Ásmundur Jónsson

Þegar ég kynntist Ásmundi eða Ása eins og hann var oftast kallaður sá ég strax að þar fór traustur og vandaður maður, með ríka réttlætiskennd og bar mikla umhyggju fyrir fjölskyldu sinni, ættingjum og vinum. Þetta er í kringum 1975 en þá bjuggu þau Helga ásamt börnum sínum á Vesturgötu 147 á Akranesi í myndarlegu húsi sem þau höfðu byggt af samheldni og dugnaði. Ásmundur starfaði þá og til loka starfsævinnar hjá Sementsverksmiðjunni á Akranesi og sá þar um varahluta og verkfæra lagerinn sem bar honum gott vitni, allt í röð og reglu, hreint og strokið út úr dyrum. Ási hafði frábært skopskyn og hefur sjálfsagt verið svolítill grallari á yngri árum og kannski etthvað fram eftir aldri. Þrátt fyrir erfið veikindi undanfarið, vottaði enn fyrir skopskyni hjá honum þegar ég spurði hann nýlega hvort hann væri búnn að fá hádegismat og hann svaraði um hæl með smá glotti já eina karmellu. Æska Ásmundar austur á Fárskrúðsfirði hefur eflaust verið erfið, en þegar hann var 7 ára fórst vélbáturinn Kári sem faðir hans Jón Ásgrímsson var skipstjóri á með allri áhöfn, 4 mönnum. Þetta gerðist fyrir nákvæmlega 75 árum eða 12. maí 1936 í suðaustan aftakaveðri. Mér er mjög minnisstætt þegar hann sagði mér frá því að hann hefði farið daglega svo vikum skipti niður á bryggju að líta eftir bát pabba síns sem aldrei kom. En Ási átti sem betur fer sterka og umhyggjusama móður Svanhvíti, sem hélt vel utanum sína fjölskyldu við kröpp kjör eftir missir fyrirvinnunnar. Svanhvít móðir hans var honum mjög kær og notaði hann hvert tækifæri sem gafst til að fara austur, en eins og gefur að skilja var það oft þrautin þyngri að ferðast hinu megin á landið við þær samgöngur sem þá voru í landinu en það gat tekið 3 daga að keyra austur á land. Ási starfaði reyndar við akstur á árum áður bæði á flutningabílum og rútum og var því ýmsu vanur á íslenskum þjóðvegum. Hann fylgdist vel með tækninýungum á flestum sviðum er varðaði bíla og samgöngur og síðar þegar tölvuöldin hélt innreið sína var hann strax með á nótunum en það þótti ekki sjálfsagt hjá hans kynslóð. Ásmundur var einn af þeim sem hægt var að treysta sama hvað á reyndi, hann var maður orða sinna og skilaði öllu sem hann tók að sér með miklum sóma og hann gerði jafnframt þá kröfu til síns fólks og annarra sem hann leitaði til. Þó Ási væri dagsdaglega hæglátur og yfirvegaður gat hann ef þannig bar við, verið hrókur alls fagnaðar og hafði bæði gaman af að segja og heyra sögur af skemmtilegum atvikum frá fyrri tíð. Frá fyrsta degi að ég kom inn í fjölskyldu Ása og Helgu, fyrst sem væntanlegur og síðar tengdasonur hefur mér ávallt verið vel tekið. Okkar samskipti hafa einkennst af virðingu og væntum hyggju og hafa þau hjón reynst mér og fjölskyldu minni einstaklega kærleiksrík.
Kæri tengdapabbi, ég vil þakka þér fyrir allar góðu stundirnar sem við áttum saman, allt sem ég lærði af þér, alla hjálpina sem þú veittir mér og minni fjölskyldu og að hafa fengið að vera þér samferða á lífsins braut.