Þorbjörn Haukur Liljarsson

Að fylgja barni sínu til grafar er þyngra en tárum taki. Við það myndast tómarúm sem erfitt er að meðhöndla. Hugurinn hreinlega snýst um sjálfan sig og maður nær engum áttum. Í gær átti ég þrjú börn í dag aðeins tvö.

Myndast hefur stórt skarð í fjölskyldu okkar við fráfall þitt elsku sonur. Líf þitt var ekki auðvelt en samskipti okkar voru alltaf ljúf. Þinn grái húmor sem allir elskuðu, hlýjan og kærleikurinn voru mest áberandi í okkar samskiptum. Mikið á ég góðar minningar fra dvöl ykkar Hönnu þinnar. Þið komuð í heimsókn til okkar Thomasar sumarið 2006, siglduð með Norrænu. Þetta átti jú að vera þriggja vikna sumarfrí hjá ykkur sem urðu að þremur árum. Við áttum yndislega tíma saman.

Svo fæddist Alexandra Líf prinsessan ykkar, sem þú sást ekki sólina fyrir, á sjúkrahúsinu í Hróarskeldu þann 12. mars 2007. Hve stoltur þú varst að tilkynna mér að fallegasta barn í heimi væri fætt. Hún er líka gullfalleg, vel gefin og hjartahlý stúlka sem á erfitt með að skilja það að pabbi sé dáinn. Þú getur verið svo stoltur af henni og getur treyst því að við hjálpumst að við að hlúa að Alexöndru og hafa hana alltaf í bænum okkar og með okkur.

Yndislegi Þorbjörn minn, hvað ég verð glöð við þá hugsun er þú varst á mótorhjólinu þínu sem gaf þér svo mikið og alla þá gleði sem þú fékkst út úr því sporti. Það hefur alltaf verið þannig með þig, ef þú keyptir þér eitthvað þá var það alltaf það besta á markaðnum. Besta hjólið, besta trommusettið, flottasti síminn.

Þú áttir alltaf þann draum að hjóla niður Evrópu, þú sagðir: Rosalega væri það gaman. Sá draumur rættist ekki en að hjóla gaf þér bara svo mikið að Evrópa gat beðið.

Þú varst mikill fjölskyldumaður og í edrúmennsku þinni var það alltaf fyrsta verk að hugsa til fjölskyldu þinnar og að eiga sem flestar stundir með okkur. Stundirnar með Alexöndru Líf þinni voru þér dýrmætar. Systur þínar voru þér kærar og við foreldrarnir alltaf ofarlega í huga þínum. Samband okkar einkenndist af miklum kærleik. Við vorum mjög náin og vissum ef eitthvað bjátaði á, þurftum við ekki að hringja til að fá staðfestingu, við vissum það bara. Við fjölskyldan þín yljum okkur nú í sorginni við allar þær góðu stundir sem við höfum átt saman.

Er mér voru færðar þær fréttir að þú værir dáinn var það mín fyrsta hugsun hvað við nutum samverunnar um daginn. Góði Guð hvað ég er þakklát fyrir þá gæðastund. Við keyrðum um götur borgarinnar, heimsóttum þinn kæra bæ Kópavog og kíktum inn í Hafnarfjörð.
Þú talaðir um að langt væri síðan þú hafir setið í bil og ekið um borgina.
Það sem okkur finnst sjálfsagt og eðlilegt var þér upplifun og lúxus.
Ég sótti þig í Gistiskýlið.
Ég gekk á móti þér og við föðmuðust og settumst inn í bílinn.
Við héldumst i hendur. Þér var kalt á höndunum. Þú lagðir hönd mína á hné mitt og báðar þínar hendur ofan á mína. Þarna fann ég þinn gleymda hæfileika, heilunina. Flæðið og hitinn sem kom frá þér var ótrúlegur.

Við ókum fyrst niður á Ingólfstorg, spjölluðum við vini þína sem gaf mér mikið og ég veit, þeim líka. Við ókum áfram, þú kysstir mig oft á kinnina og við héldumst í hendur.
Þú sýndir mér staðina sem þú hefur sofið á undir berum himni þegar í ekkert hús er að venda eða náðir ekki í Gistiskýlið fyrir tiltækan tíma.
Mikið þótti þér vænt um starfsfólkið í skýlinu. Þau hafa reynst þér svo vel.
Við rifjuðum upp gamla daga. Ókum framhjá Hlíðarveginum, gamla húsinu okkar, þú sagðist eiga góðar minningar þaðan. Þú talaðir um Fríðu ömmu, enda varstu svo mikið hjá Fríðu ömmu og Hauki afa og þið Haukur afi voruð svo líkir.
Við héldumst í hendur í bílnum, okkur leið vel. Við töluðum um dauðann. Þú hræddist hann ekki. Þú hefur dáið áður, verið lífgaður við og vissir hvað beið þín.
Mér fannst þú svo þrútinn þennan dag og spurði þig hvort þú fyndir eitthvað til t.d. í sambandi við hjartað. Þú svaraðir snöggt: Nei! ég er stálhraustur.
Móðurhjartað og innsæi sá annað, ég sá hvað þú varst þreyttur, þreyttur á sál og líkama.
Ég ylja mér við þá hugsun um hvað við nutum þessarar stundar saman. Það var fallegur glampi í augunum þínum og svo glaður yfir því að við skyldum hittast, það sá ég og fann. Þannig leið mér líka.
Þú varst svo stoltur af mér yfir því að ég ætlaði að leggja mitt af mörkum fyrir ykkur sem eigið í ekkert hús að venda. Ykkur sem þurfið hlýju og öryggi rétt eins og við öll.
Ykkur sem eigið rétt á því að geta gengið inn um ykkar dyr á ykkar heimili.
Þeirri baráttu held ég áfram, elsku Þorbjörn minn.
Við ætluðum að hittast aftur um jólin er ég kæmi til Íslands og eiga aftur svona góða stund saman. Við lukum þessari gæða samveru okkar á Ingólfstorgi. Við fórum út úr bílnum og föðmuðumst.
Ég horfði á eftir þér haltra niður tröppurnar og þú blandaðist vinum þínum.
Vinum þínum sem voru þínir samferðamenn án heimilis og án öryggis og hlýju. Þessu þarf að breyta strax.
Það voru mér þung skref að stíga inn i bílinn aftur og aka í burtu.
Ég grét allan daginn fram á nótt.
Elsku yndislegi fallegi sonur.
Takk fyrir samveruna, við sjáumst síðar.

Þín