Ingrid María Paulsen

Þá er hún elsku yndislega móðir mín, Ingrid María Paulsen, farin í sitt síðasta ferðalag. Seinasta saltkorn móður minnar fann sína leið niður stundaglasið.

Ingrid var afar hlý, ástrík og yndisleg kona. Ákveðin, falleg og mikill karakter. Þessi hlýja, góða móðir sem kom til mín og gaf mér kjark og þor þegar á reyndi og studdi mig gegnum vanmátt og efa þegar drengurinn var lítill í sér.

Dugnaður og kraftur mömmu var oft ótrúlegur. Hún var afar fróðleiksþyrst kona og leitaði sér þekkingar hvar sem hana var að finna. Hún var með BA-próf í íslensku og þýsku frá Háskóla Íslands, lærði spænsku í endurmenntun Háskólans ásamt ýmsum námskeiðum þar um menningu, listir og sögu. Mamma kláraði einnig kennslu- og uppeldisfræði í Háskólanum og tók leiðsögumannspróf 1981.

Hún kenndi þýsku um helgar hjá þýska sendiráðinu á Íslandi 1971-1975. Hún aðstoðaði Baldur Ingólfsson heitinn við að koma út kennslubókunum Þýska, Þýsk mál­fræði og Þýsk­ir leskafl­ar og æf­ing­ar fyrir framhaldsskólanema. Hún samdi og gaf út ásamt öðrum kennslubókina Þýska fyrir þig sem var gefin út 2001. Hún var þýskukennari og síðar yfirkennari við Kvennaskólann í Reykjavík í mörg ár.

Mamma hélt vel í þýskan uppruna sinn og ég fann sterkt fyrir stolti hennar þar.

Líf Ingridar var þó ekki alltaf dans á rósum. Samhentar hendur sem leiðast geta átt það til að slitna hvor frá annarri. Áföll og erfiður geðsjúkdómur leitaði hart á mömmu yfir langt tímabil ævi hennar sem dró úr henni eðlislæga gleði og þrótt. Það var aðdáunarvert hvernig hún leitaði allra leiða og barðist gegn þessum ágenga sjúkdómi í tugi ára, hefðbundið, óhefðbundið, stundum bein, stundum bogin. Stundum á fjórum fótum með viljann einan að vopni þegar aðferðir læknisfræðinnar og pillur skiluðu litlu.

Mamma leitaði allt sitt líf inn í veröld fegurðar, kyrrðar og friðar klassískrar tónlistar þar sem Beethoven, Bach, Berwald, Chopin, Grieg, Haydn, Mozart og fleiri klassískir snillingar spunnu galdur sinn í eyru henni. Tónlistin talaði alltaf sterkt til hennar eins og töframáttur. Tónlist var skjól mömmu og fylling.

Hún elskaði að syngja. Þegar ég sat sem lítill drengur á grjóthörðum kirkjubekk Garðakirkju á jólunum og tíminn var sem eilífð beið ég alltaf eftir því að söngrödd mömmu svifi yfir kórinn og í fang séra Braga Friðrikssonar, prests og mannvinar.

Seinna söng mamma með Söngfuglum og einnig bættist við í söngflóru mömmu Kór eldri borgara meðan hún gat. Oft fór hún á æfingar á viljanum einum.

Mamma lagði hart að mér sem krakka að fara í Lúðrasveit Garðahrepps því þar er falinn fjársjóður. Hæmjér, sagði hún alltaf við mig, du musst Geduld haben mein Schatz! Á þeim tíma var þetta alger pína fyrir mig. En mamma vissi betur, vissi að þetta myndi kenna mér þolinmæði og inngang inn í fegurð. Það tók mig langa stund að finna þennan fjársjóð en hann hefur dugað mér vel sem veganesti í að njóta og spila alls konar tónlist. Mamma unni myndlist. Hún kom sér upp vísi að bókasafni um efnið og leitaði uppi myndlistarsöfn hvar sem þau var að finna. Nú flettum við Systa, Kolka og Urður gegnum þessar listabækur og dáumst að fegurðinni.

Það er svo sárt að missa þig.

Mér líður stórkostlega, sagðir þú þó við mig fyrir stuttu þegar stundaglasið var að tæmast. Alles ist gut, mein kleiner Liebling!

Ég veit innst inni að þú vildir fá að fara. Fara í ferðalag með Boeing-þotu til Jes Paulsens, pabba þíns, og Helenu Engel, móður þinnar.

Elskulega gjöfula mamma Ingrid, ég þakka þér af öllu mínu hjarta.

Gott ist grosser dann unser Herz.