Sigmundur Birgir Guðmundsson

Elsku afi.

Mér finnst svo óraunverulegt að sitja við tölvuna að skrifa þessi síðustu orð frá mér til þín og bíð eftir því að vakna upp af þessari martröð, hendast upp í bíl og renna yfir heiðina til þín og ömmu í kaffi og spjall. Sú er hins vegar ekki raunin og er þetta blákaldur veruleikinn, að ég muni ekki fá að sjá himinbláu augun þín, uppljómað andlitið og fá hlýja knúsið frá þér aftur þegar ég horfi upp stigaganginn á leið minni upp í íbúð til þín og ömmu á Kársnesbrautinni, mínu öðru heimili þaðan sem minningarnar eru svo ótalmargar og munu vafalaust hlýja mér um ókomin ár. Mikil eru forréttindin að hafa átt svona góðan afa og dýrmætan vin og fá að fylgjast að í gegnum í lífið í rúm 33 ár. Að hafa afa sér við hlið í öllum þeim verkefnum sem ég tók mér fyrir hendur og deila með þér jafnt gleði- og sorgarstundum.

Eftirminnilegar eru stundirnar sem við áttum saman allt frá barnæsku þegar ég beið uppi í gluggakistu með Táslu að fylgjast með þegar afi renndi eftir Kársnesbrautinni í lok vinnudags hjá Kynnisferðum, lagði bílnum við stöðvarhúsið, kom svo askvaðandi upp brekkuna frá Gunnutúni, brosti og veifaði þegar hann sá okkur bíða. Sátum við oftar en ekki saman inni í eldhúsi og gæddum okkur á ristabrauði með sultu og osti, kakói og kaffi, ömmu súkkulaðiköku, ískaldri mjólk nú eða uppáhaldinu okkar beggja, rabarbaragraut með rjóma. Settumst svo saman inn í stofu og hlustuðum á geisladiska og vínilplötur og horfðum saman á Spaugstofuna á laugardagskvöldum þegar ég var í næturgistingu og amma gekk frá ullarbolum við hliðina á okkur. Allir göngutúrarnir með Táslu um Kársnesið, bakarísferðirnar að sækja einn súkkulaðisnúð með hörðu súkkulaði og kókómjólk, ísbíltúrarnir, ferðalögin með ykkur ömmu, sumarbústaðarferðirnar á Þingvallavatn með Herði og Pálínu frænku, Rauðasandsferðirnar og svo ótalmargar fleiri minningar sem ekki komast allar fyrir á blaði. Eina allra skemmtilegustu ferðina fórum við Birgir bróðir í með ykkur ömmu árið 2003, þá Vestfjarðahringinn, og bar þá ferð oft á góma þegar við spjölluðum saman, nú síðast vikuna fyrir jól þegar við skoðuðum myndir og rifjuðum upp gamla góða tíma. Árlegi jólabaksturinn klikkaði yfirleitt ekki og gegndir þú viðamiklu hlutverki, að skjótast út í búð eftir hinu og þessu hráefni sem vantaði svo við amma gætum klárað að töfra fram lagterturnar.

Að hafa ykkur ömmu á hliðarlínunni allt mitt líf, bæði við áhugamál og nám hérlendis sem erlendis, var ómetanlegt og voru sunnudagarnir okkar dagar þar sem við spjölluðum saman um heima og geima og ævintýrin sem við upplifðum. Þú varst alltaf svo stoltur af þeim áföngum sem ég náði, bæði í hrossaræktinni og í námi, og fenguð þið amma yfirleitt fyrsta símtal og aldrei vantaði upp á stuðninginn. Þú varst alltaf harðákveðinn í að koma til mín til Slóvakíu og vera með fjölskyldunni við útskriftina. Covid kom í veg fyrir þá ferð en þið amma fylgdust spennt og stolt með í gegnum tölvuna þegar ég tók við prófskírteininu og loksins orðin dýralæknir. Að loknu námi reyndum við eftir fremsta megni að halda í hefðina okkar með vikulegum samtölum þar sem ég flutti austur fyrir Selfoss með Villa mínum. Alltaf tókstu Villa svo vel, hafðir mikið dálæti á honum og varst svo kátur að sjá hversu góðan mann ég nældi mér í fyrir að verða 17 árum. Mikið varstu síðan stoltur þegar litla Undína Sif okkar fæddist 15. janúar 2023 og þegar þú fréttir að hún myndi fá að bera nafn langalangömmu sinnar sem og ömmu.

Elsku afi, áfallið var mikið þegar þú varðst fyrir því óláni að lærbrotna í september síðastliðnum og fylgjast með heilsunni þinni hraka hratt síðustu mánuði. Hins vegar hélt ég eins og svo margir að þú myndir ná þér upp úr þessari lægð og fyrr en varði myndum við sitja aftur saman við eldhúsborðið og í stofunni heima á Kársnesbraut. Ég mun aldrei gleyma síðasta skiptinu sem við sátum saman með ömmu og Undínu Sif og þú rifjaðir upp fyrir mér stundina þegar þú sást ömmu í fyrsta skipti á balli í Þórscafé og vissir um leið að þarna var komin sú allra fallegasta manneskja sem þú hafðir nokkurn tímann séð, og varst ákveðinn í því að þetta yrði þinn lífsförunautur. Mikið sem þið amma voruð heppin hvort með annað, harðdugleg, eljusöm, húmoristar og ævintýragjörn, bestu vinir og sálufélagar í 70 ár. Skarðið sem þú skilur eftir þig er stórt og sorgin er mikil en elsku afi, ég og við fjölskyldan munum passa vel upp á elsku ömmu og munum við halda sunnudagshefðinni okkar við um ókomin ár. Ég kveð þig með miklum söknuði en ég veit að nú ertu loksins laus undan verkjum og hleypur um Kársnesið með Táslu og Mollý ykkar þar sem þið tyllið ykkur á stein og horfið út sjóndeildarhringinn á Snæfellsjökul uppljómaðan í sólsetrinu og sennilega hvert með sinn ísinn í boxi.

Þangað til við hittumst aftur, góða ferð elsku afi.

Þín