Sigríður Ólafsdóttir

Kveðja frá bræðrunum

Sigga systir kann að lesa það er alveg nóg. Hún les allt fyrir mig.  Þannig svaraði sá eldri okkar þegar átti að fara að reyna að kenna honum að lesa sex ára gömlum. Sigga var einu og hálfu ári eldri, mjög bráðger og hafði lært að lesa fimm ára.

Sigga systir lést þriðjudaginn 22. janúar síðastliðinn á Landsspítalanum eftir erfið veikindi sem hún glímdi við undanfarin ár af dugnaði og með bjartsýni að leiðarljósi. Við bræðurnir söknum hennar mjög og þökkum um leið fyrir allt sem hún gerði fyrir okkur.

Við systkinin vorum samrýnd og héldum vel saman og móðir okkar sagði að stundum hefði það gerst á árunum vestur í Camp Knox þar sem fjölskyldan bjó til 1957 að ef eitt okkar systkina hefði meitt sig þá hefði verið erfitt að átta sig á því hvert okkar það var því öll grétum við jafnhátt. Á þeim árum þurfti faðir okkar oft að vera langdvölum á Vífilstöðum vegna berklaveiki en móður okkar Elín hélt heimili fyrir okkur systkinin.

Sigga var næstelst okkar systina og nutum við bræður þess að vera lengst af undir verndarvæng hennar og Hjördísar eldri systur okkar sem lést árið 2002 56 ára að aldri. Þær systur siðuðu okkur og leiðbeindu um framkomu, fataval og á fleiri sviðum þar sem þær töldu ekki vanþörf á að bæta um betur.

Í maí árið 1957 urðu miklar breytingar á högum okkar þegar fjölskyldan flutti inn í Bústaðahverfi í  90 fermetra raðhús við Réttarholtsveg. Í hverri íbúð voru að lágmarki fjögur börn enda var það skilyrði til að geta eignast þessar íbúðir. Það var því enginn skortur á leikfélögum og tók Sigga þátt í leikjum okkar krakkanna af lífi og sál enda félagslynd og vinamörg eins og endranær.

Sigga sótti Breiðagerðisskólann frá átta ára aldri og var ætíð í besta bekk og átti auðvelt með að komast inn í Kvennaskólann í Reykjavík þegar þar að kom en þaðan lauk hún Kvennaskólaprófi árið 1966.

Í nokkur sumur dvaldi Sigga í sveit í Skarði í Landsveit hjá því góða fólki Dóru og Guðna og við bræðurnir fengu stundum að heimsækja hana í um það bil vikutíma á sumri. Þar fundum við vel að Sigga var metin að verðleikum.

Móðir okkar Elín lést árið 1971 57 ára að aldri en þá var Sigga 21 árs og við bræður 19 ára og 15 ára. Nokkru fyrr hafði Sigga snúið heim frá vist í Danmörku til að aðstoða í veikindum móður okkar. Sigga hélt síðan heimili með föður okkar og okkur bræðrum næstu ár. Hún hjálpaði pabba við að matreiða og þvo af okkur bræðrum en faðir okkar var langt á undan sinni samtíð þegar kom að húsverkum.

Eftir að við urðum fullorðin þá höfum við systkinin alltaf haldið nánu sambandi og stutt hvert annað eftir bestu getu. Sigga var með afbrigðum barngóð og nutu systkinabörnin þess ómælt, fyrst börn Hjördísar og síðan börn okkar bræðra og barnabörn okkar systkinanna. Allur þessi hópur syrgir  nú og saknar Siggu frænku.

Það var mikið gæfuspor fyrir Siggu þegar hún hóf sambúð með Guðmundi Guðmundssyni árið 1987. Þau höfðu kynnst á vinnustað beggja hjá Rafmagnsveitum ríkisins en Guðmundur átti þá þrjár dætur af fyrra hjónabandi. Vitum við að Sigga hefur reynst þeim stoð og stytta. Yngsta dóttir Guðmundar, Eyrún, ólst upp á heimili þeirra Siggu og Guðmundar og í árslok árið 1987 fæddist þeim sonur sem skírður var Kristján Gylfi. Hann var augasteinn móður sinnar og var Sigga vakin og sofin í að hugsa um velferð hans.

Þórkötlustaðahverfið í Grindavík var snar þáttur í lífi okkar systkinanna. Þar bjuggu föðuramma og afi og auk þess móðursystir okkar Ingibjörg. Hjá henni bjuggu móðuramma og afi okkar svo ekki var einkennilegt þótt við sæktum mjög í að vera sem mest í Grindavík. Sigga og Guðmundur festu kaup á lítilli landsspildu á Siglunni við Þórkötlustaði fyrir nokkrum árum og fyrir nokkrum vikum keyptu þau Sólbakka sem er lítið hús í nágrenni Þórkötlustaða.

Sigga var mikill ljóðaunnandi eins og móðir okkar og sendi hún okkur oft part úr ljóðum á jóla- og afmæliskortum. Við viljum að lokum kveðja Siggu með kvæði Hannesar Péturssonar Farvegir.