Jökull Frosti Sæberg Daníelsson

Elsku Jökull Frosti.
Hvað getur maður sagt eða gert þegar lífið leggst á mann með öllum sínum þunga, með því að taka fallega afa- og ömmudrenginn frá okkur, sem var bara nýorðinn fjögurra ára gamall?
Það er ekki auðvelt að svara þessari spurningu en ég held að á þessari stundu vilji maður horfa til baka og fara yfir allar fallegu minningarnar og góðu stundirnar sem að þú gafst okkur.
Fyrstu minningarnar okkar um þig eru frá kvöldinu fyrir fæðingardaginn þinn. Ég og amma þín höfðum verið á ferðalagi og höfðum áhyggjur af því að þú kæmir í heiminn í okkar fjarveru. Sú varð þó ekki raunin þar sem þú beiðst eftir að við værum komin aftur heim.
Þetta kvöld voru allir í mat hjá okkur eins og venjan er á hverju þriðjudagskvöldi hjá okkar fjölskyldu. Eftir matinn fór mamma þín að fá verki sem bentu til þessa að þú vildir fara að koma í heiminn og hitta okkur öll. Á þessum tíma áttuð þið heima í Þrastarásnum, sem er bara stutt frá heimilinu okkar, þannig að mamma þín og amma fengu sér göngutúr heim til að undirbúa komu þína, í fallegu, stilltu veðri og undir fullu tungli. Daginn eftir varst þú kominn í heiminn. Svo fallegur drengur sem gladdir okkur öll og mamma þín og pabbi voru svo hamingjusöm af því að allt hafði gengið svo vel og Hrólfur hafði eignast bróður. Við fengum að hitta þig fljótlega og halda á þér og byrja að mynda tengsl við þig sem áttu eftir að styrkjast eftir því sem tíminn leið.
Svo leið tíminn í góðu tómi og allt í einu var komið að því að gefa þér nafn, og þú fékkst fallegu nöfnin þín, Jökull Frosti Sæberg. Þessi fallegu nöfn hæfðu þér svo vel í mínum huga þar sem Jökull hefur tign og kraft, Frosti friðsæld eins og fylgir hægu vetrarkvöldi og Sæberg fyrir styrk eins og klettur í hafinu. Mér finnst eins og þú hafir haft alla þessa eiginleika, þú áttir bara eftir að sýna okkur þá fullmótaða.
Og áfram leið tíminn þar sem þú óxt og dafnaðir undir verndarvæng mömmu þinnar, pabba og bróður. Við amma vorum aldrei langt undan til að hjálpa til eða að halda utan um þig ef þurfti og svo komuð þið líka oft til okkar, þannig að tengingin við þig hélt áfram að styrkjast. Eftir því sem þér fór fram í að tala og gera þig skiljanlegan kom persónuleikinn sem þú hafðir til að bera æ sterkar fram - þó að þú hafir nú verið ófeiminn og lunkinn við að sýna hann án orða fram að því. Um þetta leyti var mamma þín búin að gera svo fallegt heimili fyrir ykkur þar sem ykkur leið svo vel saman, þremur, og ekki skemmdi fyrir að pabbi þinn hafði líka búið þér og Hrólfi heimili rétt handan við götuna þar sem ykkur bræðrunum leið svo vel saman.
Þessi síðustu tvö ár eru mjög sterk í minningunni sem við ætlum að halda á lofti um þig, vegna þess að á þessum tíma bjugguð þið hjá okkur í nokkra mánuði á meðan mamma var að gera fallega heimilið fyrir ykkur í Lækjarberginu. Heimilið okkar í Svöluási hefur að mörgu leyti verið ykkar annað heimili og hér hefur ykkur liðið vel, og það má eiginlega segja að hér sé þriðja heimilið ykkar. Svöluásinn er samkomustaður fjölskyldunnar og það voru ófáar stundirnar sem þú lékst þér með bróður þínum og frændsystkinunum sex, sem þykir öllum svo vænt um þig.
Minningabrotin eru óendanlega mörg sem mann langar að segja frá, t.d. stundirnar í sumarbústaðnum þar sem þú lékst þér frá morgni til kvölds bæði úti og inni. Þér fannst best að vera allsber á trampólíninu og berfættur í grasinu og úti í móa, jafnvel þó að það væri ekki heitt úti. Það sama gerðist þegar þú komst í heimsókn í Svöluásinn. Þú byrjaðir á að spyrja hvort þú mættir leika á nærbuxunum og varst búinn að skutla þér úr fötunum áður en maður vissi af, og í framhaldinu farinn að biðja afa um að láta renna í heita pottinn. Þær voru ófáar stundirnar sem þú baðst okkur um að sitja hjá þér úti í bílskúr í leikherberginu þar sem þú varst með kaffiboð eða eldaðir súpu eða mat fyrir okkur. Þú varst alltaf svo blíður og góður við yngri frændsystkinin þín tvö og sagðir alltaf Vaka mín við yngstu frænku þína.
Þú varst fyrstur að hjóla og þú hjólaðir hring eftir hring inni hjá okkur ömmu, skrapandi veggi og húsgögn. Okkur stóð á sama um það þar sem glaðværðin og hamingjan skein af þér á hjólinu. Ef við ætluðum að bjóða þér aðstoð við að fara í skóna eða fötin þá fengum við að heyra að þú gætir nú alveg gert þetta sjálfur. Það lýsti vel persónuleikanum þínum.
Svo var það þrenningin, þú, Hrólfur bróðir þinn og Örn Tryggvi frændi sem lékuð ykkur saman öllum stundum bæði úti og inni. Þið tókuð ykkur margbrotin ævintýri fyrir hendur, meðal annars að sulla í pottinum, finna leynigöng undir heita pottinum, sparka boltum upp á þak og sjá þá koma til baka - eða festast uppi á þaki, skylmast og horfa saman á sjónvarpið og sníkja kex eða ís. Þið þrír voruð óaðskiljanlegir þegar þið komuð saman. Yngri frændsystkinin þín Vaka og Stefán Örn voru byrjuð að koma inn í hópinn hægt og rólega og ekki má gleyma stóru frændsystkinum þínum, Aroni Blæ og Önnu Viktoríu, sem tóku líka þátt í lífi þínu og þótti svo undurvænt um þig. Á þriðjudögum sóttu amma og Katrín frænka þig á leikskólann og þið genguð heim og áttuð góðar stundir saman áður en allur hópurinn mætti í mat.
Það sem kemur upp í hugann á þessari stundu er hvað þú varst fallegur, blíður, góður, glettinn, pínu stríðinn, skapmikill, reiður (þó að þú segðist ekkert vera reiður), hláturmildur, dundari, skemmtilegur og hafðir svo góða nærveru.
Elsku ömmu- og afadrengurinn okkar. Við söknum þín svo óendanlega mikið. Tómarúmið er stórt og sorgin svo djúp, en gjöfin sem mamma, pabbi og þú gáfuð með því að samþykkja líffæragjöf frá þér gefur okkur þá trú og tilfinningu að þú lifir áfram í þeim sem þú gafst von um líf með gjöfinni ykkar. Þú munt alltaf eiga þinn stað í hjarta okkar.





Amma og afi Svöluás,