Engilbert Guðjónsson

Elskulegur frændi minn, þegar þú hefur kvatt okkur sit ég hér með tóm í tilverunni þar sem áður varst þú. Fólk klappar manni á bakið og vottar samúð og maður reynir að halda aftur tárum er maður finnur fyrir sorginni og einhverskonar vonleysi. En ásamt þessu tómi er sú yndislega tilfinning að ég sé betri maður vegna þín. Þú skilur eftir hjá mér minningar um gleði, sigra og kraftaverk.
Alli bróðir þinn minnti mig á þegar ég bjó til leikhússvið handa þér úr stórum pappakassa með servíettum sem leiktjöldum. Ég man hvað þú varst spenntur á meðan. Öllum var boðið á leiksýningu og tjöldin dregin frá og galað var its the muppet show og mesta prúðuleikarasýning allra tíma var hafin og endurtekin alltaf þegar einhver hafði tíma. Síðan þegar sýningin hafði heppnast vel þá var hlaupið og hoppað um alla stofu og þessi sama setning endurtekin. Já, þú elskaðir prúðuleikarana. Þegar við lékum okkur allir saman frændurnir; Alli Eyþór, ég og þú, man ég eftir gleðinni sem af þér skein í leik, meira að segja í fótbolta. Skrítið að maður muni svona skýrt eftir þessu núna. Það er sama við hvern maður talar sem áttu samskipti við þig, þú virðist hafa snert sama streng í hjarta allra.
Þegar árin liðu þá fóru erfiðleikar með annan fótlegginn að hafa sín áhrif á þig og spítalaferðir og erfiðar aðgerðir tóku sinn toll. En alltaf var reynt að brosa. Ég veit að þetta hvíldi þungt á þinni sjálfsímynd. Þér tókst með aðdáunarverðum hætti að láta sem minnst á því bera.
Á þeim árunum sem seiðandi tálsýnin söng til okkar beggja þá var oft erfitt fyrir okkur að mæta í fjölskylduhóf. Og þurfa að bera fyrir sig frasa eins ég hef það fínt og fleira í þeim dúr sem gerði það að verkum að maður var ekki spurður erfiðra spurninga eins og Hvað gerir þú í dag? Já, oft var eins og við töluðum sama tungumál sem hinir virtust ekki skilja. Þegar tálsýnin hafði dregið okkur á tálar með loforðum sem keypt voru hæsta verði, kárnaði gamanið. Leiðin til baka hafði fölnað og draumurinn breyst í martröð. Á síðasta snúningi gerðist kraftaverk í mínu lífi og frelsið byrjaði að flæða um líkama og huga. Þá var oft erfitt að hitta þig þar sem þú sast eftir. Vonin um að þú kæmist úr þinni martröð var orðin lítil eftir ótal tilraunir. En þegar þú svo komst til mín og baðst um hjálp og ráðleggingar, reyndi hugur minn að verja mig vonbrigðum og hvíslaði: Segðu nei, þetta er vonlaust fyrir hann. En ef það er eitthvað sem ég hef lært þá er það að hausinn minn veit ekki allt. Eftir sömu leiðbeiningum og mér voru gefnar byrjuðum við og ég fékk að verða vitni að kraftaverkinu gerast í þínu lífi eins og hjá mér. Úr öskustónni reist þú, búinn að henda gömlum hugmyndum um lífið og tilveruna. Að fá að fylgja þér í gegnum leyndarmál þín og þína földu staði kynntist ég þér enn betur og fór að sjá þig á nýjan hátt. Með opinn huga þyrsti þig í allt sem nýst gat á þessari nýju braut. Fyrir mér varst þú gangandi kraftaverk og bara að vera nálægt þér fyllti mann gleði og þrótti að allt væri mögulegt. Í byrjun voru augu þín tóm en á undraverðum tíma tók að skína ljós og frelsi frá þér sem allir fundu. Ég var svo óendanlega stoltur af þér.
Einn daginn hringdir þú og sagðist byrjaður að æfa líkamsrækt. Ég reyndi að fá þig til að gera hlutina hægar en ekkert stoppaði þig. Þú varst á leið inn í betra líf og hvers vegna ekki að hafa líkamann í lagi. Svo kom bílprófið og bíll og því næst skóli. Þú fórst að sanna fyrir sjálfum þér að í þig var eitthvað spunnið og það sjálfsmat var ekki byggt á sandi og blekkingum heldur kletti. Þegar þú varst búinn að koma þér fyrir í íbúð var gaman að koma í heimsókn og sjá hve snyrtilegt allt var hjá þér. Þó að á þessum tímum hafi mikið gerst hjá þér til hins betra var það engan veginn eins og þú kynnir ekki neitt. Þú varst hafsjór af þekkingu á hinu og þessu. Og þó oft á sér sviðum þá var það vitneskja engu að síður.
Ég og Alli vorum að hlæja að því í gær að það var eins gott að tímastillingin á vídeótækinu myndi virka þegar taka átti upp sjónvarpsþættina Santa Barbara í gamla daga. Annars var allt í hershöndum. Þú varst mikill aðdáandi þeirra. Fjóla minnist þín með söknuði og hlýju og situr í henni hvað þú varst falleg sál og einlægur. Gleðin skein úr augunum á þér þegar þið hittust og var hláturinn ávallt skammt undan. Björg Erla leikur sér enn með Hvata hvolp sem þú gafst henni og það er sko ekki farið að sofa nema hann sé mættur í rúmið. Með söknuði en gleðiminningum kveð ég þig elsku Berti minn. Að fá að vera samferða þér um þessa veröld hafa verið forréttindi sem ekki verða frá manni tekin þó þú skreppir í burtu örskotsstund.