Guðjón Magni Einarsson

Það var svo sérstakt þegar við Gaui kynntumst, við vissum frá byrjun að við ættum samleið. Við fórum strax að búa saman eftir mjög stutt kynni og það var eins og við hefðum þekkst árum saman. Ég á honum svo margt gott að þakka, en það allra stærsta eru synir okkar. Ég hafði aldrei haft áhuga á barneignum en vegna löngunar hans til að eignast börn þá varð Einar okkar til. Og auðvitað breyttist viðhorf mitt um leið og í kjölfarið eignuðumst við annan yndislegan son, Bjartmar.



Gaui var góður faðir, skemmtilegur, indæll og ákveðinn. Hann treysti strákunum okkar og þeirra ákvörðunum í lífinu. Hann vildi að þeir veldu sínar leiðir sjálfir og hafði almennt ekki áhuga á að stjórnast í fólki. Hann var stoltur af strákunum sínum og reyndist þeim vel.



Líkt og ég, þá hafði Gaui mikinn áhuga á fótbolta. Hann fylgdist sérstaklega vel með ensku deildinni og var Manchester City-maður. En KR var samt alltaf besta liðið á Íslandi, enda sagðist hann í gríni og alvöru vera ljóshærður Vesturbæingur og KR-ingur. Þegar stór mót stóðu yfir gengu þau fyrir flestu öðru og ekki var í boði að horfa á annað á heimilinu. Strákarnir okkar geta vitnað um það að einu skiptin sem þeir heyrðu okkur Gauja kýta voru þegar City og Liverpool mættust því við héldum sitt með hvoru liðinu. En eins og við sögðum bæði þá kunnum við hreinlega ekki að rífast enda höfðum við ekki ástæðu til.



Gaui nýtti sinn tíma vel þótt hann hefði svo sannarlega mátt vera lengri. Ég held að hann hafi verið sáttur við það líf sem var hans og kunni að njóta þeirra stunda sem hann fékk með mér og strákunum. Hann gaf mikið af sér, var hjálpsamur, traustur, ráðagóður og lausnamiðaður. Hann var jarðbundinn og ef til vill tókst honum einmitt þess vegna að njóta líðandi stundar í stað þess að vera alltaf að bíða eftir einhverju öðru. Gaui vildi aldrei láta hafa neitt fyrir sér og setti mig og strákana alltaf í fyrsta sæti, þannig var hann bara gerður. Hann var alla tíð skipulagður, meira segja í lokin þegar við vissum hvert stefndi. Og auðvitað hugsaði hann fyrst og fremst um hag fjölskyldu sinnar og skipulagði allt þannig að það væri sem best fyrir okkur.



Gaui var mikill húmoristi, tók sjálfan sig ekki of hátíðlega og það breyttist aldrei. Honum tókst oft að sjá spaugilegar hliðar tilverunnar og átti sína frasa, sér og öðrum til skemmtunar. Hann var alltaf fljótur að svara mér þegar ég sagðist ætla að vera enga stund að gera eitthvað, engin stund er ekki til og það er sannarlega mikill sannleikur í því. Allar stundir hljóta að vera til og það hlýtur að skipta máli hvernig við nýtum þessar stundir okkar. Þær koma ekki til baka þegar þær eru liðnar.

Hann var líka vanur að segja fólki að passa sig á bílunum þegar hann skildi við það og ef honum fannst einhver ætla að hreyfa sig meira en hann þurfti, sagði hann ekki eyða kaloríum í vitleysu.



Hann var skemmtilegur og lífsglaður maður sem gerði mér og strákunum okkar og öðrum í kringum sig lífið léttara. Hann var yndislegur eiginmaður, faðir, vinur, sonur, bróðir og svo margt annað. Sorg okkar er mikil, því við höfum svo sannarlega misst mikið. Við söknum hans og lífið er tómlegra en áður, en við minnumst hans með ást og kærleika og varðveitum þær yndislegu og góðu minningar sem við eigum með honum. Blessuð sé minning þín, elskulegi eiginmaður minn.