Einar Gunnar Ásgeirsson

Í dag kveðjum við bræður hann pabba okkar. Við eigum  margar minningar með honum í leik og starfi en segja má að þær skiptist í tvo kafla: Annars vegar fyrir skilnað og hins vegar eftir skilnað, þar sem hjónabandi hans og móður okkar, Guðríðar Guðmundsdóttur, lauk  árið 1973.
Á uppvaxtar árum okkar stofnar pabbi  Litaver sf. og hafði hann stórtækar hugmyndir með það fyrirtæki. Við bræðurnir hófum að starfa hjá honum, fyrst um sinn á sumrin ásamt nokkrum ættingjum og vinum.  Á þessum tíma áttum við heima á Grensásvegi  60. Stuttu síðar fluttum við í Langagerði  118. Pabbi og mamma höfðu mjög gaman af því að ferðast um landið og nokkur sumur í röð fórum við gjarnan í tjaldútileigur öll fjölskyldan og einnig tíkin Twiggy . Oftast var farið austur á  Laugarvatn og oft var komið við í Laugarási þar sem ættingjar áttu sumarhús en einnig var Borgafjörðurinn vinsæll hjá okkur. Iðulega þegar lagt var af stað í Borgarfjörðinn, hafði pabbi sérstaklega gaman af því að koma við á bænum Hurðarbaki hjá hjónunum Sigríði og Bjarna . Það má segja að við bræðurnir höfum lært að synda þar, því á Hurðarbaki var lítil sundlaug sem hann fór  gjarnan með okkur í. Þetta þótti okkur bræðrum afar skemmtilegt og vorum við fljótir að ná tökum á sundinu.
Fyrirtækið Litaver stækkaði nokkuð ört og fjölmargir voru farnir að vinna hjá pabba. Fljótlega vorum við bræður einnig allir farnir að vinna hjá honum í fullu starfi en mislengi þó.  Pabbi hafði stórtækar hugmyndir og var djarfur að hrinda þeim í framkvæmd. Hann bjó til fjölmargar auglýsingar sem sýndar voru í sjónvarpinu og bjó m.a. til hið fræga slagorð Ertu að byggja? Viltu breyta? Þarftu að bæta? LITAVER . Einnig var hann með nýstárlegri auglýsingar og setti hann m.a. eitt skiptið upp gríðarlega stóran loftbelg sem staðsettur var í mikilli hæð fyrir ofan búðina á Grensásveginum. Þeir sem áttu leið um Miklubrautina og nærliggjandi götur,  sáu þetta stóra fyrirbæri, en á því stóð stórum stöfum: LITAVER.  En loftbelgurinn fékk ekki að vera lengi í friði og endaði með því að einhver skaut á hann með loftriffli svo hann sveiflaðist út og suður og reif upp fjölmörg  sjónvarpsloftnet. Allt kom þetta fram  sjónvarpsfréttunum sem var kannski stærsta auglýsingin fyrir Litaver. Pabbi gerði létt grín að þessu öllu saman eftir á og hélt  ótrauður áfram.
Eftir skilnaðinn við móður okkur hélt pabbi áfram sínum rekstri og stækkaði  fyrirtækið enn frekar með fjárfestingum og byggingum. Stuttu síðar hóf hann sambúð með eftirlifandi eiginkonu sinni, Sesselju Sigrúnu Hjaltested. Þau giftust og bjuggu allt sitt hjónaband í Grundargerði 8 í Reykjavík.
Árið 1994 þá fékk pabbi kransæðastíflu og fór í stóra hjartaaðgerð. Það breytti lífi hans nokkuð og það sama ár seldi  hann Litaver. Hann fór þá að hafa meira og meira samband við okkur bræðurna og við ákváðum að hittast reglulega einu sinni til tvisvar í viku á bílaplaninu þar sem gamla Litaver var. Svo keyrðum við saman upp í  Litlu kaffistofu og fengum okkur bestu súpu í heimi að okkur fannst. Þessu héldum við áfram í mörg ár og einnig áttum við skemmtilegt ferðalag með honum þegar við feðgarnir förum allir til Spánar eða Tenerife sem var þá kannski ekki eins vinsælt og það er í dag. Ferðunum í Litlu kaffistofuna fóru fjölgandi því stundum fórum við þrisvar sinnum í viku og þar var mikið hlegið og margir gamlir góðir hlutir rifjaðir upp. Eftir því sem árin liðu, fór heilsu pabba hrakandi og við bræðurnir erum þakklátir fyrir allar samverustundirnar með honum á þessum seinni hluta ævi hans.
Fyrir um 10 árum  síðan þá veikist pabbi nokkuð alvarlega og fór á Borgarspítalann í Fossvogi. Á tímabili þurfti að tengja hann við öndunarvél og nú voru allir á því að hann væri að fara kveðja þennan heim því útlitið var ekki gott. Benni  bróðir pabba sagði þá við okkur strákana: Hann pabbi ykkar er ekkert að fara. Þau orð stóðust. Lífskrafturinn í honum var það mikill að hann náði nokkuð góðum bata og gat labbað út af spítalanum. Við feðgarnir gátum þá haldið áfram sama mynstrinu,  farið  upp í  Litlu kaffistofu  eða á aðra staði og fengið okkur  að borða  saman í hádeginu.  Fyrir fjórum árum síðan var heilsa hans orðin það léleg að hann fékk pláss á hjúkrunarheimilinu  Droplaugarstöðum en fram að því hafði Sigrún kona hans sinnt honum af mikilli eljusemi og umhyggju. Við bræðurnir héldum áfram að gera reglulegar ferðir til hans á Droplaugarstaði og fórum gjarnan með hann í bíltúra sem honum þótti alltaf gaman.  Þess á milli naut hann frábærrar umönnunar starfsfólksins á Droplaugarstöðum og kunnum við þeim bestu þakkir fyrir.
Nú kveðjum við þig pabbi með söknuði og geymum allar góðar minningar í hjörtum okkar. Við bræðurnir erum sammála um það að lífið heldur áfram á andlega sviðinu og viljum við trúa því að vel verði tekið á móti þér og vonandi sjáumst við aftur síðar.