Jónas Ólafsson

Þegar ég lít til baka og hugsa um pabba minn og okkar samfylgd, þá koma fyrst upp í huga mér kindurnar hans og öll sú vinna sem í kringum þær voru.  Pabbi var í um áratuga skeið með frístundabúskap sem gaf honum mikla ánægju. Sem ungur maður fór hann í sveit á Skarði á Skarðsströnd og  var hann þar til fjölda ára eða fram á unglingsaldur og bar hann alltaf miklar tilfinningar til þess staðar og fólksins þar. Þar hefur sjálfsagt áhuginn á fjárbúskapnum kviknað og entist sá áhugi hans allt til dauðadags. Pabbi var mjög natinn við kindurnar og hugsaði mjög vel um þær. Jafnframt var hann góður ræktunarmaður og átt mjög gott sauðfé. Pabbi lagði áherslu á það við okkur bræður að hugsa vel um dýrin og koma fram við þau af virðingu og hlýju. Man ég það vel að á jólum fengu kindurnar alltaf besta heyið sem til var og voru fjárhúsin þrifin hátt og lágt. Það var gaman að fá að taka þátt í þessu, kenndi hann okkur bræðrum réttu handtökin og treysti okkur fyrir hinum ýmsu þáttum í bústörfunum.  Pabbi leyfði okkur að hafa skoðanir á mörgu er varðar fjárbúskapinn og stóðum við í þeirri trú að við hefðum einhver áhrif þegar kom að búrekstrinum. Það er ógleymanleg ferð er við bræður fórum með pabba fyrir nokkrum árum norður á Strandir að sækja hrút en afi hans Sveinn hafði verið prestur í Árnesi. Hann sagði okkur frá öllu sem fyrir augu bar og gaman var að hlusta á frásögn hans og að sjálfsögðu var það hann sem valdi hrútinn sem svo reyndist Steina bróður mikill happafengur. Pabbi og mamma höfðu mikinn áhuga á garðrækt og ber garðurinn í kringum húsið þeirra þess glöggt vitni. Pabbi lærði vélvirkjun hjá Guðmundi J. Sigurðssyni á Þingeyri  og vann við það í nokkur ár. Pabbi var  afar laghentur og sérstaklega snyrtilegur. Ekki var pabbi mikil tilfinningavera og var mjög fámáll um allt slíkt, þó mátti sjá tár á hvörmum þegar eitthvað hreyfði við honum. Verkaskipting milli hans og mömmu var afar skýr og aldrei fór á milli mála hvert var hlutverk hvers í heimilishaldinu. Pabbi var góður afi barna minna og fylgdist hann vel með þeim og spurði alltaf um þau er við ræddum saman.  Hann var sveitarstjóri á Þingeyri um áratuga skeið og hafði mikinn metnað fyrir hönd samfélagsins. Hann tilheyrir þeim hópi manna á Íslandi sem lengst hafa starfað að málefnum sveitarfélaga á Íslandi. Á árunum frá 1966 til 1998 sem hann starfaði í sveitarstjórnarmálum urðu gífurlegar breytingar í sjávarþorpum um land allt. Mikil uppbygging átti sér stað, farið var í gatnagerð og götur malbikaðar, hafnaraðstaðan betrumbætt, skólinn stækkaður, vatnsveitan löguð, byggð sundlaug og íþróttahús og umhverfismálin tekin í gegn í þorpinu svo eitthvað sé nefnt. Oft gekk mikið á í byrjun þegar farið var í það að snyrta og taka til og fannst mörgum stundum nóg um. Pabbi var á undan sinni samtíð er varðar þá hugsun að leggja mikla áherslu á að hafa þorpið sitt snyrtilegt og hafði hann mikinn metnað hvað það varðar. Samstarfsmaður pabba til margra ára í sveitarstjórn var Þórður Jónsson frá Múla, þeir náðu vel saman þó ekki væru þeir samflokksmenn og höfðu báðir mikinn áhuga á bússkap. Það var mikið áfall fyrir pabba þegar Þórður féll frá langt um aldur fram því þar missti hann góðan vin og samstarfsmann. Pabbi var mjög ráðagóður, lagði mikla áherslu á að maður færi vel með það sem manni væri trúað fyrir, hefði trú á sjálfan sig og legði sig fram um að ná settum markmiðum. Það var gott að leita ráða hjá pabba og hann fylgdist vel með mínum störfum. Pabbi naut virðingar í stjórnsýslunni og fann ég það er ég hóf störf á sama vettvangi. Þó það sé ef til vill skrýtið þá var pabbi ekkert mjög pólitískur þ.e.a.s. ef ég tek mið af mömmu í þeim málum en hann hafði mikinn áhuga á samfélagsmálum, þá sérstaklega samgöngumálum og beitti hann sér mikið á þeim vettvangi  fyrir svæðið og var m.a. formaður hjá Fjórðungssambandi Vestfirðinga þegar ákvörðun var tekin um jarðgöngin undir Breiðadals- og Botnsheiði. Einnig sat hann í stjórn Sambands íslenskra sveitarfélaga og Hafnarsambands Íslands auk fjölda annarra trúnaðarstarfa. Margs er er að minnast enda nutum við þeirra gæfu að eiga marga áratugi saman og fyrir það er ég þakklátur. Nú er komið að kveðjustund, gott er að eiga minningar um góðan föður sem reyndist mér vel, blessuð sé minning hans.