Anna Esther Ævarr Jónsdóttir

Elsku Dedda systir mín.

Nú ertu komin á góðan stað og ég veit að það hefur verið vel tekið á móti þér og þú ert umvafin ást og kærleika af þeim sem farin eru á undan þér í sumarlandið. Sé fyrir mér að þið mamma séuð að huga að blómum og sestar við hannyrðir, sem ávallt léku í þínum höndum.

Ímynda mér þig sitja og mála á postulín, sérastaklega þar sem jólin eru nýafstaðin og Deddu jólakannan sem þú málaðir og gafst mér ein jólin er tekin fram og í hana blandað malt og appelsín. Hún ber sannarlega þínu fallega handverki vel merki og er mér dýrmæt. Líka gaman að því hve börnunum mínum og barnabörnunum finnst þessi fallegi hlutur tilheyra jólunum. Annað tengt þessum árstíma er útsaumaða jólakortið sem þú sendir mér eitt árið og ég rammaði inn. Ekki laust við að ég hefi séð litinn glampa í augunum þínum er ég sat með þér milli hátíðanna og minnti þig á þetta sem þú hefur oft áður heyrt mig tala um

Já, þær eru margar minningarnar sem koma upp í hugann þegar ég sest niður að pára þessar línur og fóru um hugann þegar við héldumst í hendur bæði þegar við vorum saman núna síðast og í Grindavík, stuttu áður en náttúruhamfarirnar hófust.

Þú varst mín fyrirmynd í mörgu. Ég ætlaði t.d. að vera með eins fallegar og penar hendur og þú. Halda eins um bílstýrið sem þú gerðir, svo fínlega og allt öðruvísi en ég hef kynnst. Ætlaði líka að verða jafn fim á saumavélina og þú, sem saumaðir hvert dressið á fætur öðru frá því ég man. Í eina tíð sagði maður þér t.d. bara hvernig kjól ég væri með í huga og þá varð hann fljótlega tilbúinn si svona, á bæði við þig og mömmu. Hjá ykkur voru snið nefnilega ekki endilega nauðsynleg. Fallegu milliverkin í vöggusængur- og koddaverin, sem ég á og varðveiti, hvort heldur voru bróderuð, hekluð, prjónuð, allt ber þetta þínu fínlega handbragði vitni. Man hvað þið mamma voruð glaðar þegar ég fékk silfurfingurbjörgina með bláa steininum fyrir tíuna mína í handavinnunni í skólanum.

Við áttum oft skemmtilegar samverustundir þegar ég var að laga hárið þitt, setja í þig premanent, klippa og snyrta bæði fyrir og eftir mitt hársnyrtinám, hafðir alltaf trú á mér í þeim efnum, sem og þið allar, en ég var svo lánsöm að eiga ykkur að til að æfa mig.

Okkar systrasamband var gagnkvæmt traust og fallegt þó árin væru nokkuð mörg á milli okkar, þú elst af okkur systrum og ég á hinum endanum.

Seinni árin voru nokkuð margir kílómetrar á milli okkar, en þá notuðum við símann. Það var ávallt notalegt að koma við hjá ykkur systrum mínum og mágum í Grindavík, fara í systraorlof til Gógó og við svo allar þrjár að spjalla með kaffibolla í sólstofunni, meðan Birgir hnýtti öngla.

Elsku Dedda mín, takk fyrir að vera stóra systir mín og fyrir okkar fallega systrasamband, símtölin og okkar síðustu samveru sem við áttum saman. Ég reyndi að segja þér fréttir af öllum og fannst mér augun þín skynja sumt. Það var svo erfitt að fara frá þér, taka höndina mína úr þinni. Þú kvartaðir ekki þó ég gæti vel gert mér grein fyrir því, þar sem þú áttir orðið svo erfitt um mál en augun þín sögðu meira en mörg orð.

Veit að þú vakir yfir ömmustrákunum þínum, sem þú elskaðir meira en allt, og fjölskyldum sona þinna sem og okkur öllum.

Sofðu systir sofðu rótt umvafin englum.

Þín systir,