Steinunn Yngvadóttir

Sæl, Steina mín, þetta er Svandís. Já, sæl og blessuð, ertu á leiðinni? Samtölin okkar Steinu hófust iðulega á þessum orðum og svo gátum við spjallað góða stund um allt og ekki neitt eins og gengur.

Leiðir okkar Steinu lágu saman fljótlega eftir að ég flutti norður á Hofsós fyrir um 30 árum síðan, tiltölulega nýsest að þegar nafn Steinu Yngva bar á góma, því allir þekktu Steinu Yngva. Það var verulega notalegt að geta kíkt við á Kárastígnum eftir amstur dagsins, fengið sér smók, spjallað og drukkið kaffi, hvað þá kúmenkaffi. Já, það er það langt um liðið að allir reyktu inni og þeir bræður, Maggi og Kristján urðu að þola okkur, kellum, sem settumst í eldhúskrókinn, ýmislegt. Hvorki kennaranum né skólastjóranum datt í hug að eitthvað væri athugavert við þetta háttalag.

Ég leitaði gjarnan til Steinu þegar ég þurfti á liðsinni að halda. Steina var innsti koppur í búri í félagsheimilinu í mörg ár, rak um tíma mötuneytið fyrir skólann líka og varð líklega einn fyrsti stuðningsfulltrúinn löngu áður en sú starfsstétt var fundin upp og hvað þá hugtakið skóli án aðgreiningar. Á Hofsósi var alla tíð starfað eftir þeirri hugmyndafræði að skólinn væri fyrir alla og við gerðum það sem gera þurfti til þess að svo mætti verða. Steina fékk einn veturinn allsnúið verkefni hjá mér en sinnti því af stakri snilld og náði góðu sambandi við þann unga dreng, sem ábyggilega þakkar henni þau samskipti í dag. Þá gat ég platað hana í nokkra vetur í félagsstörf með nemendum, m.a. taumálun, en Steinu var ýmislegt til lista lagt. Hún var alltaf með handavinnu og oftar en ekki fjöldamörg og fjölbreytt verkefni í gangi í einu. Ég sá mér því leik á borði og hún sló til. Hún sagði mér síðar að henni hefði nú alls ekkert litist á þessa beiðni mína og taldi sig ekkert erindi eiga upp í skóla til að leiðbeina krökkunum. Sjálfsmatið var e.t.v. ekki ýkja hátt, en Steina var ekki vön því að neita beiðnum. Verkefnið leysti hún vel af hendi eins og öll önnur, krakkarnir ánægðir og hún varð líka ánægð og sátt með sig áður en yfir lauk, enda full ástæða til.
Við Steina héldum alltaf góðu sambandi eftir að ég flutti suður og eftir að þau Gísli fluttu frá Hofsósi. Ég man eftir ógleymanlegri ferð með þeim og strákunum á Hornstrandir, þegar þau Gísli bjuggu á Suðureyri. Gísli sigldi með drekkhlaðinn bátinn sinn af fólki, en þó aðallega farangri, já, og vatni, sem líklega hefði dugað til vetursetu í Hornvík, Steina sá fyrir því. Þvílík forréttindi að hafa fengið að sigla með skipstjóra á eigin fleyi inn í þessa náttúruparadís, með Steinu sinni og strákunum.
Þau Gísli unnu vel saman og víluðu ekkert fyrir sér þegar kom að vinnu. Þau tóku m.a. að sér erfiða ráðsmennsku með matseld, öllum aðdráttum og öðru tilfallandi á meðferðarheimilinu í Krýsuvík í nokkur ár, allt meðan stætt var. Það var hrein unun að fylgjast með þeim í samskiptum við heimilismenn, hvort heldur voru íslenskir eða sænskir, og oft þurfti að taka erfiðar ákvarðanir. Það veit ég að þau hafa með sínu æðruleysi, vinnusemi og einlægum samskiptum kennt mörgum heimilismanninum talsvert umfram það sem hægt var að læra í hefðbundnu meðferðarprógrammi. Það fékk ég staðfest þegar ég leysti þau af í einu af fáum fríum sem þau tóku sér frá erli dagsins. Heimilisfólkið í Krýsuvík talaði einstaklega vel um þau hjónin og það fór ekkert á milli mála hvað þau skipuðu stóran sess í daglegu lífi þeirra og bataferli.
Já, Steina vinkona mín hefur ýmsa fjöruna sopið eins og sagt er. Þvílíkur klettur sem hún var í veikindum Gísla og átti, án nokkurs vafa, stóran þátt í þeim bata sem honum tókst að ná. Steina var orðin lúin, farin að tapa svolítið áttum og saknaði Gísla. Í hennar huga voru þau ýmislegt farin að bardúsa saman á ný enda voru þau hjón bæði samstillt og samrýmd með eindæmum. Sem betur fer þurfti hún ekki að bíða lengi og Gísli kom eftir henni, siglandi á eigin fleyi, og flutti hana með sér yfir móðuna miklu eins og á Hornstrandir forðum.
Elsku Kidda, Maggi, Kristján og fjölskyldan öll, mínar innilegustu samúðarkveðjur til ykkar, þið eruð heppin að eiga hvert annað að.
Hjartans þakkir, elsku Steina mín, fyrir allt spjallið, kúmenkaffið og aðrar trakteringar í gegnum tíðina

Þín vinkona,