Sveinn Björnsson

Jæja elsku vinur minn, aldrei hefði mig grunað að ég ætti eftir að setjast strax niður til að rita minningarorð um þig. Lífið er fullt af hlutum sem ég vil í eigingirni minni kalla óréttlæti en ég vill samt trúa því að einhversstaðar hafi verið brýn þörf á kröftum þínum fyrst þú varst kallaður burtu í þvílíku skyndi bara 33 ára gamall. Betri stað til að skrifa til þín finn ég samt ekki, ég er með fagurt útsýni yfir Kelduhverfið, þinn heimavöll og þar spilaðir þú svo sannarlega á heimavelli. Það var alveg sama hvar þú vannst eða varst í námi alltaf leitaði leið þín aftur heim í Árdal. Ég hef raunar ekki tölu á því hve oft þú fluttir heim aftur ýmist með annan fótinn eða báða. Enda áttirðu þar alltaf klárt herbergi og hlýlegan samastað hjá mömmu þinni og honum Matta pabba þínum sem gekk þér í föðurstað þegar þú vast bara smá polli. En eins og ég bjóst ekki við að fara að skrifa um þig minningarorð þá bjóst ég heldur aldrei við því að skjóta vinarótum við strákinn á gamla Saabnum með gamla P-númerinu um vorið 97. En ég get fullyrt að með okkur tókst strax vinskapur sem er vandfundinn. Leiðir okkar hafa leigið saman síðan og aldrei liðið nema nokkrir dagar á milli símtala og stóran hluta þessara 16 ára höfum við talað saman eða hist daglega. Aldrei rifist, oft ósammála en á milli okkar ríkti alltaf gríðarlegt traust og við vissum báðir af væntumþykju hvors annars. Saman gerðum við svo ótalmarga hluti sem verður ekki sagt frá hér en sem dæmi þá misstum við varla af sveitaböllum um nokkurra ára skeið, fórum saman til útlanda, fórum á þjóðhátíð, keyrðum dagsferðir á marga fótboltalandsleiki, bjuggum og gengum saman í skóla í Reykjavík, óteljandi skotveiðitúrar og fleira og fleira. En aðallega vorum við sannir vinir sem vissum af hvor öðrum og leituðum hvor til annars bæði til að fagna og til að ræða mistök okkar. Þú stóðst með mér þegar ég átti erfitt og hafðir áhyggjur af mér og það sama gerði ég þegar þú áttir ekki þína bestu daga. Það var nefnilega ekki svo að káti og glaði gæinn hann Svenni gengi alltaf auðveldustu leiðina í gegn um lífið. Stutt er síðan þú lentir í miklu mótlæti og þér fannst þú beittur óréttlæti, lífið var vont við þig og það gekk nærri þér. Við ræddum málin mikið á þessum tíma, ég gaf mér tíma til að keyra til þín  nokkur kvöld, símtölin voru mörg og ég hafði áhyggjur af þér. Ég veit að ég kom þér að gagni og með hjálp frá fleiri góðum vinum þínum þá náðum við að koma þér aftur til sjálfs þíns. Að mestu leyti. Þú sagðir mér svo núna í síðustu viku að þér liði vel, værir sáttur og glaður og hlakkaðir til framtíðarinnar. Mikið leið mér vel þegar þú sagðir þetta algjörlega upp úr þurru og ég veit að þetta var að mestu leyti rétt hjá þér. Einmanaleikinn vildi auðvitað banka uppá hjá þér í sveitinni eftir að þú tókst loks ákvörðun um að gerast bóndi í sveitinni þinni og tókst við búinu hjá mömmu þinni og pabba. En þú varst mjög vinamargur og áttir því láni að fagna að hafa menn í kring um þig sem alltaf voru til í að hjálpa þér. Þú talaðir oft um það hve heppinn þú værir að hafa þá Stulla, Rúnar og Óla frænda þinn í sveitinni. Að ógleymdum æskuvini þínum honum Tryggva, missir hans er mikill.

Þú vannst margt á þinni stuttu ævi, varst nokkur sumur í landgræðslunni hjá afa þínum, vannst í laxeldisstöð, á bóndabæ á Suðurlandinu og gleymum ekki þeim magnaða skemmtistað Klaustrinu í Reykjavík. En eftir að þú útskrifaðist sem vélsmiður þá vannstu í mörg ár hjá Hamri. Þar vannstu á starfsstöðunum á Eskifirði, á Þórshöfn og svo komstu loks til Akureyrar til að vinna á starfsstöðinni þar. Loksins vorum við sameinaðir í sama bæjarfélaginu. En það stóð stutt því þegar þú varst nýlega byrjaður þá kom mamma þín að máli við þig og bar það undir þig hvort þú vildir hætta, flytja heim í sveit og taka við búinu ásamt ferðaþjónustunni. Þú kallaðir mig á þinn fund og saman tókum við mjög auðvelda ákvörðun. Við vorum báðir 100% vissir um að þarna fékkstu tækifæri til að gera það sem þig langaði alltaf mest til að gera. Flytja aftur austur og gerast bóndi á heimavellinum þínum. Og aldrei hefurðu séð eftir þeirri ákvörðun þó vinnan væri oft erfið, dagarnir langir og launin lág. Þarna vildirðu vera og þarna leið þér vel óháð efnum og lífsins gæðum. Enda varstu hreinræktað náttúrubarn sem barst mikla virðingu fyrir náttúrunni og dýrunum í kring um þig. Eftir að þú hættir með ferðaþjónustuna þá fórstu að vinna á Röndinni, vélaverkstæðinu á Kópaskeri. Þar leið þér vel og þú talaðir um það hve heppinn þú værir að vera þarna með góðum og skemmtilegum köllum. Það var nefnilega þannig að á erfiðum tímum í vetur þurftirðu á góðu fólki að halda og ég veit að þér leið vel á verkstæðinu með þeim Skúla, Gunna, Ingimari og Stefáni. Og svo auðvitað honum Nonna frænda þínum sem byrjaði hjá ykkur fyrir skömmu.
En þó svo að vinur minn hefði flesta þá mannkosti til að teljast fullkominn þá var alltaf einn djöfull sem elti þig og núna upp á síðkastið var sá djöfull farinn að bregða ansi oft fyrir þig fæti. Ég náði að hrista minn djöful af mér og þú öfundaðir mig af því og samgladdist mér. En hann var ekki búinn að ná að fella þig nógu harkalega til að þú vildir losna alfarið frá honum. Hann náði hinsvegar að fella þig aðfaranótt 28. september og hafði betur. Og það er þyngra en tárum tekur að sætta sig við það og það mun ég aldrei gera en ég mun vonandi ná að læra að lifa við það.

Elsku Svenni minn, í dag er komið að jarðneskum leiðarlokum hjá okkur eftir skemmtilegt 16 ára ferðalag. Ég er endalaust þakklátur fyrir að hafa fengið að vera vinur þinn. Ég fékk að kynnast honum Einari Ágústi syni þínum og þú kynntist börnunum mínum og henni Höllu minni. Einnig kynntistu foreldrum mínum vel og ég þínum líka. Börnin mín munu fá að heyra um þig svo lengi sem ég lifi. Nú ertu kominn á óþekktan stað en úr kirkjugarðinum hefurðu frábært útsýni. Heimavöllurinn blasir við þér og þú sérð vel heim í Árdal. Nú færðu vonandi að hitta hann Gústa pabba þinn sem ég veit að þig langaði oft að kynnast betur en þú gerðir.
Elsku Ólöf, Matti og fjölskylda. Munum Svenna eins og hann var, glaður, brosandi og kátur. Ég bið algóðan Guð að vaka yfir ykkur og gera ykkur lífið ögn bærilegra. Hafið það sem best.

Ég verð að sleppa þér núna Svenni minn en minningunni um besta vin minn sleppi ég aldrei, ALDREI.