Tryggvi Jóhannes Gestsson

Í dag er borinn til grafar minn kæri tengdafaðir Tryggvi Gests. Langar að kveðja hann hér með nokkrum orðum, hef þekkt þennan einstaka mann í næstum hálfa öld og það hefur aldrei hallað orði á milli okkar þó svo að hann hafi verði  glettinn og látið flakka eins og honum var lagið. Treysti mér meira að segja fyrir kennslu-Ópelnum eitt sumarið og þurfti ég að opna húddið alltaf til að setja hann í gang með skrúfujárni.  17 ára stelpunni fannst það bara töff.  Hann og Lillý tengdamamma voru töluvert mikið samstiga þó að þau væru ólík í sér að mörgu leyti. Maður man helst eftir Tryggva vera að fara á vaktir hjá Slökkviliðinu eða í vaktafríi sem var yfirleitt vel nýtt.  Hann var einn af þessum mönnun sem var alltaf að, það var auðvitað í genunum því ekki var langt að sækja það eigandi  Gest (sótara) Jóhannesson fyrir föður. Ökukennslan var auðvitað í hjáverkum og það væri gaman að vita hversu mörgum hann hafi komið í gegnum bílprófið og sumum þurfti hann að kenna ansi lengi. Hef heyrt að hann hafi verið framúrskarandi ökukennari, þar sýndi hann mikla þolinmæði. Lillý var hans fyrsti nemandi og  svo kláraði hann þetta með stæl og kom öllum barnabörnunum í gegnum bílprófið.  Mikil og mjög vönduð vinna var þegar hann ásamt Sigurði bróður sínum byggðu fjárhús í Gránugötu og einnig var byggt hesthús við og hlaða. Svo við hliðina byggðu Þórir og Björn Jónsson málari sitt hesthús svo að þetta voru ansi skemmtileg ár þegar þetta var allt fullt af lifi og fjöri. Og fór mikill tími okkar Þóris í að vera í húsunum í Gránugötunni.  Kindabúskapurinn vatt alveg upp á sig og þetta var mikil vinna og svo auðvitað heyannir líka. Þau höfðu líka fengið sér  mjög blandaðan fjárhund hana Pollý sem var með Tryggva alltaf og hún var í allra uppáhaldi.  Það var oft þannig að þegar þau voru i heimsókn og Tryggvi var farinn að ókyrrast þá sagði hann að nú þyrftu þau að fara að drífa sig heim, Polli biði og væri ein heima.  Og hann notaði þetta líka lengi eftir að hún dó.  Árið 1988 var ákveðið af þeim Lillý að byggja sér bústað í Bárðardal. Lillý hafði verið í sveit í Lundarbrekku og hafði sterkar taugar til dalsins. Þau leigðu land út frá Kálborgará og svo hófst allt ferlið og þetta tók mörg ár og er enn verið að breyta og bæta.  Þetta voru ótal ferðir því allt efni var flutt á staðinn og bústaðurinn byggður þar og margir komu til hjálpar. Bæði vinir og ættingjar.  Lillý og Tryggvi voru óstöðvandi í að gera þetta að sælureit  og gerðu oft hið ómögulega að manni fannst.  Prikuðu oft á veturna í snjónum þegar þurfti að koma einhverju með sleða og sukku í hverju skrefi í þúfunum því ekki var hægt að fara vegaslóðann sem lá upp að bústaðnum.

Húsið þeirra í Kringlumýri 29, var afar fallegt og alltaf opið fyrir gestum og gangandi.  Falleg og skemmtileg jólaboð og ég veit að það var mjög lífleg og skemmtileg stemmning oft hér áður fyrr í Kringlumýrinni þegar það var meira um að vinir kæmu í heimsókn og einnig áttu þau nokkra góða ættingja  erlendis sem voru mjög dugleg að koma og dvelja hjá þeim og þá var mikið stuð. Alla laugardaga var boðið í graut og tilheyrandi. Þetta gerði mikið fyrir alla að hittast þarna vikulega. Tengdamamma Trygga hún Lára Jónsdóttir flutti með þeim í Kringlumýrina og bjó hjá þeim þar til hún lést 2004. Hún var þeim öllum mjög mikils virði og ekki síst Þórir og Láru. En oft hefur það örugglega  verið þannig að of margir hafa viljað vera með puttana í málunum og þó að Tryggvi hafi verið fastur á sínu fann maður hvað hann bar mikla virðingu gagnvart tengdamóður sinni.  Eftir að Lillý lést 2007 þá hefur hann haldið heimili í Kringló með myndarbrag , einstakt snyrtimenni sem hann var, alltaf finn og vel til hafður.  Hann var fram á hið síðast stálminnugur og bara fletti upp í sér ef eitthvað þurfti að muna, hrukkaði svolítið brýrnar og þá kom þetta og hafði frá mörgu fróðlegu frá fyrri árum og skemmtilegu að segja.  Maður hefur oft fundið þegar hann var síðustu ár að segja frá einhverju sem hafði gerst í útköllum í slökkviliðinu, hvað þetta starf hefur verið honum mikils virði og þakklát vinna. Mér er efst í huga þakklæti til hans, hann var góður og hlýr tengdafaðir og kom manni oft á óvart hversu tilfinningaríkur hann var, barnabörnin og litlu barnabarnabörnin fundu það líka.

Hvíl þú í frið elsku Tryggvi.

Þín tengdadóttir