Eyjólfur Gíslason

Það hefur oft komið upp í huga minn að á einhverjum tímapunkti í lífi mínu kæmi að þessari stundu.  Að skrifa minningarorð um þig, elsku pabbi minn.  Ég sakna þín svo mikið og ég vildi óska þess að þú værir ennþá hjá okkur. En á sama tíma er ég þakklát fyrir að þú fékkst að fara því að þinn tími var kominn. Það er ótrúlegt að þrátt fyrir veikindi og misgóða daga, var alltaf stutt í grínið.

Ég get alveg sagt þér að ég fékk besta uppeldi sem hægt er að fá. Ég er yngst í stóra syskinahópnum mínum og auðvitað uppáhaldið þitt fyrir vikið.  Það fór aldrei á milli mála að ég var uppáhaldið þitt þó ég segi sjálf frá. Systkini mín vildu þó meina að frekjan í mér væri ástæðan fyrir því að allt væri látið eftir mér. En ég og þú vorum nú ekki sammála því.  Okkar samband var mjög sérstakt og má til dæmis minnast á að við keyptum alltaf tannbursta handa hvor öðru þegar við fórum til útlanda, enda áttum við það sameiginlegt að huga vel að tannhirðu. Þú varst alltaf svo góður, alltaf svo þolinmóður, alltaf svo hjálpsamur og gerðir allt fyrir fjölskylduna þína. Að ala upp stóran barnahóp á þessum tíma þýðir að þið færðuð fórnir. Þið settuð okkur ávallt í fyrsta sæti og ykkur í annað sæti. Þið tókuð okkur oftar en einu sinni til Kaliforníu í heimsókn til systra þinna Öllu og Svövu, þrátt fyrir langt ferðalög sem einkenndist af tengiflugum og lélegri enskukunnáttu.  Ég man þegar þú komst að horfa á mig spila þegar ég keppti í fótbolta- og handbolta og gafst þér alltaf tíma í það þrátt fyrir að hafa hann ekki. Þú keyrðir mig í Keflavík til að kaupa Shoot and Match blöð svo ég gæti klippt út allar myndirnar með Manchester United, en við áttum það sameiginlegt að halda með þeim. Ég gleymi því ekki þegar ég fermdist og veislan var haldin heima. Mamma vildi að ég tæki öll plakötin niður en þér fannst það ekkert þurfa og sagðir að ég myndi samt sem áður ekki gleðja Sigga Ingvars, því að hann væri svo mikill Liverpool aðdáandi.  Ég fékk því að halda plakötunum, þökk sér þér.  Ég man líka þegar ég bað þig um pening til að fara í bíó. Ég passaði mig að spyrja þig en ekki mömmu þar sem að þú gafst mér líka afgang fyrir nammi.  Þú settir líka alltaf peninga í jakkavasana þína því þú vissir að við systur áttum það til að leita að nammipening.  Þegar ég fór að heiman gerðir þú allt fyrir mig.  Þú varst alltaf reiðubúinn til að leiðbeina mér um fjárfestingar eins og bílakaup.  Þú fórst með mér í hvert einasta skipti sem ég keypti mér bíl að frátöldum síðustu árum, en þú spurðir samt sem áður hvort ég væri ekki örugglega á góðum dekkjum. Þú skoðaðir ekki bílinn sem ég er á núna, enda er hann meira og minna búinn að vera bilaður. Raunin hefði eflaust verið önnur ef þú hefðir skoðað bílinn með mér.

Þegar ég var að fæða Tryggva Hrannar var mamma meðal þeirra sem voru viðstödd. Þegar ég var komin í fæðingu hvíslaði hún að mér og spurði hvort að þú mættir vera viðstaddur, því þú hefðir aldrei fengið það tækifæri með þínum börnum. Ég svaraði því að sjálfsögðu játandi og ég sé þig ennþá fyrir mér eins og þetta hafi gerst í gær. Í bláa sloppnum með myndavélina hangandi um hálsinn, þú varst svo stoltur af mér. Ég get ekki ímyndað mér meiri dýravin, þú áttir alltaf hunda og svo tók ég við. Ég man hversu mikið þú fannst til með mér þegar ég missti Töru, þú syrgðir hana með mér eins og hún væri þinn eiginn hundur. Þegar mér leið illa þá leið þér illa. Síðan fékk ég mér annan hund, hana Leiu mína sem þú dýrkaðir. Hún féll frá langt fyrir aldur og ég fann aftur fyrir samkenndinni frá þér. Írena og Krummi hennar Kristbjargar veittu þér einnig ánægju og það gleður mig að þau fjögur fylgi þér í þinni hinstu ferð.

Elsku pabbi minn.  Ég er svo stolt að vera dóttir þín.  Það var í algjörum forgangi hjá þér að kenna okkur að bera virðingu fyrir mömmu okkar sem þú varst svo lánsamur að eiga. Ég er þakklát ykkur fyrir að kenna okkur að bera virðingu fyrir hvort öðru. Við berum líka virðingu fyrir þér elsku pabbi minn, einfaldlega fyrir að vera þú.

Elsku pabbi minn.  Takk fyrir að vera besti pabbi í heimi.  Takk fyrir að vera besti afi í heimi.  Takk fyrir að koma okkur áfram í lífinu og taka við öllum eins og þeir eru.  Hafðu ekki áhyggjur af mömmu, við munum hugsa jafn vel um hana og þið hafið hugsað um okkur.

Við sjáumst síðar elsku pabbi.

Þín litla dóttir, Eygló

Afi elsku afi Eyji.
Mikið verður nú skrýtin tilveran eftir að þú ert farinn frá okkur. Þegar ég horfi á ömmu núna er mikið tómarúm því þið hafið alltaf verið okkur hin heilaga tvenna. Óaðskiljanleg og svo dásamleg. En nú er hún eftir hjá okkur og við munum gera allt sem í okkar valdi stendur til að heiðra minningu þína með að hugsa um ömmu eins og prinsessu í þínum anda.
Ég er svo ótrúlega heppin. Ég er fyrsta barnabarn ömmu og afa af svo ótrúlega mörgum. Ég fékk að eyða ómældum tíma í Laufási hjá ömmu og afa þegar ég var lítil. Við áttum heima ekki svo langt frá þeim svo það var gott að geta verið sem mest í heimsókn hjá þeim. Þar sem ég var líka svo heppin að móðurafi minn var líka í miklu uppáhaldi eins og afi þá fannst mér það svo góð hugmynd sem mjög ung stúlka að safna öfum. Mínir voru svo ótrúlega vel heppnaðir og flottir að það var bara gott að eiga þá sem flesta. En þó kom aldrei neinn í staðinn fyrir þá þessar elskur enda þeir engum líkir.
Afi Eyi var með heitustu hendur í heimi enda aldrei kalt, enda var hann líka með stærsta hjarta sem ég veit um. Plássið fyrir ást og umhyggju stækkaði alltaf meira og meira eftir því sem við urðum fleiri eða fleira fólk kom inn í líf hans. Hann elskaði að fá litlu börnin í heimsókn, kíkja smá á litlu tásurnar og svo þegar þau stækkuðu þá var hann alltaf með faðminn útbreiddan. Eitt sinn þegar ég fór með Lindu frænku á skauta á síkinu fékk ég lánaða skauta sem voru aðeins of litlir. Við vorum nú ekki að láta það trufla okkur við frænkurnar heldur hlupum niður að síki til að geta skautað sem lengst. Eftir þónokkra stund fannst mér ég ekki finna fyrir fótunum lengur, grenjaði eins og stunginn grís og Linda hljóp til ömmu og afa. Afi, ofurhetjan mín, kom hlaupandi með henni til baka og bar mig heim í Laufás. Þar komu heitu hendurnar hans að góðum notum enda kom hann hita í litlu fæturna mína og huggaði mig með því að segja mér sögur af sér þegar hann var ungur á skautum. Nú eru skautarnir hans komnir upp í stofu til mín. En hann var stríðinn og elskaði að stríða ömmu. Glottið í augunum og glampinn sem kom þegar púkinn kom í hann, svo ekki sé talað um fallega brosið. Dásamlegt!
Afi minn, þessi fallegi maður, var ekki maður margra orða, en það var kannski af því að hann komst ekkert oft að fyrir okkur öllum hinum. En þegar hann fór á flug þá fór hann sko á flug. Hann sagði manni stoltur frá því þegar hann hitti Frank Sinatra þegar hann lenti á Keflavíkurflugvelli og auðvitað var það afi sem tók á móti honum, en hann vann við að taka á móti vélunum sem lentu úr millilandaflugi til margra ára. Þegar hann talaði um árin hjá Flugleiðum komu stjörnublik í augun þó hann var dapur yfir því hvernig starfsferlinum lauk. Hann hafði dálæti að vita hvernig gengi hjá mér í vinnunni á gamla vinnustaðnum hans, hvert ég væri að fara og hvaðan ég væri að koma úr hinum stóra heimi. Það var svo fallegt. Afi var svo sannarlega þúsund þjala smiður. Hann gat allt, kunni allt og lagaði allt. Í skúrnum varði hann ómældum tíma í lagfæringar á hinu og þessu en þó aðallega áhugamálinu sínu amerískum bílum. Ef eitthvað bilaði þá var hann fyrstur til að koma með ráð hvað gera skyldi og alltaf stóðst það. Ég gleymi því ekki þegar ég var líklega rétt um 4 ára en þá átti ég þríhjól sem að mínu mati var orðið eitthvað slappt. Ég lét afa vita og bað hann að koma og laga hjólið. Hann kom með olíusprautuna og smurði hjólið og sagði svo: ,sko sjáðu, það er alveg eins og nýtt.

Þessi risastóra fjölskylda sem ég fæðist inn í er engri lík. Fyrir mér er ég pínu eins og yngsta systirin en á svo líka svo dásamlega tengingu við öll systkinabörnin mín. Við vorum stórfjölskyldan öll saman komin við sjúkrarúm afa og eyddum síðustu andartökunum með honum. Það var okkur öllum svo dýrmætt og ég trúi því að afi hefði ekki viljað hafa það á neinn annan hátt. Hann var fjölskyldumaður frá hvirfli til ilja og vorum við fjársjóður þeirra ömmu og afa. Ríkidæmi þeirra er svo miklu, miklu meira en flestra annarra því ástin, virðingin, hamingjan og æðruleysið sem þau hafa kennt okkur er mikilvægara en allt annað í lífinu.

Elsku fallegi afi minn. Ég kveð þig með söknuði, ást, virðingu og stolti. Stolti yfir að vera komin af ykkur ömmu, ást fyrir að tilheyra ykkur og virðingu fyrir því hversu fallega sýn á lífið þið hafið kennt okkur. Þú verður alltaf í hjarta mér og ég mun leggja mig fram við að passa upp á ástina þína og láta hana njóta sín eins og þú hefðir viljað. Ég kveð þig með fallegum texta um rósina þar sem ég er og verð alltaf Rósin þín.

Ég elska þig og sakna.