Ingibjörn T. Hafsteinsson

Árið 1996 varð ég 17 ára. Það sumar fékk ég starf á skrifstofu eftir mörg góð sumur í sveitinni en ég hafði líka aðeins fengið að kynnast unglingavinnunni í Grafarvoginum. Ég stækkaði um mörg númer þetta sumar og starfaði sem innisölumaður hjá Mjólkursamsölunni í Reykjavík. Mamma var handan við hornið því hún vann þarna líka við fræðslu og vöruþróun. Eins og allt nýtt var brekka að koma sér inn í nýja hlutverkið, eiga samskipti við afgreiðslu og dreifingu og taka niður pantanir hjá kaupmönnum í gegnum síma. Þeir voru jafn mismunandi og þeir voru margir. Einhverjir voru búnir að skrifa niður það sem þá vantaði og gátu lesið upp vörunúmer og fjölda og ég sló inn jafnóðum, aðrir voru með langa símasnúru eða síma í mjólkurkælinum og þuldu upp það sem vantaði eins og augun greindu, einhverjir létu mig bíða meðan þeir skutust inn í kæli til að taka niður pöntun og lásu svo upp og óþægilega mörgum þótti sniðugt að klæmast við ungu stúlkuna. Mér þótti miserfitt að eiga við þessa kaupmenn. Ég held ég hafi kynnst þeim flestum þetta sumar því ég skiptist á að leysa fastráðna sölumenn af í sumarfrí. Þegar ég leysti drottninguna Rannsý af komst ég að því að á hennar
úthringilista var kaupmaður sem var frábrugðinn öðrum. Þessi stóð upp úr og ég vissi að þegar hann svaraði fékk ég heiðarlegt, glaðlegt og gott viðmót og pöntunin var alltaf klár. Ef hann þurfti að teygja sig eftir henni flautaði hann stundum og svo var hann afburðakurteis herramaður! Það var hápunktur dagsins að hringja í hann og ég hugsaði oft með mér, bara ef allir kaupmenn væru svona! Þetta var kaupmaðurinn í Þinni verslun Suðurveri, Ingibjörn T. Hafsteinsson.

Starfsframi minn hélt áfram og ég vann á Sólbaðsstofu Grafarvogs á kvöldin og um helgar meðan ég var í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti. Veturinn 1997-1998 fór flokkur drengja úr Breiðholtinu að stunda ljósin í Grafarvogi. Það var töffaraorka og glens sem fylgdi þeim. Eitt kvöldið þegar ég var á vakt var mér boðið í partí hjá einum töffaranum. Ég var ekki á því að fara en lét tilleiðast og mætti í partí á Otrateig ásamt sólbaðsstofuvinkonu. Það var eitthvað við strákinn sem hélt partíið, ég fann strax hvað hann var heiðarlegur og traustur þó hann hafi verið töffari að segja brandara. Hann var eitthvað annað! Við féllum fljótt hvort fyrir öðru og skömmu síðar komst ég að því að flotti kaupmaðurinn í Suðurveri væri pabbi hans. Eplið féll ekki langt frá þessari eik!

Ég varð svo lánsöm að fá að kalla Ingibjörn Bjössa tengdapabba og vera tengdadóttir hans. Mér fannst ég hafa lært margt um náttúruna í sveitinni en Bjössi tók það á annað stig. Hann hafði mikinn áhuga á íslenskum fuglategundum sem smitaðist til mín og barnanna minna og er ástæðan fyrir öllum fóðurboxunum úti í garði sem sonur hans sinnir af mikilli natni. Hann elskaði gróður og ég lærði margt um tré og ýmsar plöntutegundir, hvernig þær fjölga sér og að það er ekki sjálfsagður hlutur að fella tré og plöntur því þær eru lifandi verur. Hann var mikill veiðimaður og fékk mig til að búa til skráningarskjal yfir veiði á svæði sem hann sá um og var mikið í mun að kenna okkur Kristjáni og krökkunum til verka í stangveiði. Bjössi var líka alltaf flottur til fara og þegar Kristján Hrafn var lítill vildi hann helst vera í afa Bjössa fötum þ.e. fínum buxum, skyrtu og vesti eða jakkapeysu yfir. Hann
var mikill matgæðingur og lét skýrt í ljós þegar honum fannst ég hafa farið út af sporinu í matseld eins og þegar ég gerði heilsuköku úr berjum og gaf honum slepjulegan reyktan rauðmaga. Hann og Hildur tengdamamma voru mér mikill stuðningur þegar ég gekk í gegnum erfið veikindi 2016, þá fékk ég að vera með honum að skipta um hurðir í Vesturberginu, horfa á Barnaby ræður gátuna og drekka kamillute. Umfram allt var hann strangheiðarlegur, traustur herramaður sem hafði sterka réttlætiskennd og elskaði fjölskylduna sína ofurheitt.

Elsku tengdapabbi, í dag fylgi ég þér til hinstu hvílu. Þú auðgaðir líf mitt á svo margan hátt og fyrir það er ég þakklát. Þín verður ævinlega saknað og minnst með hlýhug. Hvíldu í friði.

Þín tengdadóttir,