Guðrún (Rúna) Valgeirsdóttir fæddist 25. júní 1946. Hún lést 24. janúar 2024. Útför Rúnu var 5. febrúar 2024.
Elsku yndislega Rúna frænka mín.
Mikið sakna ég þín. Þegar ég heyrði að þú værir farin trúði ég því ekki.
Mér fannst svo erfitt að ímynda mér lífið án þín og var líklegast alltaf að
vona að þú yrðir eilíf. En þannig er lífsins gangur víst ekki og ég er viss
um að þú sért komin á yndislegan stað þar sem þér líður vel með ömmu Unni,
afa Valgeiri, Víði frænda, Biddu frænku, Gogga og öllum hinum sem hafa
kvatt þessa jarðvist.
Elsku frænka, þú varst ein af þessum manneskjum sem eru góðar í gegn
falleg að innan sem utan. Þér fannst svo gaman að vera til og varst svo
dugleg að njóta lífsins. Þrátt fyrir mikil og erfið veikindi síðustu árin
varstu samt svo jákvæð og lífsglöð.
Ég á svo margar fallegar minningar um þig og alltaf er Ásgeir pabbi stór
hluti af þeim. Ein minningin er meira að segja svo gömul að margir myndu
segja að það væri ekki möguleiki að muna svo langt aftur. Samt man ég eftir
því þegar þú varst að passa mig í Fjarðarselinu, að þú komst út í vagn að
sækja mig eftir lúr. Ég man eftir andlitinu sem leit inn í vagninn og
röddinni sem spjallaði við mig, þótt ótrúlegt sé! Svo var ég minnt á það um
daginn að ég hefði alltaf sagst hafa farið með þér í Kópavogsflugvélina og
átti sú flugferð að hafa átt sér stað áður en ég fæddist! Trúi því hver sem
vill! Tekex með smjöri og osti var mun betra í Fjarðarselinu en á öðrum
heimilum og fannst mér alltaf svo gaman að fara í heimsókn til ykkar þótt
engir krakkar væru þar á mínum aldri. Mér fannst nefnilega alveg
jafnskemmtilegt, ef ekki skemmtilegra, að hlusta á ykkur fullorðna fólkið
spjalla saman en að leika við krakka. Svo var toppurinn þegar Sara Klara,
labradortíkin okkar, eignaðist hvolpa og þið Ásgeir ákváðuð að fá elsku
besta Gogga ykkar. Mikið fór hann ykkur vel. Hundarnir gerðu það að verkum
að samverustundirnar urðu enn fleiri og ég man svo vel eftir því hve hændir
hundarnir okkar voru að ykkur Ásgeiri, enda ekki skrýtið, hundar eru
einstakir mannþekkjarar.
Upp í hugann koma allar yndislegu minningarnar úr Skorradalnum en sem barni
fannst mér fátt skemmtilegra en að fara í Skorradalinn í notalega
sumarbústaðinn ykkar; spjalla, lita, spila, ganga upp á fjall og fara niður
að vatninu að fleyta kerlingar og stundum út á bát. Við systurnar vorum svo
heppnar að fá stundum að keyra með ykkur Ásgeiri í Brúnku, húsbílnum ykkar.
Ein skemmtileg minning kemur upp í hugann af mér og Berglindi systur
syngjandi hástöfum lagið Betri tíð með Stuðmönnum. Þú sagðir að við
syngjum svo vel en ég er nú ekki viss um að söngurinn hafi verið eins
fagur og þú sagðir. Ég óskaði þess stundum að mamma og pabbi smituðust af
sumarbústaða- og húsbílabakteríunni og gengju jafnvel í Húsbílaklúbbinn sem
mér fannst mjög töff á þessum tíma en því miður varð raunin ekki sú. Þrátt
fyrir það vorum við fjölskyldan dugleg að ferðast með ykkur og staðir eins
og Þórsmörk og Þýskaland koma upp í hugann. Mér finnst svo gott að hugsa
til þess hve vel þið Ásgeir nutuð lífsins og lifðuð því til fulls.
Það var svo notalegt að spjalla við þig og þú hafðir einlægan áhuga á öllu
sem ég hafði að segja. Ég vildi óska að ég hefði heimsótt þig oftar
undanfarin ár en við Rán mín vorum svo heppnar að kíkja til ykkar Ásgeirs í
Rjúpnasalina þegar hún var nokkurra mánaða og varð heimsóknin mun lengri en
planað var. Það var bara svo gaman að spjalla við ykkur um allt milli
himins og jarðar og smjatta á vöfflum sem Ásgeir bakaði fyrir okkur. Rán
leið svo vel með ykkur og það endaði á því að hún tók lúrinn sinn í rúminu
ykkar því við hreinlega tímdum ekki að fara heim! Ætlunin var að heimsækja
ykkur aftur sem fyrst en tíminn líður allt of hratt.
Við systur vorum alltaf á leiðinni til þín. Við Sóley og Rán létum loks
verða af því núna í janúar en Berglind komst því miður ekki með og þótti
það ákaflega leitt en hún hafði nælt sér í flensu. Þú varst svo ánægð að
sjá okkur og spennt að heyra fréttir af öllum börnum okkar systra og vildir
ólm skoða myndir af þeim. Við spjölluðum um heima og geima og horfðum á
handboltaleik í sjónvarpinu með öðru auganu. Sóley smellti dýrmætri mynd af
okkur Rán með þér og ég var ákveðin í að heimsækja þig sem fyrst aftur. Svo
bárust fréttirnar. Mikið er ég þakklát að hafa fengið tækifæri til að
spjalla við þig, knúsa og kyssa.
Elsku Rúna frænka. Þakklæti er mér efst í huga fyrir allar stundirnar okkar
saman. Minning þín mun lifa með okkur öllum og það verður svo gott að faðma
þig aftur og kyssa þegar minn tími kemur.
Mínar innilegustu samúðarkveðjur til elsku Ásgeirs, barnanna, tengdabarna,
barnabarna og barnabarnabarns.
Mér finnst þessi vísa úr Hávamálum segja svo margt og eiga svo vel við
þig:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
Ég elska þig.
Þín
Auður Sif.