Dagný Guðmundsdóttir fæddist í Reykjavík 29. ágúst 1949. Hún lést á Landspítalanum við Hringbraut 26. mars 2021.
Foreldrar hennar voru Guðmundur Helgi Valdimarsson, f. 8. apríl 1926, d. 4. júní 1951 og Rósa Einarsdóttir, f. 18. október 1922, d. 5. júní 2005. Systkini Dagnýjar eru Helga Bára, f. 1959, Sigurjón, f. 1959 og Haukur, f. 1966.
Maður Dagnýjar var Jón Ernst Ingólfsson, f. 11. febrúar 1950, d. 25. október 2019. Foreldrar hans voru Ingólfur Ólafsson, f. 24. mars 1921, d. 17. nóvember 1966. Börn Dagnýjar og Jóns eru: 1. Rósa Dögg, f. 2. nóvember 1971. Börn hennar eru: a) Sara Sól, f. 11. desember 1997, b) Birta Rós, f. 27. júní 2003 og c) Embla Dögg, f. 20. febrúar 2007. 2. Helgi Hrannarr, f. 6. febrúar 1978, maki Harpa Rós Gísladóttir, f. 1978. Börn þeirra eru: a) Óliver Andri, f. 29. febrúar 2000, b) Alexander Kiljan, f. 5. júlí 2010, c) Kristófer Kjarval, f. 5. júlí 2010 og d) Hendrikka Rut, f. 4. janúar 2014. 3. Dagur Geir, f. 13. desember 1989, maki Elísa Rut Hallgrímsdóttir, f. 1992. Synir þeirra eru: a) Rúrik Hrafn, f. 11. ágúst 2017 og b) Jón Mikael, f. 28 júní 2020.
Dagný ólst upp í Reykjavík og starfaði við ýmis sölu- og verslunarstörf og síðar við eigin atvinnurekstur.
Dagný var jarðsungin í kyrrþey að eigin ósk.
I think of you.
With your flaming red hair,
and the things that do.
I heard you had left,
no it couldnt be true.
When I think of angels,
I think of you
(KK)
Ég var ekki gömul þegar við kynntumst fyrst, elsku Dagný mín, eða rétt 13 ára þegar símtölin milli Hraunhóla og Brekkubyggðar byrjuðu með mjög stuttu millibili. Eitt skiptið þegar Helgi svaraði ekki sjálfur og þú tjáðir mér að hann væri á æfingu og kæmi ekki fyrr en seint kom kveðjan ekki beint í kjölfarið. Þvert á móti! Þú ræddir við mig af athygli og spurðir mig áhugaverðra spurninga sem gerði það að verkum að kærastinn varð enn meira spennandi þar sem mamma hans var svo áhugasöm um mig. Það kom fljótt í ljós að þér var mjög umhugað að sonurinn kæmi vel fram og tókstu stöðuna með jöfnu millibili. Þegar árin liðu og kærustuparið unga ákvað að endurskrifa ástarsöguna varst þú heldur betur haukur í mínu horni. Flest vissir þú á undan syninum þar sem ég óskaði eftir handleiðslu þinni til að tryggja ráðahaginn. Stundum þóttu þér hugmyndir mínar of áhættusamar, eins og þegar ég kom honum á óvart sitjandi í hótelanddyri þar sem hann gisti í Búdapest. Þú hringdir í mig þegar ég var komin til Köben og spurðir hvort ég vildi ekki bara hætta við þetta, þar sem væri ómögulegt að vita hvernig hann myndi taka þessari uppákomu. Auðvitað hlustaði ég ekki enda trúi ég að þessi hættuför hafi skilað mér ávinningnum, ástríku hjónabandi og fjórum dásamlegum börnum. Talandi um hjónaband þá komst þú einmitt aftur til sögunnar en þar sem þolinmæði er ekki mín sterkasta hlið ákvað ég að tryggja stöðu mína í fjölskyldunni til frambúðar og biðja Helga míns. Ég ákvað eftir dvöl hans í Ameríku að fara "the American Way" og biðja um Dagnýju um hönd hans. Ég var nokkuð kokhraust með svarið og var búin að útbúa afsal sem hún þurfti að skrifa undir og sagði í leiðinni: Verði þér að því, ég ábyrgist ekkert og gallaðir hlutir eru ekki skilavara! Hún kunni að svara fyrir sig og segja þessa hnyttnu brandara sem voru oftar en ekki voru á kostnað hennar allra nánustu en samt sagt með svo mikilli elsku.
Elsku Dagný mín, öll spjöllin sem við höfum átt spanna óteljandi klukkustundir. Við gátum talað um allt milli himins og jarðar og aldrei kastaðist í kekki, nema einu sinni þegar þú lést mig nú vita að ég kæmist ekki upp með að panta einhverja læknatíma eða tala við lækna á bak við þig. Ég tók pillunni en reyndi að benda þér eins vel og ég gat á áhyggjur okkar með öðrum hætti sem stundum náðu í gegn og stundum ekki. Þú fórst nefnilega þínar eigin leiðir, vildir garfa í málunum sjálf, athuga hvað væri í stöðunni. Það var þér líkt enda víðlesin og áhugasöm um svo ótalmargt.
Ég sakna þín nú þegar ofursárt, það er skrítið að hringja ekki til að spjalla um matseld, heilsuna, nýjustu tísku, hver staðan sé á ástarmálum yngri kynslóðarinnar og margt margt fleira. Ég vildi að ég hefði mátt létta þér lífið meira, að tíminn eftir að Nonni dó hefði verið þér léttari. En við eigum þá dásamlegu minningu að hafa farið utan og verið öll saman nú fyrir rétt rúmu ári. Þó svo heilsuleysið hafi haft áhrif eru minningarnar svo dýrmætar, óheyrilega fyndnar og samveran svo mikilvæg. Það geymum við djúpt í hjörtum okkar allra.
Að lokum langar mig að þakka þér fyrir að vera tengdamamma mín og einn mesti töffari sem ég þekki. Takk fyrir að stuðla ávallt að sjálfstæði mínu sem skipti þig miklu máli og vildir að ég tileinkaði mér betur. Takk fyrir að kenna mér að elda jólamat fjölskyldunnar og öll ófáu ráðin varðandi eldamennsku. Takk fyrir að segja mér hve hryllilega illa bleikur varalitur fer mér og kalla mig glysdrottninguna þína. Takk fyrir að eignast litla gúmmítöffarann þinn með spörfuglshjartað sem er stoð okkar allra og stytta nú sem áður. Takk fyrir vináttu þína og elsku í minn garð og að skilja eftir þann dýrmæta jarðveg sem þið Nonni gerðuð.
Ég mun skála við þig inn í eilífðina, passa upp á fólkið þitt, varðveita það sem ykkur var mikilvægt en umfram allt annað hlakka til endurfunda okkar þegar sá tími kemur.
Mín ást til þín, elsku Dagný og knús á Nonna.
Þín, Harpa
Amma, mér finnst svo leiðinlegt að ég kom stundum ekki nógu oft í heimsókn og nú sé ég mjög eftir því. Það kenndi mér samt að maður þarf alltaf að gera sitt besta og nota tímann sinn vel og maður getur ekki alltaf hugsað til baka heldur á alltaf að horfa fram. Þetta verður erfitt en ég veit að þú ert á betri stað. Mér finnst við hafa búið til frábærar minningar og nú ert þú komin til afa Nonna líka. Ég er svo glaður að við fengum svo góða ömmu sem vildi alltaf hitta okkur og eyða tíma í að tala við okkur. Ég vona að ég geti hitt ykkur afa aftur þegar að því kemur hjá mér. En það er ein minning sem stendur upp úr og það var í Flórída, það var alveg svakaleg ferð og enn betri með þér, við vorum að skemmta okkur og fórum í sundlaugina og á matastaði og allt þetta var svakaleg ferð með þér. Sjáumst vonandi í himnaríki.
Guð geymi þig. Þinn
Alexander Kiljan
Tíminn líður áfram og hann teymir mig á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hvert hann fer.
En ég vona bara hann hugsi soldið hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.
/
Ég gaf þér forðum keðju úr gulli um hálsinn þinn,
svo gleymdir þú mér ekki í dagsins amstri nokkurt sinn.
Í augunum þínum svörtu horfi ég á sjálfan mig um hríð
og ég vonaði að ég fengi bara að vera það alla tíð.
/
Það er margt sem angrar en ekki er það þó biðin
því ég sé það fyrst á rykinu hve langur tími er liðinn
og ég skrifa þar á eitthvað með fingrinum sem skiptir öllu máli
því að nóttin mín er dimm og ein og dagurinn á báli.
/
Já og andlitið þitt málað hve ég man það alltaf skýrt,
augnlínur og bleikar varir brosið svo hýrt.
Jú ég veit að ókeypis er allt það sem er best
en svo þarf ég að greiða dýru verði það sem er verst.
/
Ég sakna þín í birtingu að hafa þig ekki við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar sólin brosir við mér
og ég sakna þín á kvöldin þegar dimman dettur á
en ég sakna þín mest á nóttunni er svipirnir fara á stjá.
/
Svo lít ég upp og ég sé við erum saman þarna tvær
stjörnur á blárri festingunni sem færast nær og nær,
ég man þig þegar augu mín eru opin hverja stund
en þegar ég nú legg þau aftur fer ég á þinn fund.
(Megas)
þín barnabörn, Óliver Andri, Alexander Kiljan, Kristófer Kjarval og Hendrikka Rut