Ísleifur Þorbjörnsson

Elsku pabbi minn, ég er ekki að ná utan um þetta allt saman. Ég á svo erfitt með að trúa því að þú sért farinn. Við Kári vorum einmitt að ræða saman um stórafmælið þitt og hvað við ættum nú að gera í tilefni dagsins þegar við fáum þetta örlagaríka símtal. Tíminn stöðvaðist um stund og ég vissi ekki hvað ég átti að segja eða gera. Við héldum í vonina um að þetta myndi allt blessast og þú hraustur maðurinn myndir jafna þig á þessu eins og öðru, en allt kom fyrir ekki.
Í dag fögnum við seinasta afmælisdeginum þínum þar sem þú ert viðstaddur. Við fögnum þínu lífi og öllum góðu minningunum sem við eigum. Það besta sem þú vissir var að hlusta á tónlist og spila á gítarinn og það er nákvæmlega það sem við ætlum að gera. Við ætlum að hlusta á lögin þín og njóta með þér í hinsta sinn.
Þú varst alltaf svo ljúfur og góður við okkur, svo ótrúlega yfirvegaður og með mikið jafnaðargeð. Ég man varla eftir að þú hafir verið reiður út í mig, nema í eitt skipti þar sem þú varst klárlega ekki sáttur með mig. Þú sást mig í bíl með eldri dreng fyrir utan heima - guð minn góður hvað ég sá hvað þú varst ósáttur, þú þrammaðir að bílnum, opnaðir hurðina og dróst mig út úr bílnum. Líklega varst þú ósáttur vegna þess að ég var bara 14 ára krakki, en ég man ekki til þess að ég hafi hitt þennan umrædda dreng aftur og ég efast um að hann hefði þorað að hitta þig aftur.
Þú hafðir einnig svo ótrúlega mikla þolinmæði gagnvart mér. Ég skil stundum ekki hvernig þú fórst að þessu. Einu sinni var ég búin að væla það út að við myndum mála herbergið mitt af því mig langaði svo mikið í blátt herbergi. Eitt af því leiðinlegasta sem þú tókst þér fyrir hendur var að mála, en þú sagðist samt ætla að hjálpa mér við þetta. Þú, litblindur maðurinn, fórst með mér í búðina til að velja lit, en þú sást auðvitað ekki neinn mun á þessum blessuðu litum. Þegar við komum heim og ætluðum að byrja á að mála þá þurfti unglingurinn ég auðvitað að vera annars staðar og sá mér ekki fært að aðstoða þig við þetta verkefni. Þú sagðir ekkert og málaðir herbergið. Þegar ég kom aftur heim síðar um kvöldið og sá litinn á veggjunum fékk ég áfall. Ég sagði við þig að ég gæti ómögulega sofið í þessu herbergi. Mér fannst liturinn svo hræðilegur. Þú varst eflaust örlítið vonsvikinn, en sagðir að við myndum fara daginn eftir og kaupa nýjan lit og mála það upp á nýtt sem við og gerðum. Ég efast um að flestir hefðu haldið ró sinni yfir ofdekruðum unglingi á þessum tímapunkti, en þér tókst það. Enn þann dag í dag skil ég ekki af hverju við tókum ekki nokkrar litaprufur en það er svo lýsandi fyrir hvernig þú varst. Þú framkvæmdir hlutina, stundum kannski aðeins of fljótur á þér, og í þetta skiptið kom það okkur í koll.
Síðustu ár hefur það verið þér mikið hjartans mál að eyða tíma með okkur fjölskyldunni á uppáhaldsstaðnum þínum, og okkar, í sumarbústaðnum í Grímsnesi þar sem þú undir þér best. Það sem þú gast brasað, smíðað, glamrað á gítarinn, allt í þinni núvitund.
Kári hefur alltaf notið nærveru þinnar og vináttu. Þegar fellihýsið var keypt voru margir fylgihlutir og önnur hjáverk sem fylgdu uppsetningu þess. Í eitt skiptið fyrir vestan, á tjaldsvæðinu á Bíldudal, voruð þið hátt í tvær klukkustundir að setja upp fellihýsið með öllu tilheyrandi. Staðsetningin, fortjaldið, grillið, dúkurinn, hillurnar, borðin, stólarnir, og svo lengi mætti telja. Fyrir þér var þetta bara verkefni til þess að gera veru allra annarra fjölskyldumeðlima sem bærilegasta, þótt aðeins væri um tvo daga að ræða. Vilji þinn til þess að gera sumarbústaðinn að heilögum fjölskyldustað var einlægur. Ákveðið var að fjárfesta í niðurgröfnu trampólíni fyrir afastelpurnar, eitthvað sem enginn ætti einu sinni að íhuga án þess að hafa 10 tonna skurðgröfu tiltæka í verkið. Margir dagar af handmokstri og tilfæringum á stórum og þungum steinum, sem einkenndust þó sérstaklega af flugnabitum, tóku við þar sem þú varst í fararbroddi, allra manna duglegastur með gleðina að vopni sönglandi Hey Mr. trampoline man play a song for me (Bob Dylan/Mr. Tambourine Man).
Að vera verkstjóri í pallasmíði og öllum öðrum verkum ætluðum til þess að gera aðstöðuna enn betri í sumarbústaðnum tók yfir þín síðari ár. Þú varst handlaginn, þó oft hafi handverkið borið með sér einkennandi hráan stíl. En það var nákvæmlega eins og þú vildir hafa það - því við erum nú bara í sveitinni sagðir þú glottandi. Það var aldrei hafist handa fyrir hádegi, því það var mikilvægt fyrir þig að þetta væri líka staður til að hvílast á.

Þrátt fyrir endurteknar sögur og afrek, eins og þegar þú fórst í bæinn og ætlaðir að kaupa þvottavél en keyptir þess í stað íbúð - eitthvað sem verður seint leikið eftir í dag - snjósleðaferðir þar sem misgáfulegar ákvarðanir voru teknar, um fararstjórann sem hresstist við hvern sopann úr kókflöskunni þegar leið á skipulagða kynningarferð um eyjuna í einni af Jamaíka-ferðum ykkar hjónanna, eða þegar þú settir á eitthvert fáheyrt lag og spurðir hvaða hljómsveit hefði samið það til þess að leika þér að okkur, en með það að markmiði að fræða og kynna okkur tónlist frá öðrum tíma, þá naut maður þess alltaf að hlusta á þig, sitjandi úti að horfa yfir sveitina eða á stjörnurnar í heita pottinum.
Afastelpurnar þínar Dagbjört og Lovísa elskuðu að eyða tíma með ykkur þar. Þeim fannst þú svo skemmtilegur og þér þótti svo gaman að æsa þær upp í einhverja vitleysu. Ég veit að þú sást ekki ljósið fyrir þeim og varst orðinn spenntur að fá þriðju afastelpuna í hendurnar, en hún er væntanleg á næstu dögum eða vikum. Það er ólýsanlega erfitt að hugsa til þess að hún muni ekki fá tækifæri til að kynnast þér í eigin persónu. En við munum tryggja það að hún kynnist þér á annan hátt, með því að tala um þig, segja henni frá öllum skemmtilegu sögunum og þannig halda minningu þinni á lífi.
Elsku pabbi, ég mun sakna húmorsins, hlátursins, faðmlagsins og fíflalátanna. Núna ertu kominn til Hjalta bróður og ég veit að þið eruð að gera eitthvað skemmtilegt saman. Ég elska þig og mun sakna þín óendanlega mikið, þar til við hittumst aftur síðar.
Þín dóttir,