Svanhildur Svansdóttir fæddist 25. mars 1947 í Reykjavík. Hún lést á hjartadeild Landspítalans fimmtudaginn 2. desember.
Foreldrar hennar voru Svanur Steindórsson, f. 10.11. 1918, d. 8.12. 1989, og Hulda Karlsdóttir, f. 2.10. 1918, d. 1.12. 1980. Eftirlifandi bróðir Svanhildar er Þórir, f. 16.5. 1944, giftur Matthildi Þórarinsdóttur, f. 30.11. 1943.
Svanhildur giftist Svani Þorsteinssyni, f. 2.10. 1947, hinn 14.10. 1972. Foreldrar hans voru Þorsteinn Ólafsson, f. 24.6. 1896, d. 13.4. 1967, og Gíslný Jóhannsdóttir, f. 3.7. 1911, d. 14.1. 1993.
Börn Svanhildar og Svans eru: 1) Hulda Björk, f. 6.12. 1973, gift Sævari Rafni Guðmundssyni, f. 20.3. 1972. Börn þeirra eru Hafdís Ýr, f. 29.5. 2001, Dagur Freyr, f. 29.5. 2001, og Ægir Þór, f. 26.11. 2011. 2) Gísli Svanur, f. 4.11. 1975, giftur Sigríði Björk Halldórsdóttur, f. 3.2. 1976. Börn þeirra eru Brynjar Daði, f. 21.10. 2001, Svandís Helga, f. 24.7. 2004, og Telma Sóley, f. 9.1. 2009. 3) Erla, f. 5.12. 1979, gift Gunnari Má Jóhannssyni, f. 13.6. 1976. Börn þeirra eru Fálki Víðar, f. 27.7. 2011, og Ugla Sif, f. 1.2. 2015.
Svanhildur ólst upp á Ásvallagötunni og gekk í Melaskóla og Gagnfræðaskóla Vesturbæjar. Hún stundaði einnig nám við Húsmæðraskóla Reykjavíkur. Eftir að skólagöngu lauk hóf hún störf sem læknaritari á Landakoti og vann við það í yfir 40 ár á hinum ýmsu stöðum, að síðustu hjá röntgendeild Domus Medica.
Hún kynntist manni sínum árið 1971 og giftust þau ári síðar. Svanhildur átti viðburðaríkt líf með Svani, manni sínum. Bjuggu þau á ýmsum stöðum ásamt börnum sínum, bæði á Hornafirði, Bakkafirði og í Bandaríkjunum, en komu sér að endanum fyrir í Kópavogi þar sem þau bjuggu í yfir 20 ár.
Utan fjölskyldu og vinnu naut hún þess að dansa, syngja og spila á píanó. Svanhildur var virk í kórastarfi alla sína ævi og gladdi aðra með tónlistargáfu sinni og næmu tóneyra. Eftir að hún lauk störfum sinnti hún barnabörnum sínum.
Útförin verður frá Lindakirkju í dag, 14. desember 2021, klukkan 13.
Vegna aðstæðna í samfélaginu verða einungis nánustu aðstandendur og þeir sem er boðið viðstaddir útförina.
Hlekkir á streymi:
Elsku mamma mín, ég trúi því vart að ég sé sest niður að skrifa
lokakveðjuna mína til þín. Ég hélt að við fengjum meiri tíma saman en eins
mikið og mig langaði að hafa þig hjá okkur lengur þá finn ég huggun í því
að þú hefur fengið hvíldina þína sem þú þráðir. Núna líður þér vel hjá ömmu
Huldu og Eddu þinni.
Það eru svo margar yndislegar minningar sem fljúga um hugann og svo margt
sem ég get þakkað þér fyrir, elsku mamma. Fyrstu minningarnar mínar eru frá
Ásvallagötunni þar sem þú ólst upp ásamt Tóta frænda. Á góðviðrisdögum
hittist öll stórfjölskyldan þar og naut samveru í litla bakgarðinum. Þér
þótti alltaf vænt um Ásvallagötuna þrátt fyrir að æskuárin þar hafi ekki
alltaf verið þér auðveld. Þar bjugguð þið pabbi fyrsta árið mitt og
hugsuðuð um Þórbjörgu ömmu þína af alúð og natni. Þú varst einmitt alltaf
svo umhyggjusöm og umhugað um að öllum liði vel, það var eitt það besta við
þig mamma mín.
Þegar við krakkarnir vorum lítil og við fluttum í Dúfnahólana þá varst þú
svo dugleg að fara með okkur út að leika og það eru dýrmætar minningar sem
ég bý að. Allar ævintýraferðirnar á róló með þér og í strætó um allan bæ
til að fara með okkur út að leika eru mér ógleymanlegar. Seinna varstu líka
dugleg að gera þetta fyrir barnabörnin þín og þú fékkst meira að segja
gælunafnið amma róló.
Þér var líka umhugað um að kynna leikhúsið fyrir okkur krökkunum og ég var
ekki gömul þegar þú fórst með mig á Kardimommubæinn í Þjóðleikhúsinu sem
mér fannst alveg stórkostleg upplifun.
Þú varst nánast alltaf heimavinnandi með okkur krakkana þegar við vorum
lítil og vannst aldrei meira en hálfan daginn. Meðan pabbi var á sjónum
sinntir þú okkur krökkunum og heimilinu af myndarskap og lagðir mikinn
metnað í að halda öllu hreinu og snyrtilegu. Börnin mín gera grín að því að
ég hafi erft það frá þér að vera svona mikill snyrtipinni.
Mér fannst alltaf svo gott að koma heim úr skólanum og vita að þú varst þar
og þetta hafði þau áhrif á mig að ég ákvað að þetta vildi ég líka gera
þegar ég eignaðist börn. Ég vildi veita þeim það sama og þú veittir mér og
okkur.
Þú komst mér á bragðið í tónlistinni, kynntir hana fyrir mér og hvattir mig
alltaf til dáða þar og seinna krakkana mína líka. Þú elskaðir að spila á
píanóið og það var ósjaldan sem maður sofnaði við fallega sönginn þinn og
ljúfa píanótóna. Ég á eftir að sakna þess svo mikið að heyra þig spila
mamma mín. Ég veit að tónlistin færði þér svo mikla gleði. Þú hafðir líka
svo gaman af því að dansa og öll fengum við að njóta þess, bæði ég og
börnin mín. Alltaf var til dæmis dansað við jólatréð og þú ýmist dansaðir
með eða spilaðir á píanóið og söngst fyrir okkur krakkana. Seinna fannst
þér afskaplega gaman að fá að gera slíkt hið sama fyrir barnabörnin þín.
Við Ægir munum halda áfram að dansa svo lengi sem við getum til að heiðra
minningu þína.
Þú varst svo einstaklega gestrisin og lagðir þig mikið fram um að taka vel
á móti öllum alltaf. Það brást ekki þegar við Sævar komum til Reykjavíkur
með krakkana að þú varst búin að henda í skonsur með rækjusalati,
pönnukökur eða annað góðgæti. Það var alveg sama hvaða tíma sólarhringsins
við komum á alltaf var eitthvað ljúffengt á boðstólum. Þú varst svo iðin
við baksturinn að þú fékkst meira að segja gælunafnið amma pönnukaka.
Reyndar varstu líka kölluð amma pakki því þú færðir krökkunum alltaf pakka
þegar þú komst austur til okkar eða þegar við komum í Jörfalindina. Það
þurfti ekkert tilefni til að þú vildir gleðja barnabörnin þín og færa þeim
eitthvað sniðugt. Gjafirnar þínar voru líka svo hugulsamar og
skemmtilegar.
Þú vildir alltaf gleðja aðra og það eru til svo margar skemmtilegar vísur
sem þú samdir við hin ólíklegustu tilefni til að gleðja fólk. Ef þú fórst í
skemmtiferð með pabba og vinnufélögunum þá samdir þú vísu um alla
ferðafélagana og jafnvel texta við lag sem sunginn var við góðar
undirtektir. Þú samdir líka mikið um okkur í fjölskyldunni og þegar einhver
átti afmæli eða var að útskrifast samdir þú alltaf vísu og last hana
upphátt fyrir okkur. Þetta voru svo fyndnar vísur sem þú samdir á þinn
einstaka hátt. Sérstaklega er mér minnisstæð vísan sem þú samdir um hana
Hafdísi okkar þegar hún útskrifaðist, þá var nú mikið hlegið. Það sem mér
þykir vænt um að eiga þessar vísur núna. Börnin mín búa að því að hafa átt
yndislega ömmu sem þótti vænt um þau og þeim þótti og þykir svo vænt um
líka. Alltaf varstu til í að lesa fyrir þau þegar þau gistu hjá þér og ekki
fannst þér leiðinlegt að fá að syngja þau í svefn. Það er einmitt ein af
dýrmætustu minningum mínum úr æsku þegar þú söngst fyrir mig á kvöldin. Þú
hafðir svo fallega og ljúfa söngrödd og það var svo róandi að hlusta á þig.
Nú fá englarnir að njóta fallega söngsins þín, mamma mín.
Við áttum margt sameiginlegt, elsku mamma, þótt við værum nú ekki alltaf
sammála, ég veit að þú varst stolt af mér og það er gott að vita. Ég var
líka stolt af þér því þú hafðir svo marga hæfileika þótt þú ættir stundum
erfitt með að sjá þá sjálf. Þú hafðir mikla tónlistargáfu og gast spilað
nánast hvað sem var eftir eyranu sem er nú meira en margir geta. Þú varst
oft svo fyndin og áttir til að mismæla þig svo skemmtilega en það besta var
hvað þú gast alltaf hlegið að sjálfri þér. Ein eftirminnilegasta sagan af
því er að mínu mati þegar þú varst að fræða hana Gundu, sem var skiptinemi
hjá henni Erlu systur, um íslensku jólasveinana og sagðir svo snilldarlega:
Did you know that if you put your skú in the glugg the julesvenner will
kom and put dót in your skú? Það sem við erum búin að hlæja að þessu og þú
varst alveg í kasti yfir þessu sjálf. Eins tókst þú upp á ótrúlegustu
hlutum eins og að sofa með kökukefli undir koddanum ef ske kynni að
innbrotsþjófar myndu brjótast inn. Við gerðum náttúrulega stólpagrín að
þessu uppátæki og spurðum hvort ekki væri nú betra að hafa öflugra vopn við
höndina og hvort þú ætlaðir kannski að baka fyrir þjófana. Þú hlóst eins og
venjulega manna mest að þessu en áfram var kökukeflið samt undir
koddanum.
Þótt þú hafir lifað góðu og viðburðaríku lífi, elsku mamma, þá kvaldi
kvíðinn þig alla þína ævi og varð til þess að þú þróaðir með þér þunglyndi
og áfengisvanda seinustu árin. Ég átti svo erfitt með veikindin þín, mamma
mín. Það var svo sárt að sjá hvað þér leið illa oft og tíðum og geta ekkert
gert. Ég þráði ekkert heitar en að geta hjálpað þér og reyndi mikið til
þess en sama hversu mikið ég reyndi þá hafði ég ekki lausnina sem þú
þurftir. Þú ein hafðir það vald í hendi þér. Við hin stóðum bjargarlaus hjá
en reyndum að styðja þig eins og við gátum og sýna hvað við elskuðum þig
heitt.
Ég verð að viðurkenna að það er skrýtin tilfinning að skrifa þessi orð og
mjög óraunverulegt að þú sért farin frá okkur. Þú munt alltaf lifa í
hjartanu mínu, ég mun sakna þín óendanlega mikið og hugsa til þín á hverjum
degi.
Hvíldu í friði elsku mamma mín, takk fyrir allt. Takk fyrir allar sögurnar,
sönginn og hlýjuna en mest af öllu takk fyrir að vera mamma mín. Ég elska
þig svo mikið.
Nú kveð ég þig í hinsta sinn,
ég veit við sjáumst að nýju.
Í hjarta mér ætíð munt eiga stað,
elsku mamma mín.
Ég elska þig og þakka fyrir það
að ég var dóttir þín.
(Hulda Björk)
Þín
Hulda Björk.