Pétur Jónsson

Í dag kveðjum við föður minn Pétur Jónsson frá Stökkum á Rauðasandi. Hann var sonur hjónanna Jóns Péturssonar og Halldóru Sigríðar Ólafsdóttur. Snemma kom í ljós að honum leiddust bústörf. Hugurinn stefndi að viðgerðum, smíðum og uppfinningum. Hann vildi vera í skemmunni, ekki úti á túni. Á sjötta aldursári missti pabbi föður sinn eftir erfið veikindi. Það er erfitt að gera sér í hugarlund hvaða áhrif atburður sem þessi hefur á ungt barn. Ég man eftir því sem ungum dreng hvað mér fannst þetta mikið óréttlæti. Í augum pabba var Rauðasandur fallegasti staður á landinu. Ekki dugði það til því 15 ára gamall fór pabbi alfarinn til Reykjavíkur. Hans gæfa var að hafa stuðning af ættingjum og að kynnast góðu fólki. Hann vann hin ýmsu störf fyrstu árin, en hóf svo störf hjá Strætisvögnum Reykjavíkur. Þar lærði hann bifvélavirkjun og varð bifvélavirkjameistari. Hjá SVR og svo Strætó bs vann vann í nálega 50 ár. Eitt mesta gæfuspor í lífi hans var þegar hann kynntist sinni eftirlifandi eiginkonu Sveinbjörgu Pétursdóttur. Saman eignuðust þau fimm syni. Líf þeirra hefur verið samofið og hún hefur verið honum stoð og stytta alla tíð. Það kom berlega í ljós í hans veikindum.
Pabbi var glettinn og grallari af guðs náð. Hann sagðist vera alt muligt man Það var ekkert me he í kringum hann.
Ég fékk að vera samferða pabba mínum í næstum 62 ár. Þvílíkt ferðalag, þvílík forréttindi.
Eftir standa góðar og skemmtilegar minningar. Alveg vonlaust er að gera því skil pabbi í stuttum pistli. Þú komst til dyranna eins og þú varst klæddur. Hreinn og beinn og lást ekki á þínum skoðunum. Hjálpsemi er eitt sem kemur strax upp í hugann. Ekki máttirðu sjá bíl úti í vegarkanti án þess að kanna hvort ekki væri allt í lagi. Þú gerðir við allt og ef það gekk ekki upp þá smíðaðirðu nýtt.

Allar vélarnar sem þú smíðaðir til þess að létta þér störfin og auka gæði þess sem þú smíðaðir. Beygjuvélar, slípivélar og skurðarvélar. Þú sagðir mér eitt sinn að tíma þínum væri illa varið í að hrista spraybrúsa. Þess vegna bjóstu til hristivél. Þvílíkar snilldar lausnir. Allt þetta varð til í bílskúrnum sem seinni árin var kallaður Geymslusvæði gersema

Lykill að góðu hjónabandi er að eiga góðan bílskúr Þar er alltaf logn þó að hvessi inni. Þetta sagðir þú frammi fyrir fullum sal af fólki þegar þið hjónin áttuð 50 ára brúðkaupsafmæli.

Ég minnist árlegu ferðalaganna á Rauðasand, steinbítsátsins og gönguferðanna niður í ós að sjá selina. Þvílíkir dagar. Tenging pabba við æskustöðvarnar var órjúfanleg.

Ég minnist líka skemmtilegra ferða á Gipsynum uppá hálendi með góðum vinum. Beljandi stórfljótum og grillsteikum eldaðar undir byggingaplasti í grenjandi rigningu.

Þessa sagðirðu mér fyrir nokkrum árum. Ég spurði aldrei um höfundinn. Það kemur bara seinna.



Við fengum nú nokkra væna á Arnarvatnsheiði, en það var að vísu neðst á heiðinni. Þú fékkst auðvitað flesta. Það er vel þekkt staðreynd í fjölskyldunni að þú varst ofsalega góður veiðimaður, svo var eitthvað meira sem fylgdi með!
Dýr löðuðust að þér. Sama hvar þú varst staddur. Þú varst alltaf sá fyrsti sem sem hundar og kettir komu til. Dýr finna strax hvar þau eru velkomin. Þú fóðraðir líka stóra fuglahópa heima í Mosgerði og niður á strætóverkstæði.
Hver á að sjá um fimmaurana ? Eitt af því sem stendur uppúr er þín létta lund og hinn óborganlegi húmor sem þú hafðir. Skemmtisögur og glettnar vísur komu á færibandi. Margar þeirra gætu stuðað viðkvæmar sálir. Við hættum ekki á það hér, en þú hefðir látið vaða. Þú varst sjálfsöruggur og hafðir sterka sjálfsmynd. Þú varst mikill vinur vina þinna en erfiður andstæðingur.
Eitt af því dásamlega við þig pabbi var húmorinn sem þú hafðir fyrir sjálfum þér. Ef eitthvað fór ekki alveg eins og það átti að fara varstu ekki að fela það neitt. Þú leyfðir okkur hinum að að njóta og hlæja með. Það kom fyrir.
Þú varst góður kokkur og mikill grillari og smíðaðir þín grill sjálfur. Þú hafðir þinn sérstaka og einfalda stíl við matargerðina. Kryddaðir eingöngu með kreppukryddi sem venjulegt fólk kallar salt og pipar. Þetta hefur virkað til þessa, hinir geta kryddað með hinu. Það var ekkert kníverí með kandísinn.
Þó kom fyrir að matargerðin hitti ekki alveg í mark. Eitt af því er þegar þú gerðir hinn eftirminnilega vanilluuppstúf og niðurskorin hrossabjúgu. Eins var þverskorin ýsa ekki að gera mikið fyrir okkur bræður. Þegar þú keyptir í matinn var það oftast eitthvað sem allir gátu borðað.
Nú ertu kominn í sumarlandið og örugglega búinn að finna þér fallega og skjólsæla berjalaut þar sem þú getur legið í sólbaði. Ég trúi því að í sumarlandinu sé einnig að finna ísilögð vötn þar sem þú getur sýnt listir á skautum og þeyst um á þínum heimasmíðuðu vélsleðum. Það væsir ekki um þig.
Þú varst ekkert venjulegur. Þú þorðir að vera þú sjálfur. Þess vegna ertu svo eftirminnilegur. Þess vegna er þín svo sárt saknað. Nú ertu laus frá þínum erfiðu veikindum. Þú kvartaðir aldrei en barðist til enda. Þú elskaðir lífið.
Ég þakka þér pabbi fyrir öryggið sem þú veittir. Alla umhyggjuna sem þú veittir stóra hópnum þínum. Öll góðu ráðin og að vera alltaf til staðar. Þakka þér fyrir að vera fyrirmynd sem ég var geysilega stoltur af. Að vera sonur þinn eru forréttindi. Einhverjir kunna spyrja , er svona maður til? Ég bara veit það ekki, en hann var til. Þetta var pabbi minn. Hann mun lifa í minningunni.
Elsku pabbi minn, blessuð sé minning þín. Takk fyrir allt,