Unnur Jósavinsdóttir

Elsku amma okkar, það sem þú snertir hjörtun okkar djúpt. Á stundum sem þessum fer maður að grafa í minningabankann og sjá hversu ofboðslega margar minningar við eigum um þig. Við getum vel fullyrt það að þú settir alla aðra en sjálfa þig í fyrsta sæti. Sama hvað þú gerðir þá gerðirðu allt af heilum hug og dugnaðurinn mikill, sama hvort það var að sinna fjölskyldunni, heimilinu, garðinum eða búskapnum.
Það hefur sennilega engum þótt jafn gaman að fæða fólkið sitt og þér. Sjá til þess að allir fengju það sem var í uppáhaldi hjá hverjum og einum og vel af því. Það klikkaði ekki að þegar við komum í heimsókn á Skúta fengum við alltaf spurninguna: Viltu ekki fá þér eitthvað?
Það var alltaf mikið sport að fá að gista hjá ömmu og afa, það var meira að segja stundum þitt frumkvæði að hafa okkur í næturgistingu þótt vissulega óskuðum við eftir því mjög oft. Það eru þessar stundir sem standa upp úr.
Það sem þú gast dundað og leikið þér með okkur er ómetanlegt, það var alltaf hægt að plata þig með okkur. Allir hjólatúrarnir með skemmtifræðslu um hvernig þorpið var og Akureyri fór að taka á sig mynd, sundferðirnar, fótboltinn, klifra í klöppinni, krikket, spilastundirnar og svo lengi mætti telja.
Við fengum einnig mjög frjálsar hendur við kassettutækið við að taka upp alls konar útvarpsþætti og frumsamin leikrit. Það var einnig mjög mikið um litlar leiksýningar þar sem við fengum frjálsar hendur í gömlum fötum sem við gátum notað sem búninga. Það eru til ófáar myndir af okkur ömmubörnunum þínum í ýmsum múnderingum.
Þar sem þú varst var bókað mál að myndavélin var með í för. Þú varst ofboðslega dugleg að hóa okkur, fólkinu þínu, saman í myndatökur. Sem var ekkert alltaf í uppáhaldi hjá öllum. Uppstilltu myndirnar voru sennilega þær allra bestu. Vélinni stillt upp á næsta stein eða hól, sett á 10 sekúndna tíma og þegar allir voru tilbúnir var afi tilbúinn á takkanum og hljóp til okkar til að vera með. Þú vissir nákvæmlega hvað þú varst að gera því í dag er til hafsjór af myndum og til minningar sem hægt er að ylja sér við um ókomna tíð. Það var orðin einhvers konar hefð þegar við komum í heimsókn að kíkja á myndirnar sem þú varst nýbúin að fá úr framköllun. Takk elsku amma fyrir að vera með myndavélina alltaf á lofti.
Þú kveiktir snemma á harmonikkuáhuganum hjá okkur og sumir fóru svo langt að ætla verða jafn góð og amma á harmonikku. Þú varst mjög dugleg að hvetja okkur í því sem við tókum upp á að gera eða læra.

Hestamennskan var mjög ofarlega og það var aldrei vandamál að fá þig til að teyma mann um allt. Þið afi kennduð okkur mjög snemma hvernig maður hagaði sér í kringum hrossin og hvernig maður öðlaðist traust þeirra. Amma, þú varst einn mesti dýravinur sem við höfum kynnst og það var svo gaman að sjá hvernig þú fékkst alla hunda sem urðu á þinni leið til að verða vinir þínir frá fyrsta augnabliki.
Þið afi voruð mjög dugleg að kenna okkur alls konar sem tengist því að vera í sveit. Heyskapurinn var auðvitað með því skemmtilegra sem við gerðum öll saman, nestispásurnar og gleðin.

Okkur þótti best hvað við gátum treyst á að þú stæðir með okkur. Sérstaklega þegar afi var að fíflast í okkur og við vorum ekki alveg viss hvort hann væri að plata eða ekki. Þá gátum við alltaf spurt er það amma? og þú gast ekki annað en sagt sannleikann.

Ferðirnar með þér og afa að sækja sand eru mjög eftirminnilegar. Þar var ýmislegt brallað og þú hafðir ofan af fyrir okkur alla leiðina með ýmsum leikjum og voru ortar ófáar vísur í þessum ferðum.
Þú passaðir okkur ávallt vel og rúmlega það. Aukabílbeltið sem þú veittir okkur með því að setja hægri höndina yfir okkur þegar þú hægðir á þér eða stoppaðir bílinn.
Það má kannski segja að þú hafir verið pínu límið í fjölskyldunni. Það var aldrei dauð stund. Það var alltaf eitthvað planað að gera og það sem við erum svona hvað þakklátust fyrir eru allar heimsóknirnar til systkina ykkar afa. Ef ekki væri fyrir þær og sögugleðina þína þá kannski þekktum við ekki eins mikið til í dag. Takk amma.

Nú eigum við, barnabörnin þín, börn sjálf. Það má með sanni segja að öll hlýjan og kærleikurinn sem þú gafst okkur jókst tvöfalt þegar þú eignaðist barnabarnabörnin þín. Ef þau voru ekki með í heimsóknum þá var umræðuefnið bara þau. Þú vildir vita allt og ljómaðir extra mikið þegar við gátum sýnt ykkur afa myndir eða myndbönd af krökkunum. Þau voru þér mikilvæg og þú sýndir það vel hvað þú elskaðir þau.

Hæ elskan, hvað segirðu? Hvernig er veðrið? var alltaf það sem þú spurðir þegar þú hringdir. Þú hafðir mikinn áhuga á veðráttu og gast sagt manni langt aftur í tímann hvernig veðrið var einhverjum árum áður. Gamla góða veðurdagbókin var í eldhússkúffunni og þú fylltir hana út samviskusamlega fyrir hvern dag.
Var oft mjög skemmtilegt þegar þú hringdir á afmælisdögunum okkar að þá gastu sagt manni hvernig veðrið var í fyrra eða hittifyrra. Þú klikkaðir aldrei á því að hringja í okkur á afmælisdögum, þú mundir það sennilega betur en við sjálf stundum.
Þótt þú hafir haft þennan áhuga á veðrinu þá gat leiðinlegt veður oft valdið þér áhyggjum. Sérstaklega ef þú vissir af fólkinu þínu að ferðast milli landshluta. Það var því orðin viss rútína þegar komið var á leiðarenda eftir ferðalag að hringja á Skúta og láta vita að við hefðum komist heim heil á húfi. Tilkynningaskyldan heldur sínum sessi og við látum vita af okkur.

Amma þú varst með einstakt hjartalag og fannst þér mjög erfitt ef einhver fékk ekki alveg eins og hinir eða einhver missti af einhverju. Fyrir þér vorum við öll jöfn og jafn mikilvæg. Það var ómetanlegt hversu mikla ást og hlýju þú gafst og sýndir okkur. Það var hægt að leita til þín með allt, sama hversu stórt eða lítið vandamálið var. Þú varst alltaf til staðar fyrir alla.

Ástarþakkir elsku amma Unnur fyrir allt saman. Framhaldið verður skrítið án þín en við hlýjum okkur yfir öllum myndunum og minningunum sem við eigum um þig. Við elskum þig.