Dagmar Didriksen

Hjartahlýtt þakklæti til þín elsku amma.

Í dag verður þú jarðsungin elsku amma. Þessi stund er á svo margan hátt einstök. Einstök vegna þess að við kveðjum þig í þeirri mynd sem við þekktum þig og sameinumst sem fjölskylda í fallegri stund tileinkaðri þér þar sem við búum til minningar þér til handa. Fjölskyldan var þér allt og þú elskaðir að vera umkringd okkur og við elskuðum að vera í þinni návist.
Á meðan ég sit hérna í hljóði og horfi yfir farinn veg þá eru svo margar myndir sem koma upp í hugann. Þú sást fyrir því að við fengum öll sterka fjölskyldumynd með gjafmildi, elju, hugrekki og þolinmæði. Fjölskylduhittingur í Fellsmúla og seinna Grundarlandi var ekki bara vikulegur heldur mörgum sinnum í viku fyrir utan jól, páska og aðrar hátíðir. Þú eldaðir, vaskaðir upp, keyptir í matinn og gafst okkur að borða. Þið afi deilduð öllu ykkar með okkur og þar var enginn sparnaður hvorki í mat, gjöfum, tíma né viðveru. Þú kenndir mér með verkum ekki með orðum en þó varstu alltaf tilbúin að setjast niður með mér ef mig vantaði að tala eða deila. Þú hefur alltaf hvatt mig áfram og styrkt stoðir mínar með einföldum útskýringum á að horfa fram á veginn og sleppa takinu á því sem ég sá engan tilgang í meir. Þú hvattir mig í að læra af fortíðinni og leyfa framtíðinni að vera aðalatriðið. Þú varst alltaf fyrst til að fyrirgefa, fyrst til að brosa og þú leyfðir engu að spilla fyrir, að sama skapi kenndir þú mér líka að eltast ekki við neitt sem ekki vildi vera. Þú hafðir útsjónarsemi, gáfur og vilja á við heila þjóð og á sama tíma sem þú lést ekkert fram hjá þér fara léstu líka allt kyrrt liggja. Þú leyfðir öllu að eiga sinn farveg og sást enga ástæðu til þess að hanga neitt í liðinni tíð. Þú kenndir mér að taka ábyrgð og skilja að við komum inn í lífið til þess að stækka. Þú huggaðir á mjúklegan hátt og sem lítil fékk ég að skríða upp í fangið á þér og vagga með þér í fanginu í Omma viovi. Þú gladdist með mér við hvert skref sem ég tók og hélst í höndina á mér þegar ég var við það að gefast upp. Ég gat alltaf leitað til þín. Margar sögurnar af samskiptum okkar sitja í minningabankanum; allt frá því hvernig ég ætti að henda burt áliti annarra og í það hvernig ég ætti að krydda hrygginn og þvo þvottinn. Þú kenndir mér að spinke og spare vil altid vare men sus og snús gör tömt hús. Þú sagðir mér einfaldlega að kaupa mér þvottaefni og vera í hreinum fötum og drýgja tekjurnar með hófsemi og framsýni því að engin erfið tíð myndi endalaust vara. Þú kenndir mér að setja á mig rauðan varalit, ganga bein í baki og bursta í burtu angist og sálarkvein og sagðir mér að hamingjan lægi innra með okkur. Þú gafst mér von, kærleika, ást, elsku og frið í hjarta. Þú horfðir á mig með tiltrú og blést burt áhyggjum mínum og minntir mig stöðugt á að ég væri nóg. Eitt sinn þegar ég var alveg vonlaus einu sinni sem oftar kom ég til þín í pepp. Að venju horfðir þú á mig í forundran og sagðir: Hanna mín ... þetta er ekkert mál ... Tú bara fert út í horn med rumpuna, brettir upp ermar og svo bara syndir þú skriðsund skref fyrir skref út úr horninu þar til að allt í einu ertu búin að öllu sem þú þarft að gera. Ég horfði á þig til baka og bara vissi að það sem þú varst að segja var rétt og fór full af krafti til baka í verkefnið og kláraði það með stæl. Ég veit að það hefur verið tekið vel á móti þér af afa og Kollafjarðarklaninu eða öllum þínum systkinum sem farin eru. Ég er nokkuð viss um að pabbi og Ingvar hafi verið í þeim hópi líka. Ég er pínu sorgmædd en ég ætla ekki að dvelja lengi þar, þar sem lífið bíður eftir mér og svo margt sem ég þarf enn að læra. Ég veit að þú ert með mér og ég treysti á að þú leiðir mig í gegnum lífið áfram því sannarlega sleppi ég ekki takinu á þinni styrku hendi. Amma ég spila Ömma Ludvik hún er stór og sterk og svo er hún altid glad ... í tilefni af deginum. Ég skála í ákavíti og opna öllara og klæðist rauðu. Þú gafst mér allt það sem ég hefði getað óskað mér af ömmu og ég bara vona að ég geti orðið þetta fyrir mín barnabörn þegar þau koma.

Sjáumst á ný elsku amma mín,