Bjarni Hansson

Það er erfitt að kveðja góðan vin, þó háum aldri hafi náð þá virðist maður aldrei tilbúinn fyrir þessa hinstu kveðjustund. Sorgin er mikil og þung byrði að bera en ekki verður samt horft framhjá þeim forréttindum og þakklæti sem eru mér ofarlega í huga fyrir að hafa fengið að njóta samveru, samvinnu og ómetanlegs vinskapar hans Bjarna í gegnum lífið. Hann Bjarni varð mikill áhrifavaldur í mínu lífi og áttum við mörg sameiginleg áhugamál saman eins og sveitina okkar, dalinn, náttúruna, veiðina sem við stunduðum reglulega og áttum okkar gæðastundir saman við skotveiði og laxveiði, snjósleðaferðirnar ógleymanlegu en einnig svo margt annað bæði við leik og störf í sveitinni.
Ég byrjaði ungur að árum að fara með Bjarna til veiða og var hann mjög áhugasamur um að kenna mér réttu handbrögðin við laxveiðina sem gekk ekki alltaf vel en þolinmóður var hann og rættist alveg ágætlega úr mér við veiðarnar og áttum við ómetanlegar stundir í okkar fjölmörgu ferðum saman frá unga aldri og þangað til Bjarni var orðinn það aldraður að hann náði ekki að geta stundað veiði sjálfur þá vildi hann samt alltaf koma með í ferðina þó hann myndi bara sitja í bílnum og fylgjast með stráknum veiða og segja honum til ef honum fannst svo þurfa.
Ávallt var það þó þannig að þegar til veiða átti að fara var Bjarni fyrstur að vakna, mæta og banka á hurðina hjá stráknum sínum því góðan tíma gat tekið að koma honum úr rúminu og skapið ekki alltaf upp á sitt besta og fannst stundum algjör óþarfi að leggja svona snemma af stað, maður myndi sko bara ekkert veiða neitt meira með því heldur væri betra að kúra bara lengur og mæta aðeins seinna með góða skapið, en bankið á hurðina hætti ekki fyrr en ég drattaðist fram úr og við lögðum af stað saman í laxveiðina sem við báðir elskuðum svo mikið. Nú er bankið á hurðina endanlega hætt og nú vaknar maður bara með minninguna góðu og reynsluna sem hann hefur skilið eftir sig, hana tekur maður með sér í sitt eigið ferðalag.





Í seinni tíð fórum við einnig töluvert á rjúpnaveiðar saman á haustin í misjöfnum veðrum eins og gengur og gerist við veiðar. Þar áttum við ýmis ævintýri og veiði misjöfn eftir oft erfiðar og langar göngur og þreyttir menn sem skiluðu sér til byggða. Bjarni var skemmtilega góður veiðimaður á rjúpu og naskur á að finna fuglana og þar sem hann var bara með einhleypu svokallaða, byssu sem tekur eitt skot í einu, þá var hann nánast búinn að fullkomna þá list að bíða til að ná sem flestum fuglunum saman í hóp og náði þá stundum 3-5 saman í skoti sem lágu í valnum. Ég hafði ekki þessa þolinmæði, var hann því oft með fleiri fugla veidda en ég.

Bjarni var ávallt svo áhugasamur og hjálpsamur við öll störfin í sveitinni og vildi ekki horfa á aðra vinna og sjálfur sitja hjá, hann var alltaf þar sem hlutirnir voru að gerast, bæði af forvitni og hjálpsemi. Duglegur með afbrigðum var hann og handsterkur til verka. Hann elskaði að vera á dráttarvélinni jafnt til vinnu sem og þegar hann skrapp til veiða, þá var gott frelsi að skreppa á Zetor-vélinni sem komst nánast allt.

Sveitin og dalurinn var allt fyrir honum og þráði hann ekkert frekar en að vera í sveitinni þar sem honum leið best og ef hann var staddur á öðrum stöðum þá var hugur hans á Kirkjubóli og spurði ávallt frétta þaðan og af fólki sem var þá statt þar og hvernig staðan væri á þessu og hinu í dalnum og sveitinni.
Aldrei hugnaðist Bjarna ferðir til útlanda í frí að njóta sólar og hita, það var eitthvað of fjarri dalnum og heimahögunum. En hann hafði þó ávallt gaman af mannfögnuðum og þar sem gleði og gaman var eins og sagt er. Enda hélt hann nokkrar stórveislur á afmælum sínum þar sem fjöldi vina og ættingja fagnaði með honum og urðu það eftirminnilegar veislur með miklum og glæsilegum veitingum og söng.
Eftir að ég kynntist eiginkonu minni, sem Bjarni tók nú aldeilis vel á móti og þótti óstjórnlega vænt um, þá fórum við stundum í ferðalög saman eins og í sumarbústaðaferðir og fleira sem gaf okkur öllum yndislegar minningar eftir frábærar samverustundir. Var sérstaklega gaman að fara með Bjarna á nýjar slóðir í ferðalög um landið í seinni tíma eftir að róast fór í sveitinni og búskap hætt.
Nú er komið að ferðalokum okkar Bjarna og langar mig að þakka fyrir allt það góða sem hann auðgaði líf mitt með og okkar fjölskyldunnar á Kirkjubóli og megi Guð blessa elsku vin okkar hann Bjarna alla tíð.

Þínir góðu vinir,