Agnes Ármannsdóttir fæddist í Keflavík 9. nóvember 1962. Hún lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja 25. september 2010. Agnes er yngsta barn hjónanna Sigurbjargar Stefánsdóttur frá Grindavík (Ísólfsskála), f. 18.6. 1930 og Ármanns Guðjóns Björnssonar frá Reykjavík, f. 6.9. 1923, d. 1.3. 1964. Systkini Agnesar eru: 1) Halldór, f. 1951, sambýliskona Stefanía Haraldsdóttir, 2) Kristinn Ármannsson, f. 8.5. 1952, d. 21.5. 2004, eftirlifandi maki Sæunn Ásta Sigurbjörnsdóttir, 3) Ársæll, f. 1955, maki Kristrún Níelsdóttir, 4) Lilja, f. 1956, maki Sigurður Garðarsson, 5) Valur Rúnar, f. 1957, maki Katrín Benediktsdóttir. Agnes giftist Auðuni Þór Garðarssyni sjómanni frá Keflavík 31.desember 1983, f. 21.6. 1959, d. 14.8.1994. Foreldrar hans eru Helga Auðunsdóttir, f. 1.8. 1935 og Garðar Brynjólfsson, f. 12.6. 1939. Agnes og Auðunn eignuðust þrjár dætur: 1) Helgu, f. 30.9. 1983, sambýlismaður hennar er Hafþór Hilmarsson, börn þeirra Auðunn Fannar, f. 12.3. 2003 og Jóhann Ívar, f. 28.8. 2008. 2) Anítu, f. 16.6. 1988, sambýlismaður hennar er Kristján Á. Baldursson, barn þeirra Steinunn Kamilla, f. 21.11. 2009. 3) Sigurbjörgu, f. 11.9. 1991, sambýlismaður hennar er Ævar Sveinn Sveinsson. Agnes giftist eftirlifandi eiginmanni sínum 10. júní 2000, Helga G. Steinarssyni, málara í Njarðvík, f. 4.10. 1958. Foreldrar Helga eru Bára Helgadóttir, f. 19.9. 1934 og Steinar Guðjónsson, uppeldisfaðir Helga er Einar Árnason, f. 1.9.1930. Helgi á tvær dætur: 1) Jóhönnu f. 7.11. 1977, 2) Lindu, f. 1.7. 1982. Agnes missti föður sinn ársgömul og ólst upp hjá móður sinni og systkinum í Keflavík við Greniteig 4. Agnes byrjaði ung að vinna, m.a. í fiskvinnslu og hjá Íslenskum aðalverktökum, seinna meir fékk hún áhuga á að vinna með börnum og vann á leikskólunum Heiðarseli og Tjarnaseli í Keflavík. Árið 2001 útskrifaðist hún sem sjúkraliði frá Fjölbrautaskóla Suðurnesja og vann á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja til ársins 2007, en þá þurfti hún að hætta vegna heilsubrests. Alla ævi hafði hún áhuga á íþróttum, heilsu og líkamsrækt, hún hafði gaman af að spila bæði handbolta og fótbolta sem barn og sótti mikið í líkamsræktarstöðvar í seinni tíð. Í veikindunum fann hún hjá sér mikla þörf til að mála og uppgötvaði þá duldu hæfileika sem hún bjó yfir og sýndi hún verk sín á listasýningu á Ljósanótt 2010. Útför Agnesar fer fram frá Keflavíkurkirkju í dag, 1. október 2010, og hefst athöfnin kl. 11.

Hjartfólgin vinkona mín, Agnes Ármannsdóttir hefur kvatt þennan sýnilega heim / eða þetta líf eftir mjög erfið veikindi.
Ég kynntist Agnesi fyrir nokkrum árum þegar að sonur minn Kristján og Anita dóttir Agnesar kynntust. Strax eftir fyrstu kynni og fyrsta samtal var eins og við höfðum þekkst alla ævi.
Fljótlega kom í ljós að við áttum mörg sameiginleg áhugamál. Eitt af áhugamálum Agnesar var list og listsköpun  eins og heimilið þeirra Helga ber glöggt vitni um.  Ég var byrjuð að læra að mála í Vogaakademíunni í Vogunum. Og það atvikaðist þannig fyrir tilstilli Anitu að ég hringdi í Agnesi og bauð henni að verða samferða mér á námskeið í listmálun, sem hún þáði með þökkum.  Í fyrstu ætlaði hún bara að fá að prufa hvort hún gæti málað. Það kom strax í ljós að Agnes var listakona af lífi og sál var fljót að tileinka sér sinn stíl og tækni í sínum málverkum.  Alltaf  var hún með fyrirfram mótaðar hugmyndir um hvað hún ætlaði að gera.  Fyrsta samsýning hennar með Vogaakademíunni var á Ljósanótt 2009.  Þá seldi hún nokkrar myndir og lágu fyrir pantanir hjá henni.  Hún var svo glöð hvað gekk vel, listsköpunin gaf henni ómælda ánægju.  Á ferðum okkar inn í Voga spjölluðum við margt um lífið og tilveruna, gátum hlegið og gantast saman um  ýmislegt.  Agnes var mjög meðvituð að hverju stefndi.  Þrátt fyrir það var hún alltaf jákvæð, vonin sem hún hafði var henni dýrmætt vegarnesti.  Lilja systir Agnesar keyrði með okkur á námskeið um tíma, Agnes var strax farin að kenna henni og leiðbeina, Lilja hálf efins um að listmálun væri fyrir hana, en Agnes dreif hana áfram í blöndun lita  og ýmislegt fleira.
Í vor sem leið voru veikindin farin að hrjá hana  enn meira, en hún reyndi allt hvað hún gat til að mæta.  Hún sagði að það hressti sig svo að koma að mála með okkur konunum og spjalla aðeins og dreifa huganum.
Vogaakademían var með samsýningu á Ljósanótt 2010 Agnes var nokkrar myndir sem ég náði í og hengdi upp fyrir hana.  Hún var ekki búin að klára stóru myndina sína, ætlaði að reyna ef hún hefði þrek til þess.  Kvöldið fyrir opnun sýningarinnar hringdi hún í mig og sagði Ágústa hvernig á ég að mála stjörnur? Mig vantar svo stjörnubjartan himinn.  Ég gat ekki leiðbeint henni í gegnum síman og  stakk upp á því að hún hringdi í Eyþór listakennara sem og hún gerði.
Við opnunina kvöldið eftir var komin þessi fallega mynd með stjörnum, sem Lilja hafði hjálpað henni að hengja upp.  Svona var krafturinn í henni.  Ég á eftir að sakna þessara ferða inn í Voga með þér elsku Agnes mín.  Þú varst alltaf að gefa svo mikið af þér.
Svo er að nefna fjölskylduna okkar sem var sameinuð þegar börnin okkar fóru að búa saman.  Steinunn Kamilla litla ömmu-prinsessan okkar fæddist, okkur ömmunum til mikillar gleði.  Fyrir átti Agnes tvo ömmudrengi búsetta í Danmörku, sem hún naut að segja mér sögur af.
Henni var umhugað um velferð dætra sinna tengdasona og barnabarna.  Talaði hún oft um þau við mig og Helga ástkærs eiginmanns sem var henni stoð og styrkur í veikindunum.  Hún vissi að hverju stefndi hjá sér í sambandi við veikindin og fannst dætur sínar í góðum höndum, það var henni svo mikilvægt.
Agnes og Helgi bjuggu í sumar hjá  Anitu, Kristjáni og Steinunni Kamillu á meðan nýja húsið var klárað.  Áttu þau dýrmætar stundir þar saman.  Steinunn Kamilla lærði ýmislegt af ömmu sinni.  Hún lærði að sýna hvað hún er stór og hvað hún er sterk og að veifa eins og prinsessa.  Þetta fallega bros sem stelpan hefur kemur frá Agnesi.
Svo kom að því að flytja.  Agnes var komin á sjúkrahús.  Fullt af vinum og ættingjum gerðu það að verkum að þau gátu flutt inn.  Ég kom nokkrum sinnum að heimsækja Agnesi og Helga á Guðnýjarbrautina.  Í eitt skipti þegar ég kom var hún svo full þakklæti kærleika og hlýju í garð allra sem hjálpuðu til með flutninginn í húsið hún sagði; Ágústa ég er svo heppin, að eiga svona góða að Hún var svo glöð að vera komin heim til sín.  Svo þakklát og auðmjúk.
Agnes og Helgi voru ekki búin að búa lengi í nýja húsinu sínu þegar hún var lögð inn á spítala þar sem hún lést.
Elsku Agnes lífsvilji, bjartsýni og sálarþrek  voru þeir þættir sem einkenndu líf þitt.  Alltaf helstu í vonina,  stutt var í bros og hlátur. Ég er þakklát fyrir að hafa átt Agnesi að samferðarkonu þau ár sem ég þekkti hana, þau hefðu mátt vera mikið fleiri.
Ég bið Guð að blessa minninguna um mæta konu sem hafði reynt svo margt á stuttri ævi sinni.  Hún elskaði fjölskyldu sína og vini.
Móðurmissirinn er mikill ég bið Guð að styrkja Böggu móður Agnesar.

Elsku Helgi, Helga,Hafþór, Auðunn Fannar og  Jóhann Ívar, Anita,Kristján og Steinunn Kamilla, Bagga og Hafþór Guð blessi ykkur og styrki á erfiðum stundum.

Úr djúpinu ákalla ég þig, Drottinn, Drottinn, heyr þú raust mína, lát eyru þín hlusta á grátbeiðni mína! Ds. 130,1-2.





Ágústa Guðrún Ólafsdóttir.