Jón Guðbrandsson

Í dag verður pabbi minn Jón Guðbrandsson dýralæknir jarðsetur frá Selfosskirkju. Pabbi var Reykvíkingur  þó hann væri alinn upp í  sveit. Hann fæddist í Finnbogahúsi sem stóð við Kringlumýrarveg og árið 1929 var sá hluti Reykjarvíkur enn sveit. Þar bjuggu afi og amma hans,  Bjarni Sverrisson og Ingibjörg Steinunn Brynjólfsdóttir, með  nokkrar kýr og hesta samhliða því sem Bjarni vann í gasstöðinni. Þarna í kring voru bæir eins og Berg, Hamrar, Hraun, Helgadalur, Höfn, Hlíðardalur og Fagridalur. Rétt fyrir austan þessa bæi stóð reisulegur bær sem hét Lækjarhvammur og þar bjuggu myndar búi  Einar Ólafsson og Bertha Ágústa Sveinsdóttir ásamt dóttur sinni  Þórunni. Lækjarhvammur stóð þar sem Lágmúlinn er nú. Fyrir ofan Lækjarhvamm stóð bærinn Seljaland þar sem gatnamót  Ármúla og Háaleitisbrautar eru í dag.  Pabbi átti þarna dásamlega tíma og var endalaust að segja okkur sem heyra vildu frá þessu svæði sem undirritaður fékk sjálfur að kynnast. Sögurnar voru þannig að manni fannst maður hafa verið þáttakandi í þeim og setning sem ég missti út úr mér manstu þegar við vorum. En þetta gerðist 20 árum áður en ég fæddist þannig að ekki gat ég munað það þó langminnugur sé. Ekki það að pabbi sagðist alltaf muna það þegar Zeppelin loftfarið kom 1931 þá í fangi Sigríðar móður sinnar þannig að þetta gæti verið ættgengt.
Fór hann snemma að venja komu sína í Lækjarhvamm bæði voru það kýrnar og ekki síst hafði nautið sem var í Lækjarhvammi mikið aðdráttarafl en ekki voru sæðingarmenn á hverju strái. Komu menn af svæðinu í kring með kýrnar til þess að halda þeim undir nautið og þetta þótti krökkunum þar í kring einhverra hluta vegna mjög spennandi. Kom þar að Einar bóndi spurði strákinn úr Finnbogahúsi hvort hann væri ekki til í að koma sem vinnumaður hjá sér, þetta var sumarið 1940, pabbi var þá 11 ára. Fyrsta verkefnið sem hann fékk hjá nýjum húsbændum var að fara niður í bæ og kaupa stígvél handa heimasætunni Þórunni. Það var farið að þrengja að þeim í Kringlumýrinni þannig að Lækjarhvammshjónin voru nýbúin að festa kaup á jörðina Bæ í Kjós, og í Kjós fékkst aukið rými og auk þess gátu þau byrjað með kindur sem hafðar voru þar. Þetta var því nokkuð merkilegur búskapur sem stundaður var á tveimur stöðum. Að sjálfsögðu fór pabbi með í Kjós. Þessi saga gat eiginlega ekki farið nema á einn veg, pabbi náði í heimasætuna Þórunni og hafa þau verið par frá 16 ára aldri og eiga 65 ára brúðkaupsafmæli 31. ágúst.
Pabbi var mjög seigur smiður og laginn með vélar. Fylgdist hann með af áhuga og eflaust tekið þátt að einhverju leyti  í smíði stýrishúss á Dodge Vibon herbíl, sem Einar afi hafði keypt af hernum. Örugglega komið með góðar ráðleggingar. Síðar smíðaði hann yfir Rússajeppa sem hann eignaðist 1958 og eins og hann sagði var það eina ástæðan fyrir því að hann vissi upp á hár hvenær undirritaður fæddist. Setning eins og þessi: Einar, jú hann fæddist árið sem ég smíðaði yfir Rússann. Haustið 1950 fór hann að læra dýralækningar í Kaupmannahöfn og kom mamma út til hans ári seinna. Á þessum árum ferðaðist hann um á mótorhjóli og fór unga parið sumarið eftir í ferð um Þýskaland á þessu mótorhjóli með leðurhjálma á höfði, nokkuð flott.  Pabbi var alla tíð nátengdur sveitinni og eitthvað þótti Guðbrandi afa sonurinn vera sveitalegur þegar hann heimsótti pabba í Kaupmannahöfn.   Því í bréfi til Sigríðar móður pabba skrifar hann að drengurinn sé óttalega sveitamannslegur og hafði verið í lopasokkum í miðri Kaupmannahöfn. Dvöldu foreldrar mínir í Danmörku fram á árið ´57 en fóru aftur utan haustið ´58 þá fór hann í nám varðandi meðhöndlun á  mjólk, komu síðan alkomin heim ´59. Starfaði hann meðal annars í Mjólkursamsölunni, jafnframt var hann við dýralækningar á Reykjarvíkursvæðinu meðan beðið var eftir því að dýralæknisembætti losnaði. Fékk hann héraðsdýralæknisembættið á Selfossi og fluttumst við þangað ´62, tók hann við af Jóni Pálssyni sem eðlilega var kallaður Jón dýri. Fljótlega þegar pabbi tók yfir hækkaði hann gjaldskránna sem Jón dýri hafði ekki hækkað lengi,  fékk hann fljótlega viðurnefnið Jón rándýri. Fyrstu ár okkar á Selfossi kom hvert barnið á eftir öðru og mesti vandræða guttinn var hafður með í vitjanir um alla sveitir þannig að við umgengust mjög mikið á þessum árum. Hafði hann alltaf haft mikinn áhuga fyrir flugi og hendumst við um allt með svifflugvél nokkuð stóra sem hann smíðaði meðan á dvölinni í Danmörku stóð og flaug hún ótrúlega fannst mér. Auk þess var hann alltaf að hugsa um hvort ekki væri hægt að koma fyrir flugvelli hér á Selfossi. Að endingu var hann komin á niðurstöðu um hvar best væri að hafa hann. Fór svo að hann tók á leigu af bændum í Sandvíkurhrepp svæðið þar sem flugvöllurinn er í dag. Á sama tíma var athafnamaðurinn Einar Elíasson með sömu pælingar en þeir vissu ekki af hvor öðrum í fyrstunni. Eiginleg ekki fyrr en Einar hafði tal af sömu bændum að þeir tjáðu honum að dýralæknirinn væri komin með þetta svæði undir flugvöll. Stofnuðu þeir  Flugklúbb Selfoss og eru þeir upphafsmenn að flugvellinum ásamt að sjálfsögðu fleirum. Svo skemmtilega vildi til að Einar varð síðar tengdafaðir minn þegar ég giftist dóttir hans Guðfinnu Elínu. Eins og áður sagði smíðaði pabbi svifflugvél sem hent var á loft og enginn maður gat setið í. Nú var komið að því að smíða alvöru flugvél. Keypti hann ásamt Gísla Sigurðssyni Piper Cub sem hafði skemmst í lendingu, fór þessi gjörningur fram í bílskúrnum á Reynivöllum 12 og tók nokkur ár en er glæsilegur gripur sem flýgur um loftin blá með einkennistafina TF-DÝR.
Pabbi hefur alltaf verið að kenna hvort sem það voru börn eða barnabörn, mín börn hafa notið góðs af þessu og er ég þakklátur fyrir það kannski má segja það að hann hafi lagt sig allan fram við að kenna barnabörnunum. Eitt sinn kom einn kærulaus úr hópnum og var í vandræðum með framhaldsskóla stærðfræðina, pabbi hafði lært þetta en var aðeins farin að ryðga í henni. Til þess að vera ekki að kenna stráknum einhverja dellu hringdi hann í kennarann og spurði hvort ekki væri í lagi að hann kæmi bara í tíma með stráknum. Að sjálfsögðu fékk hann það.  Eðlilega fékk þetta aðeins á strák en hann samþykkti þó að hafa afa sinn með í tíma, en hann yrði að lofa því að vera ekki of áberandi. Þið sem þekkið til hvernig pabbi var gat hann ekki haldið þetta loforð og spurði kennarann spurninga svo nánast enginn komst að. En strákurinn náði prófum og gott ef hann er ekki kennari í dag.
Í rúm 58 ár höfum við haft samskipti og hefur að sjálfsögðu gengið á ýmsu eins og gengur. Eitt er að við höfum ekki alltaf verið sammála þó við séum sammála, oftast hefur annar getað fundið einhvern flöt til þess að vera ósammála hinum. Þetta hefur vissulega sína galla stundum en kostirnir tel ég vera þeir að þegar þú ert sannfærður um að allt sem þú ert að gera sé það rétta kemur einhver og bendir þér á að það séu fleiri hliðar á teningnum sem vert er að skoða. Er ég þakklátur fyrir það að hann hafi fengið mig til að hugsa á þessum nótum þó auðvitað þurfi að láta vaða stundum. Fyrir um þremur vikum var hann lagður inn á spítala þar sem hann var orðin verulega veikur. Hitti ég hann um verslunarmannahelgi í síðasta skiptið þar sem ég bý á Akureyri um stundar sakir. Var af honum dregið og það tók nokkra stund að komast á flug og að átta sig á hver var á ferðinni. Settist hann síðan upp og fékk kaffi og kökusneið svo áttum við dásamlega stund saman. Þar sem við teiknuðum upp sögusviðið í kringum Finnbogahús og enn voru sögur sagðar, sumar sem ég hafði heyrt áður en aðrar sem ég hafði aldrei  heyrt. Það sem pabbi var þakklátur fyrir sitt lífshlaup, þakklátur fyrir að hafa fengið stóru ástina í sínu lífi, þakklátur fyrir að byrjunin sem lofaði kannski ekki góðu en rættist vel úr. Vil ég að lokum votta mömmu mína dýpstu samúð því hún er að kveðja lífsförunaut til 70 ára, þakka ég fyrir þann heiður að geta kallað mig son ykkar. Fyrir mína hönd og barna minna kveð ég þig með gleði. Gleði yfir að hafa átt þig að, fyrir frábærar minningar um góðan föður og afa. Kveð þig með mikilli eftirsjá. Hvíl í friði.

Þinn sonur