Vigfús Waagfjörð

Í dag er borinn til grafar afi minn, Vigfús Waagfjörð vélstjóri frá Vestmannaeyjum.  Það eru ekki allir sem hafa notið þeirra forréttinda að hafa átt Fúsa í Garðhúsum sem afa. Í mínum huga var afi minn ansi merkilegur karl sem kunni nánast allt. Þegar ég var ungur drengur fékk ég oft að vera með honum og hjálpa til við ýmislegt sem hann var að gera, hvort sem það var að draga nýtt rafmagn í kjallarann á Herjólfsgötunni, mála grindverkið, hræra í steypu eða kíkja á vélarnar í Vinnslustöðinni, en afi vann sem vélstjóri í Vinnslustöðinni frá 1978 eftir að hann hætti á sjó þar til hann lét af störfum vegna aldurs. Aldrei var ég fyrir og oftast nær hafði hann tíma til þess að kenna mér eitthvað eða útskýra hvernig gera ætti hlutina.

Eitt sumarið tók afi mig í vinnu og vann ég hjá honum stóran hluta af sumrinu við að ditta að húsinu hans og ömmu. Stundum höfðum við enginn verkefni og fór þá dagurinn yfirleitt í spjall, en það var eitthvað sem honum leiddist ekki. Þetta sumar er eitt það eftirminnilegasta sem ég hef átt og urðum við afi mjög samrýndir upp frá því.  Afi hafði ákveðnar skoðanir á hinum ýmsum málefnum og fylgdist vel með því sem var að gerast í þjóðfélaginu. Hann var nánast óhagganlegur í umræðum og átti hann mjög svo auðvelt með að æsa upp þá sem ekki voru honum sammála. Þegar ég var peyi skildi ég ekkert í því af hverju hann þurfti alltaf að vera að rífast í öllum en komst síðar að því að honum þótti gaman að rökræða hlutina og fá almennilegt trukk í umræðuna. Þarna var hann í essinu sínu.

Afi var með mikla vídeodellu og tók mikið upp á myndband í gegnum lífsleiðina. Alla vega man ég sjaldan eftir afa öðruvísi en með videomyndavélina á lofti þegar að einhverjir stórviðburðir áttu sér stað innan fjölskyldunnar. Þessar minningar sem hann festi á filmu eru gulls í gildi fyrir okkur afkomendur hans og verður gaman að rifja upp allt það þegar tími gefst til. Þess má geta að vídeódellan náði væntanlega sögulegu hámarki jólin 1981 þegar sá gamli hafði sett upp tvo sterka ljóskastara í stofunni á Herjólfsgötunni til þess eins að ná hátíðinni sem best á filmu. Já svona var afi, allt var tekið með trompi.

Hann Fúsi afi hafði lausnir á öllu. Eitt árið þegar við vorum að reka niður tjaldsúlurnar fyrir Þjóðhátíð vildi ekki betur en svo að klöpp leyndist grunnt undir grastorfunni hjá vini mínum í nágrannatjaldi okkar. Nú voru góð ráð dýr þar sem nánast allir voru búnir að panta sér reit og því erfitt að flytja sig um set. Nei ekki þótti þetta mikið vandamál, bara saga þetta, það þýðir ekkert annað sagði sá gamli. Ekki leyst mönnum á blikuna og fóru að ræða aðra möguleika en sá gamli gaf sig ekki og endurtók orð sín nokkrum sinnum þar til ekki var hægt annað en að sækja sög og saga neðan af tjaldsúlunni. Annað var bara ekki tekið í mál. Hefur þessi áræðni hans nokkrum sinnum borið á góma í mínum vinahóp og kemur þessi saga upp þegar leysa þarf einhver vandamál sem vaxið hefur í augum.

Ég kveð afa minn með söknuði en á sama tíma gleðst ég yfir því að hafa þekkt þennan merkilega mann og hafa fengið að bralla ýmislegt með honum í gegnum tíðina.

Með kærri þökk fyrir allt, elsku afi.

Megi minning þín lifa.