa metnað fyrir því að eftir þessu yrði tekið og framtíðarsýn um að skólakerfið þróaðist í þá átt að vera áhugavert, bæði fyrir nemendur og starfsfólk. Þegar hún sagði mér að hún ætlaði að klæðast peysufötum, þá fer ég í upphlutinn minn, við vorum prúðbúnar, og skörtuðum okkar fegursta þennan dag. Eftir þá miklu reynslu og þekkingu sem varð til á þessum tíma ákváðum við að halda áfram, með Kynslóðir saman í Breiðholti. Við lögðum upp með vilja og áræði í farteskinu, án þess að hafa nokkuð fyrir okkur, annað en ætlunarverkið, hún sá um tækni og pappírsvinnu, ég var á akrinum, með fólkinu og aflaði aðfanga og samstarfsaðila sem til þurfti. Það hefur margt áunnist á liðnum árum undirritaðir samningar, viðurkenningar veittar af ýmsu tagi. Í febrúar árið 2003 var sýning um nýbreytni í skólastarfi Skóli á nýrri öld í Ráðhúsinu, þar var Guðrún í fararbroddi við uppsetningu og móttöku þess efnis sem upp var sett. Hún var kvik á fæti kát og glöð, ljósa síða hárið, sólgleraugun, og hlátur hennar gleymist engum. Þegar Þjónustumiðstöð Breiðholts tók til starfa árið 2005, var hún ráðin kennsluráðgjafi, þar af leiðandi lágu leiðir okkar nær, þar sem við störfuðum báðar í hverfinu sínu á hvorum væng, kynslóðanna. Við áttum marga og góða fundi sem við kölluðum borðshorn óskast, stundum með fleirum. Eitt sinn nefndi ég við samstarfsfélaga okkar að við hefðum hist, varð honum að orði þá stendur eitthvað Guðrúnalegt til. Síðasta samstarfsverkefnið okkar var Kynslóðir starfa saman í Garðinum Breiðholti, eldri borgarar, og nemendur Vinnuskóla Reykjavíkur. Við funduðum saman vinnufélagarnir, hún og fulltrúi eldri borgara þann 15. mars, eins og ætíð, var Guðrún sami geislinn og gleðigjafinn, að þetta yrði okkar síðasta samvera, eigum við erfitt með að átta okkur á að er staðreynd. Í mörg ár hittumst við á aðventunni og áttum okkur gæðastund, þar var hún veitandinn og við skiptumst á gjöfum, sem við völdum af einlægni. Við náðum ekki saman fyrr en eftir áramót á þessu ári, og fór ég með mynda albúmið sem ég raðaði saman sögu fyrsta kynslóðaársins. Við vorum sælar, og hugsuðum til vinkonu okkar Ásdísar Skúladóttur verkefnisstjóra, og ætluðum að hitta hana á vordögum. Seinna er aldrei var eitt sinn sagt við mig, vordagarnir urðu öðruvísi. Illvígur sjúkdómur greindist og ljóst að hörð barátta var framundan, af öllum, hún, lögð að velli. Ljósið kom  á þessum erfiða tíma er fyrsta barnabarnið fæddist, lítil Guðrún. Ég kveð nöfnu mína með hvatningarorðum hennar til mín fyrir nám og störf í korti sem hún sendi mér, þar segist hún alltaf vera tiltæk á hliðarlínunni. Myndin er af tveim gömlum konum haldast í hendur sitjandi saman í djúpum stólum, þannig sá hún framtíð okkar.

Hafðu þökk fyrir allt elsku nafna mín, hvíl í friði, minningin lifir.
Við Halldór sendum eiginmanni, börnum og öllum ástvinum einlægar samúðarkveðjur.