Guðjón Breiðfjörð Ólafsson

Pabbi minn var svo stór hluti af mínu lífi, hann var vinur minn og ég leitaði til hans með svo margt. Við áttum gott skap saman og nærvera hans var yndisleg. Þegar einhverju átti að hrinda í framkvæmd á mínu heimili þá hringdi ég í pabba og ráðfærði mig við hann, pabbi kom alltaf fljótt og gerði hér við og smíðaði alveg eins vel og honum einum var lagið, stundum var ég send til baka með eitthvað sem honum fannst ekki nógu öruggt í barnaumhverfi hér, enda allt vel boltað niður hjá mér svo barnabörnin hans væru vel örugg. Ég get ekki komið því í orð hversu mikið hann elskaði barnabörnin sín, en ég veit að hann fór að sofa og vaknaði hugsandi um þau því þegar ég talaði við pabba þá var hann yfirleitt að spyrja um þau og dásama, stundum vorum við líka bara að spjalla um allt og ekki neitt, daginn minn eða hans. Pabbi kveikti golfáhugann hjá Brimi og fóru þeir oft saman á völlinn, svo auðvitað fékk ég símtal eða mynd því hann var svo ótrúlega stoltur af Brimi í golfi. Finnbjörg Auður og pabbi voru stundum á sama tíma í körfunni og fékk hún að sitja og horfa á afa klára að spila og svo fóru þau í sundið á eftir.  Pabbi og mamma tóku strákana með sér í veiðivötn á hverju ári, þar var pabbi svo þolinmóður að kenna þeim allt við þá iðju. Hann sá líka til þess að þeir ættu vandað veiðidót sem hann gaf þeim.
Jóhann Örn sótti mikið yfir til afa síns og þegar hann smíðaði eitthvað eða keypti sér fór hann með það yfir til afa, en hann pabbi minn gladdist alltaf manna mest og þótti okkur öllum gaman að upplifa spenninginn og gleðina með honum. Aldís Una vafði afa sinn um fingur sér og hann lék með henni á gólfinu og fór út með henni þegar engin nennti að fara með hana út á róló, hann gaf henni ís fyrir allan peninginn og hljóp á eftir henni með þvottapoka til að þvo litla fingur og andlit.
Þegar ég átti Guðjón Einar þá bjó ég heima í Holtsbúð og var það hans fyrsta heimili. Pabbi sótti mig og Guðjón Einar á fæðingadeildina, hann klæddi hann vandlega í litlu fötin sem Guðjón Einar átti að fara heim í og svo festi hann Guðjón Einar vandlega í bílstólinn sem pabbi gaf honum, já og svo tók það pabba örugglega hálftíma að festa stólinn vel og vandlega í bílinn, heim ókum við svo vel undir hámarkshraða. Fyrstu næturnar í Holtsbúðinni var pabbi mér og Guðjón Einari til halds og trausts því mamma var erlendis og ég og Leon algerir nýliðar í þessu hlutverki. Pabbi vildi að ég hvíldist enda ekki með fulla heilsu eftir bráðakeisara, hann svaf með Guðjón sinn uppi og kom svo með hann niður til mín svo ég gæti gefið honum. Mér er minnistætt hvað pabbi var duglegur að sortera út hvað ég mætti borða, hvað færi út í mjólkina til Guðjón Einars, pepperoníið tók hann t.d. af minni sneið. Pabbi var svo stoltur af nafna sínum og talaði svo fallega til hans þegar hann var að ráðleggja honum. Pabbi hringdi til mín um daginn og spurði mig hvort ég hafi rætt um það við Guðjón Einar hvað það væri óhollt að láta braka svona í höndunum á sér og svo líka hvort hann væri að borða nógu hollt, þetta var pabbi minn alveg í hnotskurn, hann elskaði okkur af öllu hjarta og hann var með risastórt hjarta.
Ég og pabbi kvöddumst alltaf með kossum á kinn og þeir voru alltaf tveir, eittvað sem pabbi hafði frá mömmu sinni, svona tveir alveg þéttir í röð. Þegar ég var barn og unglingur vakti hann mig af mikilli varkárni og strauk mér létt á kinnina eða bakið, ég setti á mig gleraugun og þóttist vera að hugsa aðeins en steinsofnaði yfirleitt aftur. Þegar hann svæfði mig sem barn þá fór hann með litla bæn sem hann kenndi okkur systrum og svo beið ég í tvær mínútur þangað til hann steinsofnaði og náði mér svo í leikfang og lá þarna við hliðiná honum og lék mér enda svo gott að vita af pabba þarna hjá mér.
Pabbi þú gafst mér svo margt og ég lærði svo margt af þér, þú varst mín stoð í lífinu og ljósberi. Ég þarf að læra að lifa án þín og það verður það erfiðasta sem ég hef þurft að takast á í lífinu.
Ég elska þig Pabbi minn og ég sakna þín.
Þín elskandi dóttir,