Einar Guðmundur Högnason

Það er svo ótrúlega margt sem hefur farið í gegnum hugann síðustu daga og þetta er svo skrýtin staða að vera í. Þegar ég hugsa um þig finn ég bara fyrir þakklæti og það hrúgast yfir mig yndislegar minningar um alls konar bras með þér sem undirstrikar svo hvernig þú varst, alltaf svo mikið sprell og gleði í kringum þig. Á sama tíma er svo sárt að hugsa til þess að geta ekki spjallað um allt og ekkert við þig eða lagt meira inn í minningabankann. Mikið getur lífið verið ósanngjarnt!

Ég man þegar ég hitti þig í fyrsta skiptið, alveg að farast úr stressi sem ég hefði getað sleppt því mér leið strax eins og við hefðum bara alltaf þekkst, þú varst þannig þegar þú spjallaðir við fólk. Gast spjallað við alla, svo glaðlegur alltaf og hlýr og stríðnin ekki langt undan.

Ég man hvað mér fannst notalegt þegar þú kíktir við í kaffi þegar ég var heima í fæðingarorlofi með strákana. Og ég hafði svo gaman af því þegar þú kallaðir barnabörnin rassgat í bala.

Það fór ekkert á milli mála hvað þú dýrkaðir barnabörnin þín enda ófáar ferðirnar upp í Hrísabrekku þar sem oft allur skarinn var með og þá var bara flatsæng í stofunni, ekki málið! Svo var auðvitað farið með allt liðið í sund og ís á eftir. Þú varst endalaust að bardúsa eitthvað og gera með krökkunum hvort sem það var að kenna þeim að fljóta, grilla sykurpúða eða spila rommí, gafst þér alltaf tíma fyrir þau. Þú varst mikill fjölskyldumaður og oft var bjallað og spurt: Viljið þið ekki kíkja í pítsu? Ég fékk nú oft að vita það að hann afi gerði t.d. bestu kjötbollurnar og hakk og spagettí væri bara extra gott hjá honum afa. Toppurinn var svo auðvitað bbq-rifin þín sem öll fjölskyldan elskaði og ég sem er ekki einu sinni fyrir svínakjöt stóðst ekki enda með sérútbúinni leynisósu. Strákarnir minnast þess að þú komst alltaf færandi hendi með eitthvað sem þeim fannst gott þegar þú komst í heimsókn og strax sem smástubbar spurðu þeir oft: Afi, hvað komstu með?

Mér finnst barnabörnin svo heppin að hafa fengið að umgangast þig svona mikið því þú varst einstakur afi og vildir fylgjast með því sem þau voru að taka sér fyrir hendur, þú varst alltaf til staðar með þína einstöku jákvæðni sem ég veit að strákarnir mínir munu minnast því þeir tala oft um það. Aldrei nein dómharka eða hneykslun á vitleysu ungdómsins heldur málin bara rædd á jafningjagrundvelli þar sem þú gafst ráð og lagðir áherslu á mikilvægi þess að vera góð manneskja bera virðingu fyrir skoðunum annarra. Þú varst þeim virkilega góð fyrirmynd.

Jákvæðni finnst mér vera eitt af því sem einkenndi þig mest, það var aldrei neitt mál hjá þér, alveg sama hvaða erfiðleikar komu upp, þú varst alltaf til staðar, boðinn og búinn að gera allt sem í þínu valdi stóð til aðstoða og finna lausn. Þú áorkaðir líka alls konar hlutum og komst hugmyndum í framkvæmd sem aðrir gera ekki vegna þess að þú varst alltaf með jákvæðnina að leiðarljósi og hafðir trú á því sem þú varst að gera sem er ómetanlegur eiginleiki að hafa. Mér finnst þú hafa verið á undan þinni samtíð, alltaf að prófa eitthvað nýtt og sást möguleika í öllu þetta var aðeins spurning um útfærslu. Þú varst alltaf í alls konar pælingum og svo gaman að spjalla um þær við þig og að segja manni sögur af einhverju í gamla daga.

Þú sýndir það líka í þinni veikindabaráttu hversu magnaður þú varst þar sem þú náðir þér svo oft á strik, þú ætlaðir að sigra og þú varst bara góður eða aldrei betri þegar þú varst spurður hvernig þú hefðir það. Það var ekkert volæði í kringum þig, tókst þetta á ótrúlegu æðruleysi.

Þú varst einstakur gleðipinni með risastórt hjarta og það er svo óraunverulegt og sárt að þú sért farinn. En það sem þú hefur kennt mér og það sem ég vil bera áfram til strákanna okkar er þetta magnaða hugarfar sem þú hafðir og munum við tileinka okkur að taka Einar afa á þau verkefni sem lífið færir okkur.

Söknuðurinn er mikill en ljúfar minningar um einstakan mann munu lifa að eilífu.

Farðu í friði elsku tengdó og takk fyrir allt, eða eins og þú kenndir yngsta afastubbnum þínum: See you later, alligator!

Þín tengdadóttir,