Heimir Guðjónsson

Elsku pabbi. Hvað get ég sagt á þessari stundu annað en hversu mikið ég sakna þín, engin símtöl úr 896-5-120, engin persónuleg skilaboð á fb sem þú varst svo gjarn á að henda á vegginn minn: muna.kaupa.sígó í fríhöfninni. Þú gast veitt mér svo mikla gleði, þú varst svo skemmtilegur, fyndinn og alltaf stutt í djókið hjá þér. Þú gast líka sært mig óendanlega mikið, þú gast verið pain in the ass og stundum pínu frekur. Það leið aldrei á löngu þar til þú hringdir og byrjaðir alltaf á elska mín, og svo var allt búið og við kvöddumst alltaf með love you. Líf þitt var eins og Þín eigin saga, þar sem þú veist aldrei hvað gerist næst. Ég ætla því að skrifa litla örbók með nokkrum köflum sem ég ætla að nefna: Tíu líf Hómers (my name is Heimir but it is very hard to pronunce it so just call me Homer).
Melásinn: Ég man svo vel þegar við bjuggum á Melásnum, húsinu sem við byggðum og ég ólst upp í og eignaðist mínar æskuvinkonur sem eru enn vinkonur mínar í dag 46 árum seinna. Þú varst stundum með svo furðulegar reglur eins og að ég mátti bara fá hálft Súperman tyggjó. Þú vildir að ég lærði bílategundirnar þar og kennsluaðferðirnar voru mjög framandi. Þú sendir mig niður í Bennó til að kaupa Haff-and-taff tóbak fyrir þig með ávísun, sem ég þoldi ekki þar sem þú skrifaðir ekkert sérlega vel. Þú elskaðir bílskúrinn þinn enda fæddur braskari.

Alkóhólisminn: Þú byrjaðir snemma að drekka og kunnir illa að fara með áfengi sem hafði svo mikil áhrif á líf þitt. Við skulum hafa það á hreinu að þú varst alltaf góður við okkur systur. Þú varst tíður gestur á SÁÁ og bráðamóttöku Borgarspítalans, þar sem líf þitt hékk oft á bláþræði. Við komum nokkrum sinnum til að kveðja þig en alltaf sigraðir þú, húmorinn til staðar, því yfirleitt kynntir þú okkur sem frænkur þínar og svo hlógum við öll.

Braskarinn: Við systurnar urðum aldeilis varar við þennan kall í þér; það sem þér datt ekki í hug. Þér datt í hug að kaupa gamlan lager úr Karnabæ og hélst að við systur myndum tryllast af gleði, þú keyptir eldgömul gormaskíði á markaði og komst færandi hendi þegar allir áttu svigskíði, þú bara elskaðir að kaupa og koma hlutum í verð, hvort sem það voru frímerki, módel, gamlir seðlar, Pilotjakki eða ónýt raftæki. Bland, Amazon og E-bay eiga líka eftir að sakna þín.

Pabbahelgar: Það kom að því að þið mamma skilduð. Ég man svo vel eftir því þegar þú sagðir mér frá því. Ég var stödd í sveit á Ströndunum þar sem ég var öll sumur. Þú komst í heyskap eins og þú gerðir alltaf og við fórum saman í bíltúr. Þetta var í fyrsta skipti sem ég sá þig gráta. Við tókum skilnaðinum jafn illa en innst inni vissum við að þetta var öllum fyrir bestu. Þú tókst pabbahelgarnar með stæl; byrjuðum alltaf á bílasölurúnt þar sem allar bílasölur á stór-Reykjavíkursvæðinu voru þræddar, pulsur í örbylgjunni á Smáraflöt, keyptir hund, gafst okkur klink, en við þurftum reyndar að vinna okkur inn fyrir því með ýmsum verkefnum, fórst með okkur í jólagjafaleiðangur, bíóferðir og útilegur sem voru mjög framandi, við förum ekki nánar út í það hér en við systur hlæjum endalaust að öllum uppátækjunum í þér í dag. Síðasta pabbahelgin var svo tekin síðasta sumar þegar við fórum í eftirminnilega ferð á Litlu-Ávík.

TF-POP og TF-TEE: Eftir að þið mamma skilduð fórstu að læra flug. Þú elskaðir að fljúga og fór ég nánast daglega með þér í æfingaflug og ég veit ekki hversu margar lendingar við tókum saman á Sandskeiði og hversu margar ferðir við fórum á Gjögur þar sem þú elskaðir að heimsækja langömmu og Sigga á Litlu-Ávík. Við lofuðum þér að segja frá sögunni þar sem þú flaugst á raflínu og tókst rafmagnið af heilu bæjarfélagi. Þú skottaðist inn í næstu sjoppu og baðst um ristaða samloku takk, þar sem afgreiðslustúlkan horfði illum augum á þig þar sem þú hafðir tekið rafmagnið af þorpinu hálftíma áður.

Anna og Jóna Sjöfn: Það var svo spennandi þegar við vissum að þú værir farinn að date-a og hvað tí-tí voru spenntar þegar þær vissu að Anna, nýja kærastan þín, ætti stelpu sem hét Jóna Sjöfn og væri aðeins ári eldri en við. Þér þótti mjög vænt um Jónu Sjöfn og hún var heppin að fá þig inn í líf sitt. Það var því mikið áfall fyrir okkur öll þegar hún lést af slysförum árið 1997 aðeins 17 ára.

Barnabörnin: Fljótlega eftir að Jóna Sjöfn lést eignuðumst við systur allar stelpur á 9 mánuðum. Við vissum að þig langaði pínu í bílastrák. Þú dóst ekki ráðalaus og hvað þú varst spenntur þegar þú komst heim úr einni Ameríkuferðinni með þrjá fjarstýrða bleika Mustang Barbie-bíla fyrir stelpurnar. Þú varst spenntastur allra. Þið Anna elskuðuð að vera með stelpurnar okkar og þær eiga svo góðar minningar þegar þær fengu að gista hjá ykkur. Seinna eignaðist þú svo tvo afastráka sem þótti óendanlega vænt um afa sinn. Þú fylgdist alltaf vel með Skarphéðni í júdóinu og þið deilduð sama áhugamáli, sem voru bílar.

Brunarnir tveir: Fráfall Jónu Sjafnar var ykkur mikið áfall. Áfengið var notað til að hylja sársaukann. Það var svo einn daginn að þið lendið í bruna sem þið sluppuð ómeidd frá. Líf ykkar var fjallganga; stundum brekka en stundum gekk allt eins og í ævintýri. Það var árið 2007 þegar við systur fengum símhringingu og var sagt frá því að það hefði kviknað aftur í íbúðinni ykkar. Okkar fyrstu viðbrögð voru: Nei, ekki aftur! en þegar við komum á staðinn sáum við að alvarleikinn var aðeins meiri en síðast. Við tóku erfið tvö ár þar sem Anna lést skömmu seinna en þú neitaðir að gefast upp og varst inni á spítala í nær tvö ár.

Lokaspretturinn: Síðustu árin þín bjóstu á Norðurbrún. Þú elskaðir að hlusta á sögur og varst mjög fróður um ýmis málefni og fannst gaman að deila sögum með okkur Kela. Flugmódelin sem þú dundaðir þér við að setja saman eru öll komin á safn á Flúðum og bílarnir í góðar hendur. Það var 1. nóvember á síðasta ári sem þú greindist með krabbamein. Það voru erfiðar fréttir en þú tókst þeim með æðruleysi. Þann 12. ágúst sl. sofnaðir þú fallega á sólríkum degi í faðmi þeirra sem þú elskaðir svo mikið og barna-barnabörnin úti á túni að leika í sólinni.

Ég kveð þig með söknuði, elsku pabbi minn.

Love U. Veit að amma, afi, Anna og Jóna Sjöfn taka vel á móti þér.

Þín dóttir,

Elsku pabbi. Hvað get ég sagt á þessari stundu annað en hversu mikið ég sakna þín, engin símtöl úr 896-5-120, engin persónuleg skilaboð á fb sem þú varst svo gjarn á að henda á vegginn minn: muna.kaupa.sígó í fríhöfninni. Þú gast veitt mér svo mikla gleði, þú varst svo skemmtilegur, fyndinn og alltaf stutt í djókið hjá þér. Þú gast líka sært mig óendanlega mikið, þú gast verið pain in the ass og stundum pínu frekur. Það leið aldrei á löngu þar til þú hringdir og byrjaðir alltaf á elska mín, og svo var allt búið og við kvöddumst alltaf með love you. Líf þitt var eins og Þín eigin saga, þar sem þú veist aldrei hvað gerist næst. Ég ætla því að skrifa litla örbók með nokkrum köflum sem ég ætla að nefna: Tíu líf Hómers (my name is Heimir but it is very hard to pronunce it so just call me Homer).
Melásinn: Ég man svo vel þegar við bjuggum á Melásnum, húsinu sem við byggðum og ég ólst upp í og eignaðist mínar æskuvinkonur sem eru enn vinkonur mínar í dag 46 árum seinna. Þú varst stundum með svo furðulegar reglur eins og að ég mátti bara fá hálft Súperman tyggjó. Þú vildir að ég lærði bílategundirnar þar og kennsluaðferðirnar voru mjög framandi. Þú sendir mig niður í Bennó til að kaupa Haff-and-taff tóbak fyrir þig með ávísun, sem ég þoldi ekki þar sem þú skrifaðir ekkert sérlega vel. Þú elskaðir bílskúrinn þinn enda fæddur braskari.

Alkóhólisminn: Þú byrjaðir snemma að drekka og kunnir illa að fara með áfengi sem hafði svo mikil áhrif á líf þitt. Við skulum hafa það á hreinu að þú varst alltaf góður við okkur systur. Þú varst tíður gestur á SÁÁ og bráðamóttöku Borgarspítalans, þar sem líf þitt hékk oft á bláþræði. Við komum nokkrum sinnum til að kveðja þig en alltaf sigraðir þú, húmorinn til staðar, því yfirleitt kynntir þú okkur sem frænkur þínar og svo hlógum við öll.

Braskarinn: Við systurnar urðum aldeilis varar við þennan kall í þér; það sem þér datt ekki í hug. Þér datt í hug að kaupa gamlan lager úr Karnabæ og hélst að við systur myndum tryllast af gleði, þú keyptir eldgömul gormaskíði á markaði og komst færandi hendi þegar allir áttu svigskíði, þú bara elskaðir að kaupa og koma hlutum í verð, hvort sem það voru frímerki, módel, gamlir seðlar, Pilotjakki eða ónýt raftæki. Bland, Amazon og E-bay eiga líka eftir að sakna þín.

Pabbahelgar: Það kom að því að þið mamma skilduð. Ég man svo vel eftir því þegar þú sagðir mér frá því. Ég var stödd í sveit á Ströndunum þar sem ég var öll sumur. Þú komst í heyskap eins og þú gerðir alltaf og við fórum saman í bíltúr. Þetta var í fyrsta skipti sem ég sá þig gráta. Við tókum skilnaðinum jafn illa en innst inni vissum við að þetta var öllum fyrir bestu. Þú tókst pabbahelgarnar með stæl; byrjuðum alltaf á bílasölurúnt þar sem allar bílasölur á stór-Reykjavíkursvæðinu voru þræddar, pulsur í örbylgjunni á Smáraflöt, keyptir hund, gafst okkur klink, en við þurftum reyndar að vinna okkur inn fyrir því með ýmsum verkefnum, fórst með okkur í jólagjafaleiðangur, bíóferðir og útilegur sem voru mjög framandi, við förum ekki nánar út í það hér en við systur hlæjum endalaust að öllum uppátækjunum í þér í dag. Síðasta pabbahelgin var svo tekin síðasta sumar þegar við fórum í eftirminnilega ferð á Litlu-Ávík.

TF-POP og TF-TEE: Eftir að þið mamma skilduð fórstu að læra flug. Þú elskaðir að fljúga og fór ég nánast daglega með þér í æfingaflug og ég veit ekki hversu margar lendingar við tókum saman á Sandskeiði og hversu margar ferðir við fórum á Gjögur þar sem þú elskaðir að heimsækja langömmu og Sigga á Litlu-Ávík. Við lofuðum þér að segja frá sögunni þar sem þú flaugst á raflínu og tókst rafmagnið af heilu bæjarfélagi. Þú skottaðist inn í næstu sjoppu og baðst um ristaða samloku takk, þar sem afgreiðslustúlkan horfði illum augum á þig þar sem þú hafðir tekið rafmagnið af þorpinu hálftíma áður.

Anna og Jóna Sjöfn: Það var svo spennandi þegar við vissum að þú værir farinn að date-a og hvað tí-tí voru spenntar þegar þær vissu að Anna, nýja kærastan þín, ætti stelpu sem hét Jóna Sjöfn og væri aðeins ári eldri en við. Þér þótti mjög vænt um Jónu Sjöfn og hún var heppin að fá þig inn í líf sitt. Það var því mikið áfall fyrir okkur öll þegar hún lést af slysförum árið 1997 aðeins 17 ára.

Barnabörnin: Fljótlega eftir að Jóna Sjöfn lést eignuðumst við systur allar stelpur á 9 mánuðum. Við vissum að þig langaði pínu í bílastrák. Þú dóst ekki ráðalaus og hvað þú varst spenntur þegar þú komst heim úr einni Ameríkuferðinni með þrjá fjarstýrða bleika Mustang Barbie-bíla fyrir stelpurnar. Þú varst spenntastur allra. Þið Anna elskuðuð að vera með stelpurnar okkar og þær eiga svo góðar minningar þegar þær fengu að gista hjá ykkur. Seinna eignaðist þú svo tvo afastráka sem þótti óendanlega vænt um afa sinn. Þú fylgdist alltaf vel með Skarphéðni í júdóinu og þið deilduð sama áhugamáli, sem voru bílar.

Brunarnir tveir: Fráfall Jónu Sjafnar var ykkur mikið áfall. Áfengið var notað til að hylja sársaukann. Það var svo einn daginn að þið lendið í bruna sem þið sluppuð ómeidd frá. Líf ykkar var fjallganga; stundum brekka en stundum gekk allt eins og í ævintýri. Það var árið 2007 þegar við systur fengum símhringingu og var sagt frá því að það hefði kviknað aftur í íbúðinni ykkar. Okkar fyrstu viðbrögð voru: Nei, ekki aftur! en þegar við komum á staðinn sáum við að alvarleikinn var aðeins meiri en síðast. Við tóku erfið tvö ár þar sem Anna lést skömmu seinna en þú neitaðir að gefast upp og varst inni á spítala í nær tvö ár.

Lokaspretturinn: Síðustu árin þín bjóstu á Norðurbrún. Þú elskaðir að hlusta á sögur og varst mjög fróður um ýmis málefni og fannst gaman að deila sögum með okkur Kela. Flugmódelin sem þú dundaðir þér við að setja saman eru öll komin á safn á Flúðum og bílarnir í góðar hendur. Það var 1. nóvember á síðasta ári sem þú greindist með krabbamein. Það voru erfiðar fréttir en þú tókst þeim með æðruleysi. Þann 12. ágúst sl. sofnaðir þú fallega á sólríkum degi í faðmi þeirra sem þú elskaðir svo mikið og barna-barnabörnin úti á túni að leika í sólinni.

Ég kveð þig með söknuði, elsku pabbi minn.

Love U. Veit að amma, afi, Anna og Jóna Sjöfn taka vel á móti þér.

Þín dóttir,