Ingvar Jónsson fæddist 15. október 1927. Hann lést á líknardeild Landakotsspítala 11. mars 2011. Ingvar var sonur hjónanna Jóns Helgasonar bólstrara og listmálara frá Reykjavík og Maríu Majasdóttur frá Bolungarvík. Ingvar var einn af sex systkinum, en þau voru auk hans Helgi, Torfi Kristinn og Aldís, sem eru öll látin. Eftirlifandi eru Sólveig María og Kristbjörg. Eftirlifandi eiginkona Ingvars er Kristín Magnúsdóttir, f. 25. október 1929. Kristín er dóttir hjónanna Magnúsar Jenssonar bónda frá Gullhúsá á Snæfjallaströnd við Ísafjarðardjúp og Jensínu Arnfinnsdóttur frá Brekku í Langadal við Ísafjarðardjúp. Ingvar og Kristín eiga þrjú börn, þau eru: Magnús, f. 1950, María Kristín, f. 1952, og Bjarni Þór, f. 1958, auk þess átta barnabörn og tíu barnabarnabörn. Útför Ingvars fer fram frá Langholtskirkju í dag, föstudaginn 18. mars 2011, kl. 15.
Í minningu um afa minn Ingvar Jónsson.
Ég man þegar ég var að alast upp hvað það var alltaf mikill spenningur hjá
mér að fara í heimsókn til afa og ömmu, hvernig ég fylltist allur af gleði
því að ég vissi að það var alltaf eitthvað sem ég gat baukað með afa og
ömmu, hvort sem það var í bílskúrnum hjá honum, þar sem hann smíðaði
ýmisleg leikföng fyrir mig eða ég lék með honum í garðinum að týna ánamaðka
eða borða rabbabara. Lengi kallaði ég hann hafi því ég var svoldið
málvilltur og það fannst honum fyndið þegar ég söng krummi krunkar úti og
söng það vitlaust og hann gafst ekki upp fyrr en hann var búinn að kenna
mér að segja þetta rétt. Ég man það svo vel þegar hann gaf mér
leikfangavörubíl sem hét Dúi. Eftir sumrin var farið með hann til afa þar
sem hann var lagaður og málaður. Gerði ég í því að reyna að nota hann mikið
svo afi gæti lagað hann fyrir mig. Afi hafði alltaf tíma fyrir mig hvort
sem það var að teikna eða lesa og hafði hann mjög gaman af því að kenna og
sýna mér. Ef ég spurði hann hvort við gætum farið að veiða, þá var það
yfirleitt aldrei neitt mál og fórum við oft saman með bræðrum mínum að
veiða að Hafravatni, þá sagði hann okkur sögur af því þegar hann var að
alast upp og frá leikjum sínum við Hafravatn þar sem hann hafði verið í
sveit, þótt ég heyrði sömu söguna oft þá var alltaf jafn gaman að hlusta á
þær og sjá hann brosa útað eyrum.
Börnin mín, Styrmir Ingi og Isabella Stjarna héldu mikið upp á langafa
sinn, þar sem hann gaf sér góðan tíma til að spjalla við þau, teikna og
spila, enda sagði hann að börnin væru skemmtilegasta fólkið og var hann
mikill barnagæla. Sonur minn Styrmir Ingi býr í Bandaríkjunum og er hjá
okkur á sumrin, þá er hann í fótboltaskóla hjá KR meðan hann er hér.
Styrmir var harðákveðinn að hann sjálfur væri stærsti KR aðdáandinn, en
eftir að hafa eytt degi með afa sínum, vissi hann betur. Þegar ég sótti
hann til afa segir hann stoltur að langafi sinn sé stærsti aðdáandi KR, því
hann væri bæði með KR kaffibolla og stóran KR fána í bílskúrnum. Afi var
mikill KR-ingur og var mikið í skíðadeild KR á uppvaxtarárum. Jón Helgason
faðir hans var mikill frumkvöðull í skíðamálum og var í KR. Fyrir áramót
hafði ég samband við skíðadeild KR og sagði þeim frá skíðum og bindingum
sem afi minn vildi gefa félaginu, sem hefði verið í eigu föður hans sem
hannaði skíðabindingarnar í kringum 1930. Formaður skíðadeildar KR kom á
heimili þeirra fyrir áramót, gaf afi þá skíðadeildinni bindingar og skíðin
og gat sagt þeim þá söguna á bak við þau.
Ég var þeirrar gæfu aðnjótandi að hafa fylgt afa síðustu mánuðuðina, allt
þar til að hann kvaddi okkur á föstudagsmorgun sl. Á síðustu mánuðum hef ég
heyrt skemmtilegar og fróðlegar sögur, bæði af pabba hans og frá þeim tímum
sem hann var að alast upp í vesturbænum. Það var alltaf stutt í húmorinn
hjá afa og gaman að fíflast með honum. Hann var mikill afi og félagi
minn.
Hér er kvæði sem móðir afa orti um hann þegar hann var lítill.
Ingvar ílla lætur alltaf grætur
vekur mömmu og pabba um miðjar nætur.
Ingvar kossapoki með loki
fýkur útí roki með beinu koki.
Eitt er það sem Ingvar kann
alltaf rífa og tæta
annað þarflegt iðkar hann
ávallt gólfin væta.
Þessu kvæði hafði hann mjög gaman af og sé ég stríðnisbrosið hans fyrir
mér eins og hann væri að segja það sjálfur.
Minning þín mun alltaf fylgja mér og ég veit í hjarta mínu að þú fylgir mér
ávallt.
Sakna þín afi minn.
Kjartan Valur Guðmundsson.