Magnhildur Magnúsdóttir

Þá er nú komið að því, sem ég sem barn vildi að aldrei gerðist, að þú kveddir þessa tilveru, en svona er lífið. Margs er að minnast, hvað þú varst góð og ósérhlífin, vannst myrkranna á milli til að sjá fyrir okkur Bobbu meðan við gerðum ekkert gagn í þeim efnum, hvað lífið var skemmtilegt við leik frá morgni til kvölds, alltaf sól og blíða, við Bjarni vinur minn alltaf niðri á Kaupfélagsbryggju að veiða sem okkur var þó stranglega bannað, þú með stöðugar áhyggjur af að við færum okkur að voða eða fremdum einhver prakkarastrik, sem við vorum ekki alveg saklausir af, ekki fannst ykkur Stúllu gaman að því þá, en ekkert þótti ykkur skemmtilegra en að rifja þessi afglöp okkar upp.

Skilnaður ykkar pabba var þér mjög erfiður og er það í eina skiptið sem ég sá þig bugaða og vil ekki hugsa þá hugsun til enda hvað hefði orðið ef góðmennin í Dvergasteini hefðu ekki tekið okkur upp á arma sína.
En svo fór smám saman að sjá til sólar hjá okkur og við fluttum aftur í Hvol. Þinn aðalstarfsvettvangur var hjá KHB í frystihúsi og sláturhúsi.
Ég man hvað þú varst glöð þegar þú fékkst vinnu á Símstöðinni sem talsímavörður og grunar mig að Mæja vinkona þín hafi þar átt hlut að máli.
Þegar ég lauk unglingaprófi var í fyrsta sinn boðið upp á miðskóla á Reyðarfirði, en mig langaði að fara í Eiða sem varð svo raunin, ég fann að þú varst ekki sátt en samt stappaðirðu í mig stálinu, þá sennilega sem gömul Eiðasál. Þú varst iðulega með hugann á þínum fæðingarstað, Brennistöðum, en þar rákuð þið systur sumarbúðir í ykkar sumarfríum í Gamla bænum í allmörg sumur, eftir að hafa lesið minningargrein um afa þinn, Þórarin Jónsson, þá skildi ég hve römm sú taug var.
Svo kom áfallið síðla sumars 2005, heilablóðfall, misstir málið, lamaðist alveg hægra megin, ekki datt mér í hug að þú myndir rísa upp aftur, en með seiglunni tókst þér að ná nokkurri heilsu og byrjuð búskap á Egilsstöðum í mars 2006 til 2016 er þú færðir þig yfir á Hjúkrunarheimilið Dyngju, þar sem þú undir hag þínum vel, og verður starfsfólki þar seint fullþakkað fyrir ást og umhyggju í þinn garð.
Annað áfall varð þér þungbært en þú barst þann harm í hljóði, er Bobba systir dó í apríl 2020, voru aðstæður þannig að þú áttir ekki kost á að vera við útför hennar vegna faraldursins sem nú geisar, heldur voruð þið nöfnur múnderaðar upp í geimfarabúninga til að sitja saman fyrir framan sjónvarp þá stund er útförin varði, stóðst svo uppáklædd í herbergisglugganum þínum er líkfylgdin staldraði við á bílastæðinu og kvaddir dóttur þína í síðasta sinn, en enginn heyrði þig kvarta.

Ég vildi að ég gæti státað af því að vera lítið brot af því sem þú hafðir til brunns að bera.
Eitt var þér þó kærara en allt annað í þessari veröld og voru það ömmubörnin þín, þau voru þér allt og þú þeim allt.
Vertu nú sæl mamma mín og ég bið að heilsa öllum þarna hinum megin, það veit ég að það hafa verið fagnaðarfundir þar, hugsa til þín á hverjum degi, og eins biður Nunna fyrir kveðjur og þakkir fyrir allt.
Að endingu fljóta hér með vinarorð í bundnu máli sem ort voru til afa þíns og ömmu á Brennistöðum að þeim látnum, höfundur Kristján Jónsson frá Hrjót. Mér finnst svo margt í þér skína þar í gegn.

Þinn sonur,