Steingrímur Guðjónsson

Steingrímur mágur minn hefur lokið ferðalagi sínu í gegnum lífið, farinn sína leið, leiðina sem við förum öll í fyllingu tímans.
Steina kynntist ég þegar við Þórdís, systir hans, vorum að draga okkur saman.
Steini var með skemmtilegustu mönnum. Hann hafði oft gamanmál á hraðbergi, sagði sögur og átti auðvelt með að sjá broslegar hliðar á málunum. Hann var einstaklega orðheppinn og hnyttinn í tilsvörum.
En fyrst og fremst var hann frábær félagi og vinur. Það sýndi hann þegar ég kynntist honum betur. Steini var mikill félagsmálamaður. Hann var frímúrari, einnig var hann frá árinu 1999 félagi í Rótarýklúbbi Hafnarfjarðar. Þar gegndi hann öllum þeim verkum og embættum sem honum voru falin af alúð. Hann var forseti klúbbsins starfsárið 2012-2013. Ég á Steina það að þakka að ég gekk til liðs við klúbbinn árið 2001. Einnig hafði hann á yngri árum verið félagi í Junior Chambers.
Steini stundaði íþróttir frá unga aldri. Hans félag var FH. Hann spilaði handbolta með meistaraflokki félagsins og varð þrisvar sinnum Íslandsmeistari. Steini sat um skeið í stjórn handknattleiksdeildar FH og var alla tíð mjög umhugað um hag félagsins. Í mörg ár stundaði hann golf og var félagi í Golfklúbbnum Keili. Steini var einnig félagi í svokölluðu Brynjugengi, hópi 20 félaga sem spiluðu saman golf. Þar naut hann sín vel í góðum vinahópi við útivist og hreyfingu.
Steini lærði offsetprentun. Hann stofnaði prentsmiðjuna Steinmark. Jafnframt prentsmiðjurekstrinum var hann útgefandi Fjarðarpóstsins, blaðs sem hann gaf út um margra ára skeið og dreift var í öll hús í Hafnarfirði.
Þau hjónin, Steini og Inga, ráku prentsmiðjuna með myndarbrag. Síðustu árin voru þau farin að draga saman seglin, seldu húsnæði prentsmiðjunnar og minnkuðu við sig. Þau leigðu húsnæði úti á Völlum og héldu áfram starfsemi þar. Steini vann svo lengi sem kraftar leyfðu með Ingu sér við hlið.
Steini var mjög hæfileikaríkur í sínu fagi. Það fékk ég að reyna þegar ég var í blaðaútgáfu í tengslum við stjórnmálavafstur mitt í Garðabæ. Ég var ritstjóri og sá um skriftir ásamt félaga mínum, en Steini sá um að prenta. Þá sá maður hversu klár hann var og næmur á útlit, letur og liti.
Steini var mikill útivistarmaður. Í gegnum tíðina átti hanni góða bíla sem hentuðu til ferðalaga, ekki síst um hálendið. Þá átti hann líka snjósleða sem farið var á í vetrarferðir um hálendi og jökla. Sumrin voru líka vel nýtt til ferðalaga. Stórfjölskyldan naut þekkingar hans á landinu. Oft var farið um svæði þar sem sagan talarar út úr landslaginu við hvert fótmál.
Mér er minnisstæð ferð með systkinunum og mökum um slóðir Sturlunga og Ásbirninga í Skagafjörð fyrir fáeinum árum. Einkenni þessara ferða var einlægur áhugi og virðing fyrir landi og sögu.
Stórfjölskyldan; systkini, makar, börn og tengdabörn, hefur í fjöldamörg ár farið í stórar útilegur hvert sumar þar sem notið er samvista og landið skoðað. Í þessar ferðir eru gítar og söngbækur með í farteskinu og lagið tekið og sögur sagðar. Steini hafði fallega söngrödd og hafði gaman af því að taka lagið. Hann átti sér sín uppáhaldslög. Að öðrum lögum ólöstuðum var Ég er kominn heim (Ferðalok) það lag sem stóð upp úr og hann söng af innlifun við ýmis tækifæri, svo sem þegar stórfjölskyldan eða vinir komu saman.
Þegar við hjónin fluttum aftur í Hafnarfjörðinn lagði Steini sig í framkróka við að treysta böndin og ekki síður tengja okkur inn í sinn vina- og félagahóp. Þetta kunnum við vel að meta og erum þakklát fyrir. En nú er komið að leiðarlokum. Eftir situr sorgin og söknuðurinn, en um leið góðar minningar um góðan dreng sem aldrei gleymast.

Við Þórdís þökkum Steina fyrir samfylgdina og allar góðu stundirnar um leið og við vottum Ingu, börnum, barnabörnum og tengdabörnum okkar dýpstu samúð.