Ingibjörg Guðmundsdóttir

Elsku mamma mín er farin héðan úr okkar jarðneska lífi. Hún vissi í hvað stefndi og við ræddum í léttum dúr um mögulegt framhaldslíf. Hún taldi nú ekki miklar líkur á að hún fengi að slaka á í sumarlandinu. Ætli maður verði ekki settur í einhver verkefni. Þannig var mamma, alltaf í einhverju stússi. Alltaf að vinna og alltaf fyrir aðra. Hún var aldrei kyrr, svolítið eins og býfluga, settist niður og rauk strax upp aftur að ná í eitthvað sem einhvern gæti vantað. Hún vann alla tíð við þjónustustörf og þegar heim kom hélt hún áfram að hugsa fyrst og fremst um aðra.

Ingibjörg fæddist í Ámundakoti í Fljótshlíð en ólst upp í Múlakoti til 16 ára aldurs. Hún fór reyndar aldrei alfarin að heiman því við fjölskyldan vorum fastagestir í sveitinni. Frá 1993 ræktuðu þau pabbi upp fallegan skógarlund hjá litlum fossi, austast í Múlakotslandinu. Hugurinn var alltaf í Hlíðinni fögru. Fyrsta vinnan hennar var að þjóna til borðs í Tryggvaskála á Selfossi. Þar var fjörugt og náið samfélag fólks sem var að byggja upp bæinn við ána á fyrstu áratugunum eftir seinna stríð. Hún talaði alltaf hlýlega um fólkið í skálanum og rifjaði reglulega upp atvik frá þessum tíma. Veturinn 1957- 58 fór mamma í Húsmæðraskólinn á Laugarvatni. Þar átti hún að læra helstu húsmóðurstörf og hannyrðir en nefndi oft að hún hefði haft meiri áhuga á bóklegu fögunum. Það var einmitt um það leyti sem hún kynntist pabba, þó enn liðu nokkur ár þar til þau rugluðu saman reytum og stofnuðu heimili á Kirkjuvegi 5. Árið 1968 fluttu þau síðan inn í nýbyggt hús í Fossheiðinni, sem þá var í útjaðri bæjarins. Í þá daga réðist ungt fólk í láglaunastörfum í húsbyggingar og gerði flest sjálft með aðstoð vina og ættingja. Mamma vann lengst af við verslunarstörf, bæði hjá Kaupfélagi Árnesinga og í Siggabúð. Margir muna eftir henni úr bókabúðinni, bæði í gamla og nýja Kaupfélaginu á Selfossi.

Þó skólaganga móður minnar væri fjögurra ára barnaskólanám, annan hvern dag í nokkra mánuði yfir vetrartímann, þá var hún ágætlega sjálfmenntuð og fróðleiksfús. Henni var eðlislægt hvers konar grúsk og á tímabili lagðist hún í ættfræðirannsóknir og nýtti við það tölvutæknina, en þá var nýkomið til sögunnar ættfræðiforritið Espólín sem var bylting í þessum efnum. Hún fékk tölvu í fimmtugsafmælisgjöf árið 1991 og námskeið fylgdi með. Eftir það var hún ævinlega með á nótunum í tölvumálum og naut þess að fylgjast með á samfélagsmiðlum. Eins fékk hún sér snemma snjallsíma og notaði hann óspart, en fannst þó vissara að hafa líka gamaldags takkasíma til öryggis. Mamma lærði líka á hljóðfæri. Sem unglingur lærði hún á fótstigið orgel sem til var á heimilinu í Múlakoti en upp úr 1980 fékk hún sér rafmagnsorgel og lærði á það. Hún var dugleg við alls kyns prjónaskap og ræktaði fallegan garð við húsið og um tíma voru þau pabbi á kafi í sumarblómaræktun á hverju vori og komu sér upp gróðurhúsi í garðinum. Mikill tími og orka fóru líka í annað og verra, sem var glíman hans pabba við Bakkus. Mamma stóð alla tíð með honum í þeirri baráttu sem oft var hörð. Pabbi fann styrk í trúnni og mamma fylgdi honum eftir og tóku þau virkan þátt í kirkjustarfi um tíma.

Mamma eignaðist eitt barnabarn, sem er Laufey dóttir mín. Við dvöldum hjá foreldrum mínum á Selfossi fyrstu árin og hún átti alltaf vísan stað hjá þeim þar sem var dekrað við hana eins og vera ber. Reyndist hún þeim mikill gleðigjafi.

Það verða viðbrigði að geta ekki hringt í mömmu eða rennt austur til hennar og rætt um landsins gagn og nauðsynjar. Hún fylgdist vel með þjóðmálum og þegar við hittumst ræddum við iðulega um pólitík og peningamál. Mamma var skörp og skemmtileg en henni fannst einhvern veginn aldrei tímabært að fara að sækja félagsstarf eldra fólks. Ég held að hún hafi alltaf upplifað sig unga og treysti sér í ótrúlegustu framkvæmdir. Það er stutt síðan að hún hikaði ekki við að fara upp á þak til að kanna ástandið á bílskúrnum. Síðustu tvö árin réðst hún í miklar viðhaldsframkvæmdir við húsið, enda vafðist ekki fyrir henni að slá á þráðinn til rétta fólksins og mikið var hún ánægð með þetta allt saman. Eitthvað grunar mig að hún hafi verið að hugsa um að skilja við allt í besta standi fyrir okkur yngri mæðgurnar sem nú erum bara tvær eftir. Ég hafði tekið eftir að heilsu mömmu var tekið að hraka í vetur en ekki grunaði okkur að ástæðan væri óhræsis krabbinn sem lagði hana í valinn á einungis þremur vikum.

Ég kveð mömmu full þakklætis fyrir árin öll.