Gísli Sigurðsson

Fallinn er frá tengdafaðir og vinur, Gísli Sigurðsson, sem fæddur var 16. nóvember 1935 og dáinn 29. nóvember 2023.

Ég sá Gísla málara fyrst árið sem ég flutti frá Reykjavík ásamt fjölskyldu minni til Egilsstaða 1966, en við fluttum vegna póstmeistaraskipta, en hann var þá að mála ásamt Stefáni Pálssyni símstöðina að innan.
Ég var ekki mikið að pæla í eldra fólkinu á þessum árum en tók þó strax eftir háum og myndarlegum sterklegum manni sem var þarna að mála og hét Gísli Sigurðsson, þá vissi ég ekki að þarna væri tilvonandi tengdafaðir minn á ferð aðeins sjö árum seinna.
Þegar ég svo kynnist Hrafnhildi, dóttur Gísla, og kvænist síðan 1976, myndaðist strax sterkt samband milli okkar, sem haldist hefur ágætt í 50 ár.
Þess má geta að frumburður okkar Hrafnhildar var auðvitað skírður Gísli.
Þegar ég svo tengdist fjölskyldunni hafði Gísli söðlað um og var hættur í málningunni og hafði ráðið sig til Rafmagnsveitna ríkisins sem verkstjóri yfir línuflokkum RARIK.
Gísli var ánægður á nýjum vinnustað og vann hann ávallt á sama stað eða til starfsloka er hann varð 70 ára. Gísli var ávallt vel liðinn og þótti góður verkstjóri.
Gísli var ekki margmáll maður að eðlisfari og var ekki að tala neitt mikið í kringum hlutina, heldur sagði nokkrar stuttar og hnitmiðaðar setningar, svona skulum við gera þetta og vildi að hlutirnir gengju hratt og fljótt fyrir sig.
Gísli var fjölskyldumaður mikill og vildi hafa hana nálægt sér til að geta fylgst með sínu fólki.
Hrafnhildur og ég fluttum til Reykjavíkur árið 1977 þar sem við fórum að mennta okkur og ætluðum að stoppa stutt við í henni Reykjavík en árin urðu 16, en eftir það byrjuðum við að venja komur okkar austur á Lagarásinn að verja tíma saman.
Alltaf var tekið vel á móti okkur af þeim hjónum, Heiðu og Gísla, og á veisluborðið var sett hangikjöt, hryggur eða læri sem Heiða setti fram af sinni alkunnu snilld.
Við Gísli áttum það sameiginlegt að vera miklir matmenn og töluðum mikið saman um mat og það var eitt sinn sem við vorum í Munaðarnesi þar sem við dvöldum með börnum okkar ásamt Gísla og Heiðu í vikutíma að ég kom með stórt lambalæri sem grillað var í grafinni holu, í botninn voru settar steinflísar, síðan grillkol sem kveikt var í, lærinu pakkað í álpappír og síðan sett torf yfir og leist Gísla ekki á þetta athæfi hjá tengdasyni sínum allt þar til hann var búin að fá sér fyrsta bitann.
Hér eftir treysti hann tengdasyni sínum alveg fyrir því að grilla og þegar ég var í heimsóknarferð hjá honum núna í haust minntist hann á þetta góða lambalæri með miklum hlýhug.

Gísli var góður tengdapabbi og afi barnanna okkar Hrafnhildar, hann vildi allt fyrir þau gera, enda hændust börnin að honum og hann að þeim.
Ég og Gísli áttum bæði húmor og skap saman og gerðum báðir góðlátlegt grín hvor að öðrum, sérstaklega þegar við vorum að vinna eitthvað saman eins og í garðinum eða í húsinu eða að ná í steina upp í Skriðdal fyrir garðinn hennar Heiðu.
Að endingu vil ég, Gísli minn, að þú takir með þér yfir í blómabrekkuna dægurlagatexta með laginu sem þú söngst oft og iðulega þegar gaman var hjá okkur strákunum.



Vildi bara segja þér það hvað ég er þakklátur fyrir að hafa átt þig sem tengdaföður, föður konunnar minnar, afa barnanna okkar og langafa barnabarnanna okkar.

Ég vil nota þetta tækifæri til þess að votta þér, Heiða Elín, og börnum þínum, barnabörnum og barnabarnabörnum mína dýpstu samúð.